Bankinvesteringscontract (BIC)

Wat is een bankinvesteringscontract (BIC)

Een bankinvesteringscontract (BIC) is een effect of portefeuille van effecten die een gegarandeerd rendement bieden. Een bank biedt een dergelijke deal aan voor een vooraf bepaalde periode, meestal één tot tien jaar. Deze contracten leveren doorgaans lagere rentetarieven op, maar met een lager risiconiveau, waardoor ze geschikt zijn voor beleggers die hun vermogen willen behouden in plaats van vergroten.

Bankinvesteringscontract (BIC) begrijpen

Bankbeleggingscontracten zijn vergelijkbaar met gegarandeerde beleggingscertificaten (GIC’s), die worden uitgegeven door verzekeringsmaatschappijen. Hoewel deze contracten doorgaans effecten met een relatief laag risico omvatten, zijn ze erg illiquide. Beleggers die deze contracten kopen, zijn over het algemeen verplicht om het geld dat ze erin investeren voor de duur van het contract achter te laten.

Een voordeel van BIC’s is dat in tegenstelling tot depositocertificaten (CD’s), bankinvesteringscontracten vaak latere incrementele investeringen mogelijk maken, waarbij die deposito’s hetzelfde gegarandeerde tarief verdienen.

Hoe bankinvesteringscontracten werken

In ruil voor het feit dat de klant van een bank ermee instemt om deposito’s gedurende een vooraf bepaalde, vaste periode aan te houden, garandeert de bank op haar beurt een bepaald rendement. Rentebetalingen, zoals gedefinieerd in het contract, en de teruggave van het geïnvesteerde hoofdsom gebeuren bij het aflopen van het contract.

Hoewel depositocertificaten (CD’s) vergelijkbare garanties en een laag risicoprofiel bieden, verschillen ze van BIC’s omdat BIC’s vaak doorlopende deposito’s toestaan. Een cd vereist een forfaitaire investering om een ​​bepaald rendement te ontvangen. Een BIC bevat echter meestal een “deposit window” van enkele maanden. Tijdens deze periode kunnen volgende stortingen worden gedaan en dezelfde gegarandeerde rente ontvangen. Er kunnen limieten bestaan ​​op het totale geïnvesteerde bedrag.

Zoals bij de meeste soorten bankdeposito’s, is het gegarandeerde rendement hoger voor grotere deposito’s en over langere tijdsbestekken. Bijvoorbeeld: $ 100.000 geïnvesteerd gedurende tien jaar zal naar verwachting een hoger tarief opleveren dan $ 20.000 geïnvesteerd gedurende vijf jaar.

Een BIC wordt doorgaans beschouwd als een “buy-and-hold” -investering omdat er geen secundaire markt is voor dergelijke contracten. Ze hebben de neiging om meer op te brengen dan spaarrekeningen en cd’s, omdat het geen door de Federal Deposit Insurance Corporation (FDIC) door de FDIC verzekerde deposito’s zijn. Ze genereren over het algemeen ook meer dan schatkistpapier en obligaties, omdat de Amerikaanse overheid ze niet ondersteunt.

Vaak staan ​​BIC’s onder specifieke voorwaarden vervroegde opnames toe voordat het contract afloopt. Dit kan onder meer zijn dat de deposant arbeidsongeschikt wordt of in financiële moeilijkheden verkeert. Voor een vroegtijdige beëindiging van dergelijke overeenkomsten zijn echter vaak vergoedingen nodig om de bank te compenseren voor administratieve diensten en het renterisico waarmee de bank te maken kan krijgen bij het goedkeuren van een vervroegde opname.