Het bedrijfsmodel van privégevangenissen

Het Amerikaanse gevangenissysteem zet vanaf 2020 ongeveer 2,3 miljoen mensen opgesloten.  Deze gevangenen zijn daar voor een groot aantal verschillende misdrijven, variërend van drugsbezit en kleine diefstal tot autodiefstal en moord. Met zoveel mensen in de gevangenis, moeten er voldoende gevangenissen zijn om de gevangenen te huisvesten. Dit heeft geleid tot het ontstaan ​​van het privégevangenisysteem of het gevangeniswezen met winstoogmerk.

Het verschil tussen een privégevangenis en een openbare gevangenis

Het particuliere gevangenissysteem roept veel vragen op. Een vraag die veel mensen zich afvragen, is hoe kan een privébedrijf mensen legaal opsluiten? Is dat niet de taak van de regering om gevangenen te huisvesten en vast te houden? Het antwoord is ja, maar de overheid besteedt wel een groot deel van hun werk uit.

Een openbare gevangenis is er een die volledig eigendom is van de overheid. Dit betekent dat ze het gevangenisgebouw moeten verzorgen, de bewakers en de administratie moeten bemannen en toezicht moeten houden op alle gevangenen en alles wat er in de gevangenis gebeurt. Zelfs met een openbare gevangenis worden veel van de diensten uitbesteed aan particuliere aannemers, zoals de foodservice, schoonmaakservice en onderhoud.

Bij een privégevangenis worden veel van de lasten van de overheid afgenomen en op een particulier bedrijf gelegd. In plaats van alle zaken die bij het runnen van een gevangenis komen kijken, hoeft de regering alleen maar de gevangenen te bevoorraden en toezicht te houden op de gevangenis. Nu roept dat de vraag op hoe een gevangenis met winstoogmerk geld verdient.

Hoe een privégevangenis geld oplevert

Een openbare gevangenis heeft natuurlijk geen winstoogmerk. Het uiteindelijke doel is om gevangenen te huisvesten in een poging ze te rehabiliteren of ze van de straat te verwijderen. Een privégevangenis daarentegen wordt gerund door een bedrijf. Het uiteindelijke doel van dat bedrijf is om te profiteren van alles waar ze in handelen.

Om als privégevangenis geld te verdienen, krijgen ze een toelage van de overheid. Dit geld van de overheid kan op veel verschillende manieren worden betaald. Het kan worden gebaseerd op de grootte van de gevangenis, op basis van een maandelijks of jaarlijks vastgesteld bedrag, of in de meeste gevallen wordt het betaald op basis van het aantal gevangenen dat de gevangenis huisvest.

Stel dat het $ 100 per dag kost om een ​​gevangene te huisvesten (uitgaande van de volledige capaciteit, inclusief alle administratiekosten), en dat het gevangenisgebouw 1000 gevangenen kan huisvesten. Een privégevangenis kan hun diensten aanbieden aan de overheid en $ 150 per dag per gevangene in rekening brengen. Over het algemeen zal de regering akkoord gaan met deze voorwaarden als de $ 150 minder is dan wanneer de gevangenis in het openbaar zou worden beheerd. Die spreiding is waar de privégevangenis zijn geld verdient.

Zoals in elk bedrijf, verhoogt waar mogelijk geld besparen de winst. Door uit te breiden kan het bedrijf ook meer geld binnenhalen, maar daarvoor heeft het kapitaal nodig.

Waarom zou een privégevangenis openbaar moeten worden verhandeld?

Naarmate een bedrijf groeit, kan het de keuze maken om openbaar te worden. In wezen doet dit een paar dingen voor het bedrijf die het niet als privébedrijf kan doen.

Bij de meeste bedrijven is blootstelling de sleutel tot groei. Hoe meer mensen het bedrijf kennen, hoe meer verkopen ze kunnen doen. Met een privégevangenis is blootstelling echter niet iets dat ze echt nodig hebben. In plaats daarvan hebben ze om twee andere redenen kapitaalverhogingen nodig.

Als een privégevangenis een gevangene $ 50 per dag kan “markeren”, betekent dat dat hun gevangenis in theorie $ 50.000 per dag kan verdienen aan een gevangenis met 1.000 gevangenen. Als ze nog een contract met de regering kunnen sluiten om een ​​gevangenis in de aangrenzende staat te bouwen, kunnen ze beginnen met het verdienen van een extra $ 50.000 per dag door die gevangenis maximaal te benutten. Door openbaar te worden, kunnen ze een plotselinge instroom van geld zien waarmee ze die tweede gevangenis kunnen bouwen.

Toch is er een meer vervallen reden om openbaar te gaan voor een privégevangenis. Om in bedrijf te blijven, hebben deze gevangenissen een constante stroom gevangenen nodig die hen vervangen die hun straf hebben uitgezeten. Dit betekent dat wetten moeten worden gehandhaafd, contracten moeten worden verlengd en in sommige gevallen wetten strenger moeten worden gehandhaafd. Daarvoor moeten ze politici kopen. Dit proces wordt lobbyen genoemd en wordt vaak afgekeurd.

Het probleem met privégevangenissen

Op het eerste gezicht lijkt een privégevangenis een geweldig idee. Als het de overheid $ 200 per dag kost om een ​​gevangene te huisvesten, en een privébedrijf komt langs en zegt dat ze het voor $ 150 per dag kunnen doen, waarom zou je dan het overheidsgeld niet besparen terwijl het een bedrijf laat profiteren? Het probleem zit hem in de economie achter gevangenen.

Het doel van het gevangenissysteem is om gevangenen te rehabiliteren. Aangezien de gevangenis een recidive heeft van 83% over een periode van negen jaar, zijn die doelen in twijfel getrokken.  Afgezien van dat punt, als de gevangenis 100% effectief was, zouden de privégevangenissen zichzelf failliet laten gaan. Dit roept de vraag op: moet de gevangenis het individu rehabiliteren, of moet het geld verdienen? Als het doel is om geld te verdienen, dan is een hoge gevangenispopulatie het einddoel.

Een ander probleem dat zich voordoet, is het feit dat dit bedrijven met winstoogmerk zijn. Dit betekent dat als ze services van hun lijst kunnen schrappen, ze geld besparen. Stel dat een gevangenis de schoonmaakdiensten stopzet en de kosten per gevangene dalen tot $ 90 per dag. Ze verdienen meteen $ 10 extra per dag; een aantal dat snel kan oplopen als er 1000 gevangenen in de faciliteit zijn. Door het schoonmaken te verminderen, verdient het bedrijf meer geld, maar worden de gevangenen ongezonde en onmenselijke levensomstandigheden geboden. Kostenbesparingen hebben uiteindelijk gevolgen voor de gevangenen en doen afbreuk aan de kwaliteit van hun woonruimte.

Ten slotte moet de wet zo worden gestructureerd dat er een gestage stroom nieuwe gedetineerden mogelijk is. Dit sluit aan bij dat lobby-aspect: strengere wetten betekenen meer mensen in het systeem. Meer mensen in het systeem betekent meer geld voor de gevangenis. Velen hebben beweerd dat dit de hele reden is dat de oorlog tegen drugs is begonnen: nog een reeks wetten die elk jaar duizenden mensen zouden kunnen opsluiten.

Het komt neer op

Er zijn momenteel ongeveer 198.000 gevangenen gehuisvest in privégevangenissen. Het vertegenwoordigt minder dan 9% van de totale gevangenispopulatie.  Veel van deze gevangenissen besparen de overheid geld, maar sommige kosten zelfs meer per gevangene dan een openbare voorziening zou kosten.4

De kapitalistische mentaliteit zegt dat elke keer dat een industrie privé kan worden beheerd, het beter is voor de economie. De socialistische mentaliteit zegt dat de overheid die diensten moet leveren. De realist zegt dat het gevangenissysteem nu al overvol is.