Barbell-investeringsstrategie
Wat is de Barbell-strategie?
De lange-halterstrategie is een investeringsconcept dat suggereert dat de beste manier om een balans te vinden tussen beloning en risico, is door te investeren in de twee uitersten van activa met een hoog risico en zonder risico, terwijl de middenweg keuzes worden vermeden.
Bij alle beleggingsstrategieën wordt gezocht naar het beste beleggingsrendement dat mogelijk is, gezien de mate van risico die de belegger kan verdragen. Beleggers die de barbell-strategie volgen, houden vol dat de manier om dat te bereiken tot het uiterste gaat.
Inzicht in de Barbell-strategie
Voor de meeste beleggingsstrategen begint het creëren van een portefeuille met het identificeren van de mate van risico die de belegger kan tolereren. Een jonge professional is misschien bereid om veel risico te nemen. Een gepensioneerde kan afhankelijk zijn van een vast inkomen.
De strateeg creëert dus een portefeuille die het geld verdeelt in drie of meer pools, die elk een risicocategorie vertegenwoordigen. Speculatieve aandelen zoals beursintroducties (IPO’s) of kleine biotechnologiebedrijven zijn zeer riskant. Blue-chipaandelen zijn minder riskant, maar nog steeds kwetsbaar voor de ups en downs van de economie. Obligaties zijn veiliger en depositocertificaten (cd’s) van banken zijn de veiligste van allemaal.
Die jonge belegger zou 40% in speculatieve aandelen kunnen stoppen, 40% in blue chip-aandelen en slechts 20% in obligaties. De gepensioneerde houdt mogelijk 80% in obligaties en 20% in blue chip-aandelen. Elk streeft naar het best mogelijke rendement voor het juiste risiconiveau.
De Barbell-strategie voor aandelenbeleggers
Aanhangers van de barbell-strategie zouden beweren dat het midden van het risicospectrum moet worden genegeerd.
De barbell-strategie pleit voor het koppelen van twee duidelijk verschillende soorten activa. Het ene mandje bevat alleen extreem veilige investeringen, terwijl het andere alleen zeer leveraged en speculatieve investeringen bevat.
Deze benadering stelde Nassim Nicholas Taleb, een statisticus, essayist en derivatenhandelaar, in staat om te gedijen tijdens de economische neergang van 2007-2008, terwijl veel van zijn mede-Wall Streeters in de problemen kwamen.
Taleb beschreef het onderliggende principe van de halterstrategie als volgt: “ Als je weet dat je kwetsbaar bent voor voorspellingsfouten, en accepteert dat de meeste risicomaatstaven gebrekkig zijn, dan is je strategie om zo hyperconservatief en hyperagressief mogelijk te zijn, in plaats van licht agressief of conservatief te zijn. ”
Belangrijkste leerpunten
- De barbell-strategie pleit ervoor te investeren in een mix van risicovolle en niet-risicovolle activa, terwijl de middenklasse van licht risicovolle activa wordt genegeerd.
- Wanneer toegepast op beleggingen in vastrentende waarden, adviseert de barbell-strategie om kortlopende obligaties te combineren met langlopende obligaties.
- Het resultaat geeft de belegger een buffer van langlopende obligaties voor het geval de rente daalt, en een kans om het beter te doen als de korte rente stijgt.
De Barbell-strategie voor obligatiebeleggers
In de praktijk wordt de barbell-strategie vaker toegepast op obligatieportefeuilles.
Voor beleggers in obligaties van hoge kwaliteit is het grootste risico het mislopen van een kans op een beter betaalde obligatie. Dat wil zeggen, als het geld vastzit in een langetermijnobligatie, kan de belegger dat geld niet in een hoger renderende obligatie stoppen als er in de tussentijd een beschikbaar komt.
Bij beleggingen in vastrentende waarden is er niet veel reden om vast te houden aan obligaties uit het midden van de weg.
Kortlopende obligaties betalen minder, maar vervallen eerder. Langlopende obligaties betalen meer, maar hebben een groter renterisico.
Bij het beleggen in obligaties zijn de tegenovergestelde extremen dus kortetermijn- en langetermijnkwesties. Er is niet veel reden om in het midden van de weg te blijven.
In tegenstelling tot aandelenbeleggers, waar het model beleggingen in aandelen met radicaal tegengestelde risicoprofielen onderschrijft, stelt het model voor obligatiebeleggers voor om obligaties te combineren met zeer korte (minder dan drie jaar) en zeer lange (10 jaar of meer) tijdschema’s.
Dat geeft de belegger de mogelijkheid om beter betalende obligaties te exploiteren als en wanneer deze beschikbaar zijn, terwijl ze toch genieten van een deel van het hogere rendement van langlopende obligaties.
Het is niet verrassend dat het succes van de barbell-strategie sterk afhankelijk is van de rentetarieven. Als de rente stijgt, worden de obligaties met een korte looptijd routinematig verhandeld voor uitgiften met een hogere rente. Als de rente daalt, komen de langerlopende obligaties te hulp omdat ze vastzitten in die hogere rentetarieven.
Het optimale moment voor obligatiebeleggers om de barbell-strategie te implementeren, is wanneer er grote verschillen zijn tussen korte en lange obligatierendementen.
De Barbell-strategie vergt werk
Zelfs voor obligatiebeleggers kan de lange halterbenadering arbeidsintensief zijn en vereist deze veel aandacht.
Sommige obligatiebeleggers geven misschien de voorkeur aan de antithese van de barbell-strategie: de bullet- strategie. Met deze benadering verbinden beleggers zich tot een bepaalde datum door obligaties te kopen die allemaal op hetzelfde moment vervallen, bijvoorbeeld over zeven jaar. Daarna blijven ze inactief totdat de banden volwassen zijn.
Deze methode immuniseert niet alleen beleggers tegen renteschommelingen, maar stelt ze ook in staat passief te beleggen zonder dat ze hun geld voortdurend opnieuw moeten beleggen.