Business Cycle Indicators (BCI)

Wat zijn Business Cycle Indicators (BCI)?

Bedrijfscyclusindicatoren (BCI) zijn een samenstelling van toonaangevende, achterblijvende en samenvallende indexen die zijn opgesteld door de Conference Board en die worden gebruikt om veranderingen in de richting van de algehele economie van een land te voorspellen. Ze worden maandelijks gepubliceerd en kunnen worden gebruikt om de pieken en dalen van de conjunctuurcyclus te bevestigen of te voorspellen, en worden gepubliceerd voor de VS, Mexico, Frankrijk, het VK, Zuid-Korea, Japan, Duitsland, Australië en Spanje.

Inzicht in Business Cycle Indicators (BCI)

Wesley Mitchell en Arthur Burns van het National Bureau of Economic Research (NBER) waren verantwoordelijk voor het samenstellen van de eerste reeks conjunctuurindicatoren en het gebruik ervan om economische boom- en crisiscycli in de jaren dertig te analyseren. Het Amerikaanse ministerie van Handel begon in de jaren zestig met het publiceren van conjunctuurindicatoren. De taak van het samenstellen en publiceren van de indicatoren werd in 1995 geprivatiseerd, waarbij de Conference Board verantwoordelijk werd gemaakt voor het rapport.

De interpretatie van conjunctuurindicatoren omvat veel meer dan alleen het lezen van grafieken. Een economie is veel te complex om met slechts enkele statistieken samen te vatten.

Bedrijfscycli omvatten periodieke schommelingen van economische activiteit, zoals productie en werkgelegenheid. Meestal is er een stijging van de activiteit die een hoogtepunt of piek bereikt, gevolgd door een daling van de productie en werkgelegenheid totdat de economie een dieptepunt bereikt, ook wel een dieptepunt genoemd.

Hoewel conjunctuurcycli uit het verleden patronen kunnen vertonen die zich waarschijnlijk tot op zekere hoogte zullen herhalen, kunnen conjunctuurcycli vrij snel beginnen en eindigen om redenen die niet altijd voorspelbaar zijn. Daarom moeten investeerders, handelaren en bedrijven beseffen dat het onredelijk is om te geloven dat een enkele indicator, of zelfs een reeks indicatoren, altijd echte signalen geeft en nooit een keerpunt in een economie voorziet. Volgens het NBER zijn er tussen 1945 en 2009 gemiddeld elf conjunctuurcycli geweest.

Toonaangevende indicatoren voor de bedrijfscyclus

Voorlopende indicatoren meten de economische activiteit waarin verschuivingen het begin van een conjunctuurcyclus kunnen voorspellen. Voorbeelden van leidende indicatoren zijn de gemiddelde wekelijkse werkuren in de productie, fabrieksbestellingen voor goederen, huisvestingsvergunningen en aandelenprijzen. Veranderingen in deze statistieken kunnen wijzen op een verschuiving in de conjunctuurcyclus. De Conference Board merkt op dat voorlopende indicatoren de meeste aandacht krijgen vanwege hun sterke neiging om vooruit te lopen op een conjunctuurcyclus. Andere voorlopende indicatoren zijn de index van de consumentenverwachtingen, gemiddelde wekelijkse claims voor werkloosheidsverzekeringen en het renteverschil. 

Volgens de Conference Board zijn voorlopende indicatoren het meest zinvol wanneer ze worden opgenomen als onderdeel van een raamwerk dat samenvallende en achterblijvende indicatoren omvat, aangezien ze helpen de benodigde statistische context te bieden om de ware aard van economische activiteit te begrijpen.

Achterblijvende indicatoren voor de bedrijfscyclus

Achterblijvende indicatoren bevestigen de trend die voorlopende indicatoren voorspellen. Achterblijvende indicatoren verschuiven nadat een economie een periode van fluctuatie is ingegaan. Achterblijvende indicatoren die door de Conference Board worden benadrukt, zijn onder meer de gemiddelde duur van de werkloosheid, de loonkosten per eenheid productie, het gemiddelde premietarief, het indexcijfer van de consumptieprijzen en de commerciële kredietverlening.

Samenvallende indicatoren voor de bedrijfscyclus

Samenvallende indicatoren zijn geaggregeerde maatstaven van economische activiteit die verschuiven naarmate een conjunctuurcyclus vordert. Voorbeelden van samenvallende indicatoren zijn onder meer het werkloosheidspercentage, het persoonlijk inkomen en de industriële productie.