Grenscorrectiebelasting (BAT)

Wat is grenscorrectiebelasting?

Grenscorrectiebelasting is een korte naam voor een voorgestelde op bestemming gebaseerde cashflowbelasting (DBCFT). Het is een belasting over de toegevoegde waarde op geïmporteerde goederen en wordt ook wel een aan de grens aangepaste belasting, een bestemmingsbelasting of een belastingaanpassing aan de grens genoemd. In dit scenario zijn uitgevoerde goederen vrijgesteld van belasting, terwijl geïmporteerde goederen die in de Verenigde Staten worden verkocht, aan de belasting zijn onderworpen.

Inzicht in de belasting op grenscorrectie

De grenscorrectiebelasting (BAT) heft een belasting afhankelijk van waar een goed wordt geconsumeerd in plaats van waar het wordt geproduceerd. Als een bedrijf bijvoorbeeld banden naar Mexico verzendt, waar ze zullen worden gebruikt om auto’s te maken, wordt de winst die het bandenbedrijf maakt op de banden die het exporteert, niet belast. Als een Amerikaans autobedrijf echter banden uit Mexico koopt voor gebruik in auto’s die in de Verenigde Staten zijn gemaakt, wordt het geld dat het bedrijf verdient aan de auto’s (inclusief de banden) die in de Verenigde Staten worden verkocht, belast. Bovendien kan het bedrijf de kosten van de geïmporteerde banden niet als bedrijfskosten aftrekken. Het concept werd voor het eerst geïntroduceerd in 1997 door econoom Alan J. Auerbach, die geloofde dat het belastingstelsel in overeenstemming zou zijn met de bedrijfsdoelstellingen en het nationale belang.

De theorie achter de BAT

Een belasting op consumptiegoederen verhoogt doorgaans de consumentenprijzen, maar de theorie van Auerbach stelt dat de BAT de binnenlandse valuta zou versterken en dat de sterkere binnenlandse valuta de prijs van geïmporteerde goederen effectief zou verlagen. Dit heft in feite een hogere invoerbelasting op.

Deze belasting is bedoeld om onevenwichtigheden in geldstromen over de grenzen te compenseren en de stimulans van bedrijven om off-shore winsten te verminderen, te verminderen. Dit maakt de DBCFT een belasting en geen tarief. Hoewel het een belasting op invoer en een uitvoersubsidie ​​is, is het tarief van grenscorrecties gepaard en symmetrisch. De effecten op de handel van deze twee componenten – de invoerbelasting en de uitvoersubsidie ​​- worden dus gecompenseerd. Door ze samen toe te passen, ontstaan ​​er geen handelsverstoringen, hoewel beide afzonderlijk zouden worden toegepast.

Critici van de belasting beweren dat de prijzen van geïmporteerde goederen, bijvoorbeeld uit China, zullen stijgen en dat het resultaat inflatie zal zijn. Voorstanders van de belasting beweren dat de sterke stijging van de buitenlandse vraag naar Amerikaanse export de waarde van de dollar zal versterken. Een sterke dollar zou op zijn beurt de vraag naar geïmporteerde goederen doen toenemen, zodat het netto-effect op de handel neutraal is.

Als BAT zou worden aangenomen, zou elk bedrijf dat goederen in de Verenigde Staten heeft verkocht, ongeacht waar het bedrijf zijn hoofdkantoor of productiefaciliteiten heeft gevestigd, belasting moeten betalen. Als het geen goederen verkoopt in de Verenigde Staten, zou het niet aan de belasting zijn onderworpen. Als een product in Amerika wordt vervaardigd en in het buitenland wordt geconsumeerd, is dat product ook belastingvrij. Het Amerikaanse belastingtarief of de belastingdruk spelen dus geen rol bij de beslissing van het bedrijf om zich te vestigen.

Waar de BAT nu staat

In de Verenigde Staten werden de aanbevelingen van Auerbach in 2016 door de Republikeinse Partij gepresenteerd in een beleidsnota die een belastingstelsel op basis van de bestemming promootte. In februari 2017 was het voorstel het onderwerp van verhitte discussies met Gary Cohn, directeur van de National Economic Council, die zich verzette tegen het belastingstelsel en een lobbygroep, Americans for Prosperity (AFP), gefinancierd door de gebroeders Koch, die een plan initieerden om de belasting.

Voorstanders van de belasting zijn van mening dat de Verenigde Staten een gewilde plaats zouden worden voor de vestiging van bedrijven en investeringen en zouden voorkomen dat bedrijven zich in het buitenland vestigen. Dit zou banen in de VS creëren en zou betekenen dat Amerikaanse werknemers niet hoeven te betalen voor verlagingen van de vennootschapsbelasting.