Clunker

Wat is Clunker?

Een clunker is een populaire verwijzing naar het oude voertuig dat werd ingeruild onder het ” cash-for-clunkers ” -programma van de Amerikaanse overheid, dat in 2009 werd uitgerold, voor een nieuwer, zuiniger voertuig. Om in aanmerking te komen voor het programma moet een “clunker” aan vier voorwaarden voldoen:

1) Het moet in rijklare toestand verkeren2) Het moet een jaar onafgebroken verzekerd zijn geweest voorafgaand aan de inruil3) Het moet meer dan 25 jaar geleden zijn vervaardigd op de datum van inruil4) Het moet heeft een gecombineerd brandstofverbruik van 18 mijl per gallon of minder

Clunker begrijpen

Het cash-for-clunkers-programma in de VS bood bestuurders van oude “clunkers” een tegoedbon van maximaal $ 4.500 om hun oude auto in te ruilen voor een nieuwer, zuiniger voertuig.  Als een oud voertuig meer dan $ 4.500 waard was geweest, zou het programma niet voordelig zijn geweest, aangezien de voertuigeigenaar zijn auto gewoon aan de dealer had kunnen verkopen.

Voorstanders van het programma voerden aan dat het een succes was omdat het de economie stimuleerde en veel brandstofinefficiënte voertuigen verving door zuinigere voertuigen die minder vervuiling veroorzaakten. Het programma, zo voerden aanhangers aan, verwijderde ongeveer 700.000 brandstofinefficiënte auto’s van de weg.

Kritiek op het Cash-For-Clunkers-programma

Veel economen, samen met enkele federale overheidsinstanties en milieugroeperingen, hadden kritiek op het programma. Verschillende economen noemden het programma een voorbeeld van de “gebroken ramen” -fout, die stelt dat uitgaven welvaart creëren. Ze beweren dat het programma is mislukt als gevolg van verborgen effecten en onzichtbare gevolgen van het programma en dat het programma een  tekort  aan gebruikte voertuigen heeft veroorzaakt, waardoor de prijzen van gebruikte auto’s zijn gestegen en mensen met een laag inkomen schade kunnen berokkenen. Ze beweren ook dat het programma de belastingbetaler  3 miljard dollarkostte   en dat het programma weinig deed om de Amerikaanse economie te stimuleren – zelfs niet op korte termijn – omdat het buitenlandse autofabrikanten hielp ten koste van binnenlandse fabrikanten.

Een onderzoek uit 2017 gebruikte gegevens van verkopen in Texas om het programma te evalueren. Texas was een van de belangrijkste markten voor het programma en was verantwoordelijk voor 6% van de totale omzet. Uit het onderzoek bleek dat 60% van de subsidies naar consumenten ging die hoe dan ook een nieuwe auto zouden hebben gekocht. Zelfs nadat het programma was afgelopen, was er geen significant verschil in koopgedrag of autobezit in de staat. Als cash-for-clunkers een succes waren geweest, zou het autobezit of de aankopen sterk zijn afgenomen. Uit de studie bleek ook dat het programma klanten ertoe aanzette goedkopere, zuinige voertuigen te kopen om aan de criteria te voldoen, waardoor de markt voor zuinige voertuigen werd verstoord.

In werkelijkheid verklaarde het  National Bureau of Economic Research  dat de positieve effecten van het programma bescheiden en van korte duur waren en dat de meeste transacties die het stimuleerde, hoe dan ook zouden zijn gebeurd.  Een studie door Edmunds beweert dat het programma netto 125.000 voertuigaankopen heeft opgeleverd, wat de belastingbetaler gemiddeld ongeveer $ 24.000 per transactie kostte.  Andere studies waren het eens over de negatieve netto-effecten en stelden dat sinds de sloop van de ingeruilde voertuigen grote hoeveelheden giftige chemicaliën nodig waren en recycling van onderdelen niet was toegestaan ​​om ze naar stortplaatsen of smelterijen te sturen.