Wat is de misvatting over gebroken ramen?
De gebroken raamfout is een gelijkenis die soms wordt gebruikt om het probleem te illustreren met het idee dat oorlog voeren goed is voor de economie van een land. De bredere boodschap is dat een gebeurtenis die gunstig lijkt te zijn voor de direct betrokkenen, negatieve economische gevolgen kan hebben voor vele anderen.
De misvatting over het gebroken raam werd voor het eerst uitgedrukt door de 19e-eeuwse Franse econoom Frederic Bastiat.
Belangrijkste leerpunten
- De kern van de kapotte raamfout is dat het uitgeven van geld aan items die zijn vernietigd niet leidt tot economisch gewin.
- De misvatting over gebroken ramen suggereert dat een gebeurtenis onvoorziene negatieve gevolgen kan hebben als geld wordt besteed aan het repareren van kapotte items in plaats van aan nieuwe goederen en diensten.
- De theorie suggereert dat een impuls aan een deel van de economie verliezen kan veroorzaken voor andere sectoren van de economie.
- De gelijkenis die wordt gebruikt in de misvatting over gebroken ramen illustreert de negatieve economische effecten van oorlog voeren: geld wordt afgeleid van het maken van consumptiegoederen en diensten naar het maken van wapens, en geld wordt verder besteed aan het herstellen van de schade als gevolg van oorlog.
The Broken Window Fallacy
In het verhaal van Bastiat breekt een jongen een raam. De toekijkende stadsmensen besluiten dat de jongen de gemeenschap daadwerkelijk een dienst heeft bewezen omdat zijn vader de glazenmaker van de stad zal moeten betalen om de kapotte ruit te vervangen. De glazenmaker zal het extra geld dan aan iets anders besteden, waardoor de lokale economie een vliegende start krijgt. De toeschouwers gaan geloven dat het breken van ramen de economie stimuleert.
Bastiat wijst erop dat verdere analyse de misvatting aan het licht brengt. Door zijn vader te dwingen voor een raam te betalen, heeft de jongen het besteedbaar inkomen van zijn vader verlaagd. Zijn vader zal geen nieuwe schoenen of een ander luxegoed kunnen kopen. De productiviteit is ook afgenomen, omdat de tijd die de vader besteedt aan het omgaan met het kapotte raam beter had kunnen worden benut. Het gebroken raam kan dus de glazenmaker helpen, maar tegelijkertijd berooft het andere industrieën en vermindert het de hoeveelheid die aan andere goederen wordt uitgegeven.
Bastiat merkte ook op dat de stedelingen het gebroken raam hadden moeten beschouwen als een verlies van een deel van de werkelijke waarde van de stad. Bovendien betekent het vervangen van iets dat al is gekocht een onderhoudskost, geen aanschaf van nieuwe goederen, en onderhoud stimuleert de productie niet. Kortom, Bastiat suggereert dat vernietiging in economische zin niet loont.
De oorlogseconomie
De gebroken raamfout wordt vaak gebruikt om het idee in diskrediet te brengen dat oorlog voeren de economie van een land stimuleert. Net als bij het gebroken raam, zorgt oorlog ervoor dat middelen en kapitaal worden omgeleid van het produceren van consumptiegoederen en -diensten naar het bouwen van oorlogswapens.
Bovendien zal de wederopbouw na de oorlog voornamelijk onderhoudskosten met zich meebrengen en de productie van consumptiegoederen en -diensten verder drukken. De conclusie is dat landen veel beter af zijn als ze helemaal niet vechten.
Gemiste verkoopkansen
De gebroken raamfout toont ook de verkeerde conclusies van de toeschouwers aan. Bij het overwegen van de gelukkige glazenmaker die wat geld zal verdienen met het repareren van het raam, zijn ze anderen vergeten die nadelige gevolgen zullen ondervinden, zoals de schoenmaker die een verkoop heeft verloren omdat het geld dat de vader had kunnen besteden aan nieuwe shows, nu wordt besteed. bij het repareren van een product waarvoor al is betaald.
Gedragseconomen zijn van mening dat consumenten meer tevredenheid krijgen, ook wel nut genoemd, door geld uit te geven aan nieuwe goederen in plaats van aan het onderhouden van bestaande goederen, zelfs als de kosten hoger zijn. Dit staat bekend als loss aversion of prospect theory.
In die zin komt de misvatting voort uit het nemen van een beslissing door alleen te kijken naar de direct betrokken partijen op korte termijn. Volgens Bastiat moeten we eerder kijken naar al diegenen wier bedrijf te maken zal krijgen met de kapotte ruit.
Het komt neer op
De misvatting van het gebroken raam stelt dat er geen economisch voordeel is bij het herstellen van de vernietiging veroorzaakt door een bepaalde gebeurtenis. Hoewel er kapitaal zal worden besteed om eventuele schade te herstellen, zijn dat slechts onderhoudskosten die de economie op de lange termijn niet stimuleren, aangezien het geen echte toename van de economische output is. Het geld en de tijd die worden besteed aan het herstellen van schade, kunnen worden besteed aan productievere goederen en diensten.
In oorlogstijd worden middelen aangewend om wapens te maken, in plaats van die middelen te gebruiken om te investeren in gebieden die de werkelijke economische output zouden kunnen verhogen.