Bloeden Edge

Wat is Bleeding Edge?

Bleeding edge verwijst naar een product of dienst, meestal met technologie, dat beschikbaar is voor consumenten, maar zo nieuw en experimenteel is dat het niet volledig is getest en bijgevolg onbetrouwbaar kan zijn. Early adopters kunnen ontwerpfouten en bugs ervaren die niet door de ontwikkelaars zijn waargenomen. Het is ook een gegeven dat geavanceerde producten misschien nooit door de markt worden geaccepteerd.

Bleeding Edge begrijpen 

Bleeding edge beschrijft een product of dienst die zijn tijd ver vooruit is en mogelijk game-changing, maar mogelijk nog niet goed functioneert of ooit voldoende vraag op de markt genereert om mainstream succes te behalen. Dit soort goederen wordt over het algemeen vrijgegeven aan het publiek tijdens bètatests om bedrijven te helpen eventuele knikken, problemen en andere problemen op te lossen die onzichtbaar zijn gebleven toen de technologie oorspronkelijk werd gemaakt. 

Dit proces stelt het bedrijf in staat om snel eventuele problemen te identificeren en te bepalen of het item populair en functioneel genoeg is om verdere investeringen te verdienen. Early adopters kunnen enthousiast zijn over het vooruitzicht als een van de eersten een revolutionair nieuw product uit te proberen. Omdat ze zich echter nog in de ontwikkelingsfase bevinden, kunnen geavanceerde items ook leiden tot aanzienlijke frustratie voor hun gebruikers, wat hen tijd en geld kost.

Bleeding Edge vs. cutting edge vs. leading edge

Bleeding edge wordt over het algemeen gedefinieerd als nieuwer, extremer en zelfs risicovoller dan geavanceerde of geavanceerde technologieën. Om die reden geven sommige bedrijven er de voorkeur aan om op zeker te spelen door in plaats daarvan producten op de markt te brengen die onder de categorie ‘bleeding edge’ vallen.

Cutting edge, een term die wordt gebruikt om een ​​technologie te beschrijven die zijn concurrenten een stap voor is, heeft de neiging om een ​​groter gevoel van betrouwbaarheid, rigoureuze tests en wenselijkheid over te brengen. Het woord “leiden” heeft ook veel positievere connotaties dan bloeden.

Voordelen en nadelen van Bleeding Edge

Bedrijven die geavanceerde technologieën kopen, krijgen een first-mover-voordeel als de technologie later mainstream wordt. In ruil daarvoor lopen ze het risico geld te laten zinken in iets dat misschien niet goed functioneert.

Bovendien bestaat het risico dat andere klanten nooit dezelfde technologie kopen, waardoor de leverancier failliet gaat. Een andere mogelijke valkuil is dat er nieuwe en betere technologie komt die een veel grotere hit wordt.

Dit stelt bedrijven voor moeilijke keuzes. Sommigen kiezen ervoor om het verschil te verdelen en in plaats daarvan te investeren in geavanceerde technologieën of nieuwere, reguliere technologieën.

Voorbeeld van Bleeding Edge

Het Amerikaanse leger gebruikt hypermoderne halfgeleidertechnologieën in de nieuwste gevechtsvliegtuigen, slagschepen en raketten. De technologieën zijn meestal erg duur om te bouwen, vooral in het begin, hoewel de chips doorgaans krachtiger en geavanceerder zijn dan die momenteel beschikbaar zijn. Na verloop van tijd lost het leger de bugs op en uiteindelijk vinden deze technologieën hun weg naar consumententoepassingen.

Het internet ontwikkelde zich min of meer op deze manier; het Amerikaanse ministerie van Defensie financierde een project genaamd ARPANET, dat in 1969 het eerste bericht over een internetachtig netwerk stuurde. Destijds was internetnetwerken een geavanceerde technologie.

Speciale overwegingen

Investeren in uitsluitend hypermoderne bedrijven is in sommige bedrijfstakken moeilijk omdat veel van hen volwassen producten aanbieden tegen de tijd dat ze klaar zijn om naar de beurs te gaan. Er zijn echter enkele uitzonderingen.

Sommige bedrijven met een zeer kleine kapitalisatie zoeken financiering via de aandelenmarkten om niet-geteste producten te ontwikkelen. Over het algemeen brengen deze investeringen buitengewone aandelenspecifieke risico’s met zich mee, omdat het niet duidelijk is dat hun producten zullen werken en hun balans vaak zwak is.

De preklinische ontwikkeling van geneesmiddelen, waarbij enkele van de vroegste gegevens over de veiligheid van geneesmiddelen worden verzameld, staat op het randje. Op dit punt in het proces is er meestal enig bewijs dat suggereert dat een verbinding mogelijk werkt. Farmaceutische bedrijven weten echter niet veel over de bijwerkingen of zelfs de juiste dosering voor een toekomstige patiënt.

Farmaceutische bedrijven moeten veel meer testen, vaak nog vele jaren, voordat ze zelfs maar nadenken over het aanvragen van een  nieuwe medicijnaanvraag.