Vraag naar

Wat is vraag?

Vraag is een economisch principe dat verwijst naar de wens van een consument om goederen en diensten te kopen en de bereidheid om een ​​prijs te betalen voor een bepaald goed of een bepaalde dienst. Door alle andere factoren constant te houden, zal een stijging van de prijs van een goed of dienst opslagstrategieën nodig om aan de vraag te voldoen.

Inzicht in de vraag

Bedrijven geven vaak een aanzienlijk bedrag uit om te bepalen hoeveel vraag het publiek naar hun producten en diensten heeft. Hoeveel van hun goederen zullen ze daadwerkelijk tegen een bepaalde prijs kunnen verkopen? Onjuiste schattingen resulteren in geld dat op tafel blijft liggen als de vraag wordt onderschat, of verlies als de vraag wordt overschat. De vraag is wat de economie van brandstof voorziet, en zonder deze vraag zouden bedrijven niets produceren.

De vraag hangt nauw samen met het aanbod. Terwijl consumenten proberen de laagst mogelijke prijzen te betalen voor goederen en diensten, proberen leveranciers de winst te maximaliseren. Als leveranciers teveel rekenen, daalt de gevraagde hoeveelheid en verkopen leveranciers niet genoeg product om voldoende winst te maken. Als leveranciers te weinig in rekening brengen, neemt de gevraagde hoeveelheid toe, maar lagere prijzen dekken de kosten van de leveranciers mogelijk niet of houden geen rekening met winsten. Enkele factoren die de vraag beïnvloeden, zijn onder meer de aantrekkingskracht van een goed of dienst, de beschikbaarheid van concurrerende goederen, de beschikbaarheid van financiering en de gepercipieerde beschikbaarheid van een goed of dienst.

Vraag- en aanbodcurves

Vraag- en aanbodfactoren zijn uniek voor een bepaald product of dienst. Deze factoren worden vaak samengevat in vraag- en aanbodprofielen die als hellingen in een grafiek zijn uitgezet. Op zo’n grafiek geeft de verticale as de prijs aan, terwijl de horizontale as de gevraagde of geleverde hoeveelheid aangeeft. Een vraagcurve loopt af, van links naar rechts. Naarmate de prijzen stijgen, eisen consumenten minder van een goed of dienst. Een aanbodcurve loopt schuin omhoog. Naarmate de prijzen stijgen, bieden leveranciers meer van een goed of dienst.

Marktevenwicht

Het punt waar vraag- en aanbodcurves elkaar kruisen, vertegenwoordigt de marktverrekening of marktevenwichtsprijs. Een toename van de vraag verschuift de vraagcurve naar rechts. De curven kruisen elkaar tegen een hogere prijs en consumenten betalen meer voor het product. Evenwichtsprijzen blijven doorgaans in beweging voor de meeste goederen en diensten, omdat factoren die van invloed zijn op vraag en aanbod altijd veranderen. Vrije, concurrerende markten hebben de neiging om de prijzen in de richting van marktevenwicht te duwen.

Marktvraag versus totale vraag

De markt voor elk goed in een economie wordt geconfronteerd met verschillende omstandigheden, die variëren in soort en mate. In macro-economie kunnen we ook kijken naar de totale vraag in een economie. De totale vraag verwijst naar de totale vraag van alle consumenten naar alle goederen en diensten in een economie op alle markten voor individuele goederen. Omdat aggregaat alle goederen in een economie omvat, is het niet gevoelig voor concurrentie of substitutie tussen verschillende goederen of veranderingen in de voorkeuren van de consument tussen verschillende goederen, op dezelfde manier als de vraag op individuele goede markten kan zijn.

Macro-economisch beleid en vraag

Fiscale en monetaire autoriteiten, zoals de Federal Reserve, besteden veel van hun macro-economische beleidsvorming aan het beheersen van de totale vraag. Als de Fed de vraag wil verminderen, zal ze de prijzen verhogen door de groei van het aanbod van geld en krediet te beperken en de rentetarieven te verhogen. Omgekeerd kan de Fed de rentetarieven verlagen en het geldaanbod in het systeem vergroten, waardoor de vraag toeneemt.  In dit geval hebben consumenten en bedrijven meer geld te besteden. Maar in bepaalde gevallen kan zelfs de Fed de vraag niet voeden. Wanneer de werkloosheid toeneemt, kunnen mensen het zich misschien nog steeds niet veroorloven om te besteden of goedkopere schulden aan te gaan, zelfs niet bij lage rentetarieven.