Collateralized Debt Obligation (CDO)
Wat is een Collateralized Debt Obligation (CDO)?
Een schuldverplichting met onderpand (CDO) is een complex gestructureerd financieringsproduct dat wordt gedekt door een pool van leningen en andere activa en wordt verkocht aan institutionele beleggers. Een CDO is een bepaald type derivaat omdat, zoals de naam al aangeeft, de waarde ervan is afgeleid van een ander onderliggend actief. Deze activa worden het onderpand als de lening in gebreke blijft.
Inzicht in door onderpand gedekte schuldverplichtingen
Om een CDO te creëren, verzamelen investeringsbanken activa die kasstromen genereren – zoals hypotheken, obligaties en andere soorten schulden – en herverpakken ze in afzonderlijke klassen of tranches op basis van het kredietrisico dat de belegger neemt.
Soorten CDO’s
Deze tranches van effecten worden de uiteindelijke beleggingsproducten: obligaties waarvan de namen hun specifieke onderliggende activa kunnen weerspiegelen. Bijvoorbeeld, mortgage-backed securities (MBS) bestaan uit hypothecaire leningen en asset-backed securities (ABS) bevatten bedrijfsschulden, autoleningen, of credit card schulden. CDO’s worden “collateralized” genoemd omdat de beloofde terugbetalingen van de onderliggende activa het onderpand zijn dat de CDO’s hun waarde geeft.
Andere soorten CDO’s zijn onderpand obligatieverplichtingen (CBO’s) – obligaties van beleggingskwaliteit die worden gedekt door een pool van hoogrentende maar lager gewaardeerde obligaties, en collateralized leningverplichtingen (CLO’s) – afzonderlijke effecten die worden gedekt door een pool van schulden, die vaak bedrijfsleningen bevatten met een lage kredietwaardigheid.
Hoe zijn CDO’s gestructureerd?
De tranches van CDO’s worden genoemd om hun risicoprofielen weer te geven; bijvoorbeeld senior schuld, mezzanine schuld en junior schuld – afgebeeld in het onderstaande voorbeeld samen met hun Standard and Poor’s (S&P) kredietwaardigheid. Maar de feitelijke structuur varieert afhankelijk van het individuele product.
Merk in de tabel op dat hoe hoger de kredietwaardigheid, hoe lager de couponrente (rente die de obligatie jaarlijks betaalt). Als de lening in gebreke blijft, worden de senior obligatiehouders eerst betaald uit de onderpandpool van activa, gevolgd door obligatiehouders in de andere tranches op basis van hun kredietwaardigheid; het krediet met de laagste rating wordt als laatste uitbetaald.
De senior tranches zijn over het algemeen het veiligst omdat ze de eerste claim op het onderpand hebben. Hoewel de senior schuld gewoonlijk een hogere rating heeft dan de junior tranches, biedt deze lagere couponrente. Omgekeerd biedt de junior schuld hogere coupons (meer rente) om hun grotere risico op wanbetaling te compenseren; maar omdat ze risicovoller zijn, hebben ze over het algemeen een lagere kredietwaardigheid.
Senior Debt = hogere kredietwaardigheid, maar lagere rentetarieven. Junior schuld = lagere kredietwaardigheid, maar hogere rentetarieven.
Meer over het maken van CDO’s
Door onderpand gedekte schuldverplichtingen zijn gecompliceerd en tal van professionals hebben een hand bij het creëren ervan:
- Effectenfirma’s die de selectie van onderpand goedkeuren, structureren de notes in tranches en verkopen ze aan investeerders
- CDO-managers, die het onderpand selecteren en vaak de CDO-portefeuilles beheren
- Ratingbureaus, die de CDO’s beoordelen en er kredietbeoordelingen aan toekennen
- Financiële garantiegevers, die beloven investeerders te vergoeden voor eventuele verliezen op de CDO-tranches in ruil voor premiebetalingen
- Investeerders zoals pensioenfondsen en hedgefondsen
Belangrijkste leerpunten
- Een door onderpand gedekte schuldverplichting is een complex gestructureerd financieel product dat wordt gedekt door een pool van leningen en andere activa.
- Deze onderliggende activa dienen als onderpand als de lening in gebreke blijft.
- Hoewel riskant en niet voor alle investeerders, zijn CDO’s een levensvatbaar instrument om risico’s te verleggen en kapitaal vrij te maken.
Een korte geschiedenis van CDO’s
De eerste CDO’s werden in 1987 gebouwd door de voormalige investeringsbank, Drexel Burnham Lambert – waar Michael Milken, toen nog de “junk bond king” genoemd, regeerde. De Drexel-bankiers creëerden deze vroege CDO’s door portefeuilles van junkbonds samen te stellen, uitgegeven door verschillende bedrijven. Uiteindelijk lanceerden andere effectenfirma’s CDO’s met andere activa die meer voorspelbare inkomstenstromen hadden, zoals autoleningen, studieleningen, creditcardvorderingen en vliegtuiglease. CDO’s bleven echter een nicheproduct tot 2003-2004, toen de hausse op de huizenmarkt in de VS CDO-emittenten ertoe bracht hun aandacht te richten op door hypotheek gedekte effecten als een nieuwe bron van onderpand voor CDO’s.
CDO’s en de wereldwijde financiële crisis
Door onderpand gedekte schuldverplichtingen explodeerden in populariteit, waarbij de CDO-verkopen bijna vertienvoudigden van $ 30 miljard in 2003 tot $ 225 miljard in 2006. Maar door de daaropvolgende implosie, veroorzaakt door de Amerikaanse woningcorrectie, werden CDO’s een van de slechtst presterende instrumenten in de subprime-meltdown, die begon in 2007 en piekte in 2009. Het uiteenspatten van de CDO-zeepbel veroorzaakte verliezen die opliepen tot honderden miljarden dollars voor enkele van de grootste financiële dienstverleners. Deze verliezen leidden ertoe dat de investeringsbanken ofwel failliet gingen of via overheidsinterventie werden gered, en hielpen de wereldwijde financiële crisis, de Grote Recessie, in deze periode te escaleren.
Ondanks hun rol in de financiële crisis zijn door onderpand gedekte schuldverplichtingen nog steeds een actief gebied van investeringen in gestructureerde financiering. CDO’s en de nog beruchtere synthetische CDO’s zijn nog steeds in gebruik, omdat ze uiteindelijk een hulpmiddel zijn om risico’s te verschuiven en kapitaal vrij te maken – twee van de resultaten waarvan investeerders afhankelijk zijn van Wall Street om te bereiken, en waarvoor Wall Street altijd een eetlust.