Catfishing
Wat is Catfishing?
Catfishing verwijst naar een vorm van online fraude waarbij de cybercrimineel een valse online identiteit creëert. Vaak is het doel van catfishing om de identiteit van het slachtoffer te stelen. Het is een soort social engineering schema, waarbij een of meer daders misleidende tactieken gebruiken om persoonlijk identificeerbare informatie (PII) van nietsvermoedende slachtoffers op te halen.
Belangrijkste leerpunten
- Catfishing verwijst naar een vorm van online fraude waarbij de cybercrimineel een valse online identiteit creëert met als doel de identiteit van het slachtoffer te stelen of te misbruiken.
- Deze persoonlijke informatie kan door fraudeurs worden gebruikt om financiële misdrijven te plegen, zoals het doen van illegale creditcardaankopen of het aangaan van leningen op naam van het slachtoffer.
- Een online fraudeur kan in de loop van de tijd een relatie met zijn slachtoffer opbouwen in een online omgeving terwijl hij zich voordoet als iemand anders; dit kan worden gedaan door de foto en persoonlijke informatie van iemand anders te gebruiken, of door simpelweg een neppersoon te verzinnen.
Hoe Catfishing werkt
Catfishing kwam in het populaire lexicon terecht na de première van de documentaire uit 2010 en de daaropvolgende televisieshow op het MTV-netwerk die sinds 2012 wordt uitgezonden. Dit soort online fraude bestond echter al voordat de televisieshow Catfish in première ging.
Over het algemeen vindt catfishing plaats wanneer een online fraudeur in de loop van de tijd een relatie opbouwt met zijn slachtoffer in een online omgeving terwijl hij zich voordoet als iemand anders. Dit kan worden gedaan door de foto en persoonlijke informatie van iemand anders te gebruiken, of door simpelweg een neppersoon te verzinnen. In sommige gevallen kan de fraudeur worden gemotiveerd door de wens om simpelweg te experimenteren met het bedrog, als een soort vermakelijke kattenkwaad. In andere gevallen kunnen hun motieven financieel zijn, met als doel de informatie van het slachtoffer te stelen en die informatie vervolgens op de zwarte markt te verkopen of deze te gebruiken om zelf aankopen te doen.
Naarmate meer mensen online menselijke connecties zoeken, is het risico op catfishing toegenomen. Fraudeurs kunnen gemakkelijk foto’s en persoonlijke informatie vinden uit verschillende bronnen, zoals sociale netwerken en beeldbibliotheken. Ze kunnen zelfs fotorealistische afbeeldingen genereren van niet-bestaande mensen met behulp van moderne kunstmatige intelligentie (AI) -programma’s. De middelen kunnen vervolgens worden gebruikt om online gesprekken aan te gaan die leiden tot relaties die vanuit het perspectief van de slachtoffers misschien betrouwbaar en authentiek lijken. Helaas kan dit vertrouwen vervolgens worden uitgebuit door de fraudeurs om waardevolle informatie te verkrijgen.
Voorbeeld van Catfishing
Het concept van catfishing werd in 2013 onder de nationale aandacht gebracht, toen bleek dat Manti Te’o – een stervoetballer voor de Notre Dame – het slachtoffer was van een uitgebreide hoax over catfishing. Na een onderzoek door privédetectives namens de Notre Dame, werd ontdekt dat de vriendin van Manti, met wie hij een online relatie had gehad, in feite een personage was dat werd gespeeld door een mannelijke fraudeur. Het incident was bijzonder schrijnend vanwege het feit dat Manti, als onderdeel van de fraude, had laten geloven dat zijn “vriendin” op tragische wijze was overleden aan leukemie.
Dit incident helpt licht te werpen op hoe slachtoffers van catfishing vaak ernstig worden getroffen door deze incidenten, met gevolgen variërend van lichte schaamte tot liefdesverdriet en publieke schaamte. Verrassend genoeg is er geen specifieke wet tegen catfishing; het slachtoffer kan de meerval echter voor de rechter brengen door fraude, ernstige emotionele nood, karakterlastering of intimidatie te bewijzen. Als de meerval de foto’s van iemand anders heeft gebruikt, heeft die persoon het recht om onrechtmatige toe-eigening van de gelijkenis te claimen.