Kan Bitcoin centrale banken doden?
Bitcoin is een digitale valuta die, in de woorden van zijn sponsors, “peer-to-peer-technologie gebruikt om te opereren zonder centrale autoriteit of banken.” Door zijn definitie lijkt Bitcoin goed gepositioneerd om centrale banken te doden. Kan het? Zou het? Zou het? Zoals zo ongeveer al het andere dat met financiën te maken heeft, is het onderwerp centrale banken en hun mogelijke vervangingen complex met geldige argumenten voor en tegen.
Perspectief: centrale banken spelen een belangrijke rol
Het digitale tijdperk richt zich misschien op de centrale banken, maar het is er nog niet in geslaagd om de vertrouwde Encyclopedia Britannica te doden, dus we kijken naar de eerbiedwaardige verwijzing om te vernemen dat het centrale bankwezen terug te voeren is op Barcelona, Spanje, in 1401. De eerste centrale bank, en degenen die daarna volgden, hielpen vaak landen bij het financieren van oorlogen en andere door de overheid gesteunde initiatieven.
De Engelsen verfijnden het concept van centraal bankieren in 1844 met de Bank Charter Act, een wetgevende inspanning die de basis legde voor een instelling die de monopoliepositie had om valuta uit te geven. Het idee was dat een bank met dat machtsniveau zou kunnen helpen bij het stabiliseren van het financiële systeem in tijden van crisis. Het is een concept waarvan veel experts het erover eens zijn dat het de ramp heeft helpen voorkomen tijdens de financiële crisis van 2007-2008 en de grote recessie die daarop volgde. Tegenwoordig spelen moderne centrale banken verschillende rollen. De Amerikaanse Federal Reserve heeft bijvoorbeeld de taak om monetair beleid te gebruiken als instrument om het volgende te doen:
- Behoud volledige werkgelegenheid en stabiele prijzen
- Zorg voor de veiligheid en soliditeit van het bank- en financiële systeem van het land en geef consumenten toegang tot krediet
- Stabiliseer het financiële systeem in tijden van crisis
- Hulp om toezicht te houden op de betalingssystemen van het land
Om deze doelstellingen te bereiken, kunnen de Federal Reserve en andere centrale banken de rentetarieven verhogen of verlagen en geld creëren of vernietigen. Als de economie bijvoorbeeld te snel lijkt te groeien en ervoor zorgt dat de prijzen voor goederen en diensten zo snel stijgen dat ze onbetaalbaar worden, kan een centrale bank de rentetarieven verhogen om het voor kredietnemers duurder te maken om toegang te krijgen tot geld. Een centrale bank kan ook geld uit de economie halen door de hoeveelheid geld die de centrale bank voor leendoeleinden aan andere banken ter beschikking stelt, te verminderen. Aangezien geld grotendeels op elektronische balansen staat, kan het simpelweg op delete drukken om het te laten verdwijnen. Dit vermindert de hoeveelheid geld die beschikbaar is om goederen te kopen, waardoor de prijzen in theorie dalen. Elke actie heeft natuurlijk een reactie. Hoewel het verminderen van de hoeveelheid geld in omloop kan leiden tot prijsdalingen, wordt het voor bedrijven ook moeilijker om geld te lenen. Deze bedrijven kunnen op hun beurt voorzichtig worden, niet bereid om te investeren en geen nieuwe werknemers aan te nemen.
Als een economie niet snel genoeg groeit, kunnen centrale banken de rente verlagen of geld creëren. Door de rentetarieven te verlagen, wordt het voor bedrijven en consumenten goedkoper en daardoor gemakkelijker en aantrekkelijker om geld te lenen. Evenzo kunnen centrale banken de hoeveelheid geld die banken beschikbaar hebben om uit te lenen, verhogen.
Centrale banken kunnen ook extra inspanningen leveren om economieën te manipuleren. Deze inspanningen kunnen de aankoop van effecten (obligaties) op de open markt omvatten in een poging om vraag ernaar te genereren. Een grotere vraag leidt tot lagere rentetarieven, omdat leners geen hogere rente hoeven te bieden omdat de centrale bank een bereidwillige koper biedt.
De door de centrale banken geleide inspanningen om economieën op de weg naar welvaart te sturen, zijn beladen met gevaar. Als de rentetarieven te laag zijn, kan inflatie een probleem worden. Naarmate de prijzen stijgen en consumenten het zich niet langer kunnen veroorloven om de artikelen te kopen die ze willen kopen, kan de economie vertragen. Als de tarieven te hoog zijn, wordt lenen onderdrukt en wordt de economie belemmerd.
Lage rentetarieven (in vergelijking met andere landen) zorgen ervoor dat investeerders geld uit het ene land halen en naar een ander land sturen dat een hoger rendement biedt in de vorm van hogere rentetarieven. Overweeg de benarde situatie van gepensioneerden die afhankelijk zijn van hoge rentetarieven om inkomsten te genereren. Als de tarieven laag zijn, worden deze mensen direct getroffen door hun koopkracht en hun vermogen om hun rekeningen te betalen. Contant geld sturen naar een land dat een beter rendement biedt, is een logische beslissing.
Manipulatie van rentetarieven en / of het monetaire aanbod heeft ook een direct effect op de waarde van de valuta van een land. Een sterke dollar maakt het voor binnenlandse bedrijven duurder om goederen in het buitenland te verkopen. Dit kan leiden tot binnenlandse werkloosheid. Een zwakke dollar verhoogt de prijs van geïmporteerde goederen, inclusief olie en andere grondstoffen. Dit kan het voor consumenten duurder maken om geïmporteerde producten te kopen en voor binnenlandse bedrijven om goederen te produceren die afhankelijk zijn van geïmporteerde onderdelen of materialen. Een zwakke dollar is ongetwijfeld gunstig voor een trage economie die op stoom moet komen, terwijl een sterke dollar goed is voor de consument.
Omdat er een vertraging zit tussen het moment dat een centrale bank een beleidswijziging begint door te voeren en die verandering die feitelijk een impact heeft op de economie van een land, kijken centrale banken altijd naar de toekomst. Ze willen vandaag beleidswijzigingen doorvoeren waarmee ze toekomstige doelen kunnen bereiken.
Perspectief: centrale banken zijn niet nodig
De zeer complexiteit die met nationale en mondiale economieën gepaard gaat, vormt de basis voor het argument dat deze economieën te onvoorspelbaar zijn om met succes te worden beheerd door het soort manipulatie waarmee centrale banken zich bezighouden. Dit argument, gemaakt door voorstanders van de Oostenrijkse School of Economics, kan worden gebruikt ter ondersteuning van de implementatie van peer-to-peer-valuta in Bitcoin-stijl die centrale banken en hun complexe schema’s elimineert.
Bovendien zijn moderne centrale banken sinds hun oprichting het onderwerp van controverse geweest. En de redenen voor ontevredenheid zijn breed en gevarieerd. Aan de ene kant is het concept van monopolistische macht voor veel mensen diep verontrustend. Aan de andere kant is het bestaan van een onafhankelijke, ondoorzichtige entiteit die de macht heeft om een economie te manipuleren nog verontrustender. In die zin geloven veel mensen (inclusief economen en politici) dat centrale banken fouten maken die enorme gevolgen hebben in het leven van burgers. Deze fouten omvatten stijgingen van de geldhoeveelheid (inflatie veroorzaken en consumenten pijn doen door prijzen te verhogen voor de goederen en diensten die ze kopen), de uitvoering van renteverhogingen (schade toebrengen aan consumenten die geld willen lenen), het formuleren van beleid dat ook de inflatie in stand houdt. laag (resulterend in werkloosheid) en de implementatie van onnatuurlijk lage rentetarieven (waardoor zeepbellen in onroerend goed, aandelen of obligaties ontstaan). In die zin geeft niemand minder dan de voormalige voorzitter van de Federal Reserve, Ben Bernanke, de schuld aan manipulatie door de centrale bank (die de rentetarieven verhoogde) voor de Grote Depressie van 1929.
In een tijdperk waarin technologie het voor consumenten mogelijk heeft gemaakt om handel te drijven zonder de noodzaak van een centrale autoriteit, kan worden aangevoerd dat centrale banken niet langer nodig zijn. Een breder onderzoek van het banksysteem breidt dit argument uit. Corruptie in verband met het banksysteem resulteerde in de Grote Recessie en tal van schandalen. Bankiers hebben grote angst veroorzaakt in Griekenland en andere landen. Organisaties zoals het Internationaal Monetair Fonds zijn aangehaald voor het bevorderen van winst boven mensen. En op het meer lokale niveau verdienen bankiers miljarden dollars door als tussenpersoon te dienen bij transacties tussen individuen. In deze omgeving is de opheffing van het hele banksysteem voor veel mensen een aantrekkelijk concept.
Het komt neer op
Centrale banken zijn momenteel de dominante structuur die landen gebruiken om hun economieën te beheren. Ze hebben een monopolistische macht en zullen die macht niet zonder slag of stoot opgeven. Hoewel Bitcoin en andere digitale valuta’s aanzienlijke belangstelling hebben gegenereerd, is hun acceptatiegraad minuscuul en is er vrijwel geen overheidssteun voor. Tot en tenzij regeringen Bitcoin erkennen als een legitieme valuta, heeft het weinig hoop om de centrale banken binnenkort te doden. Dat gezegd hebbende, kijken en bestuderen centrale banken over de hele wereld Bitcoin. Op basis van het feit dat metalen munten duur zijn om te vervaardigen (vaak meer kosten dan hun nominale waarde), is het waarschijnlijker dan niet dat centrale banken op een dag digitale valuta van hun winst zullen uitgeven.