Kaartlezer
Wat is een kaartlezer?
Een kaartlezer is een apparaat dat de informatie op de magneetstrip of microchip van een creditcard of betaalpas kan decoderen.
In de financiële wereld verwijst de term “kaartlezer” naar de technologieën die worden gebruikt om het rekeningnummer, de kaarthouderinformatie en de autorisatiecode op een creditcard te detecteren. Deze informatie bevindt zich in de magnetische strip van de kaart of in de microchip die is ingebed in kaarten met chip.
Hoewel kaartleestechnologieën van oudsher afhankelijk waren van het maken en opslaan van fysieke kopieën door de verkoper, zijn de huidige kaartlezers in staat om deze informatie met bijna onmiddellijke snelheden elektronisch te scannen en te verwerken.
Belangrijkste leerpunten
- Kaartlezers zijn de apparaten die worden gebruikt om de kaarthouder- en rekeninginformatie op een creditcard of betaalpas te lezen.
- De kaartlezers van tegenwoordig hebben een internetverbinding en kunnen transacties binnen enkele seconden elektronisch voltooien.
- Bij oudere modellen kaartlezers moesten klanten of handelaren de informatie fysiek van hun kaart kopiëren, waardoor het transactieproces werd vertraagd.
Hoe kaartlezers werken
Kaartlezers zijn een essentieel onderdeel van het moderne betalingsverwerkingssysteem. Ze zijn de afgelopen jaren alomtegenwoordig geworden en worden vaak gebruikt in de point-of-sale (POS) -terminals van winkels en in de geldautomaten (ATM’s) die door banken worden aangeboden. Door kaartlezers te gebruiken, kunnen handelaren credit- en debetkaartaankopen van klanten accepteren en de snelheid van transacties aanzienlijk verhogen.
De huidige betaalkaarten bevatten de persoonlijke informatie van de kaarthouder in een magneetstrip, of een microchip, of beide. Deze informatie omvat de volledige naam van de kaarthouder, evenals zijn rekeningnummer, de vervaldatum van de kaart en de validatiecode. Moderne kaartlezers kunnen deze informatie snel van de kaart decoderen en vervolgens doorgeven aan de andere partijen in het betaalnetwerk om autorisatie voor de transactie te verkrijgen.
De informatie die door de kaartlezer wordt verkregen, moet bijvoorbeeld worden doorgegeven aan de uitgevende bank van de klant, de bank waarmee hij zijn creditcard of betaalpas heeft verkregen. De uitgevende bank is verantwoordelijk om te bepalen of de klant voldoende krediet of contanten heeft om de transactie te voltooien. Tegelijkertijd zal de uitgevende bank ook controleren of de kaart in kwestie niet in aanmerking komt voor toekomstige transacties, bijvoorbeeld omdat deze in verband wordt gebracht met fraude. Ervan uitgaande dat er geen problemen zijn met de rekening van de kaarthouder, geeft de uitgevende bank zijn goedkeuring door aan het POS-systeem en wordt de transactie geautoriseerd.
Hoewel het onderliggende proces eigenlijk vrij complex is, maken de huidige computersystemen het mogelijk om deze transacties binnen enkele seconden af te ronden. In het verleden moesten handelaars echter vertrouwen op fysieke kopieën om de nodige informatie uit de kaarten van klanten te halen. Een populair apparaat stond bekend als de “knuckle buster” omdat handelaars vaak hun knokkels over het apparaat schraapten terwijl ze probeerden een kopie te maken. Tegenwoordig worden dit soort apparaten over het algemeen alleen gebruikt als back-upoptie voor het geval de elektronische systemen zouden uitvallen.
Voorbeeld uit de echte wereld van een kaartlezer
Emma koopt lunch in een klein café vlakbij haar kantoor. Als betaling gebruikt ze haar creditcard, die ze van XYZ Bank heeft gekregen.
Om haar betaling te accepteren, scant de barista Emma’s kaart door een elektronische kaartlezer die deel uitmaakt van de POS-machine van het café. Door de informatie op de magneetstrip van de kaart te lezen, kan de kaartlezer snel Emma’s naam en rekeningnummer ophalen, evenals de vervaldatum en validatiecode van haar kaart.
Door de internetverbinding van het café te gebruiken, stuurt de POS-terminal deze informatie vervolgens naar XYZ Bank – de bank die Emma’s creditcard heeft uitgegeven – en ontvangt ze een bevestiging dat ze voldoende geld heeft om de transactie te voltooien. De transactie is dan goedgekeurd.
Als er geen moderne kaartlezers waren geweest, hadden Emma of de barista de informatie van haar kaart fysiek moeten kopiëren, en deze informatie zou door het café moeten worden opgeslagen. In plaats daarvan kon de hele transactie binnen enkele seconden worden voltooid.
Tegenwoordig hebben sommige handelaren handmatige imprinters bij de hand als back-upoptie voor het accepteren van creditcards wanneer elektronische betalingssystemen falen.