Variatiecoëfficiënt (CV)
Wat is de variatiecoëfficiënt (CV)?
De variatiecoëfficiënt (CV) is een statistische maat voor de spreiding van gegevenspunten in een gegevensreeks rond het gemiddelde. De variatiecoëfficiënt vertegenwoordigt de verhouding tussen de standaarddeviatie en het gemiddelde, en het is een nuttige statistiek om de mate van variatie van de ene gegevensreeks met de andere te vergelijken, zelfs als de gemiddelden drastisch van elkaar verschillen.
Inzicht in de variatiecoëfficiënt
De variatiecoëfficiënt toont de mate van variabiliteit van gegevens in een steekproef in relatie tot het gemiddelde van de populatie. In de financiële sector stelt de variatiecoëfficiënt beleggers in staat te bepalen hoeveel volatiliteit of risico wordt aangenomen in vergelijking met het verwachte rendement van investeringen. Idealiter, als de formule van de variatiecoëfficiënt zou resulteren in een lagere verhouding tussen de standaarddeviatie en het gemiddelde rendement, hoe beter de afweging tussen risico en rendement. Merk op dat als het verwachte rendement in de noemer negatief of nul is, de variatiecoëfficiënt misleidend kan zijn.
De variatiecoëfficiënt is handig bij het gebruik van de risico / opbrengstverhouding om beleggingen te selecteren. Een belegger die risico-avers is, kan bijvoorbeeld activa willen overwegen met een historisch lage mate van volatiliteit in verhouding tot het rendement, in verhouding tot de algemene markt of zijn sector. Omgekeerd kunnen risicozoekende beleggers proberen te beleggen in activa met een historisch hoge mate van volatiliteit.
Hoewel het vaakst wordt gebruikt om de spreiding rond het gemiddelde te analyseren, kunnen kwartiel, kwintiel- of decielcv’s ook worden gebruikt om bijvoorbeeld variatie rond het mediaan of 10e percentiel te begrijpen.
De formule of berekening van de variatiecoëfficiënt kan worden gebruikt om de afwijking te bepalen tussen de historisch gemiddelde prijs en de huidige prijsprestaties van een aandeel, grondstof of obligatie ten opzichte van andere activa.
Belangrijkste leerpunten
- De variatiecoëfficiënt (CV) is een statistische maat voor de relatieve spreiding van gegevenspunten in een gegevensreeks rond het gemiddelde.
- In de financiële sector stelt de variatiecoëfficiënt beleggers in staat te bepalen hoeveel volatiliteit of risico wordt aangenomen in vergelijking met het verwachte rendement van investeringen.
- Hoe lager de verhouding tussen de standaarddeviatie en het gemiddelde rendement, hoe beter de afweging tussen risico en rendement.
Formule voor variatiecoëfficiënt
Hieronder vindt u de formule voor het berekenen van de variatiecoëfficiënt:
Houd er rekening mee dat als het verwachte rendement in de noemer van de variatiecoëfficiëntformule negatief of nul is, het resultaat misleidend kan zijn.
Variatiecoëfficiënt in Excel
De formule voor de variatiecoëfficiënt kan in Excel worden uitgevoerd door eerst de functie standaarddeviatie voor een gegevensset te gebruiken. Bereken vervolgens het gemiddelde met behulp van de meegeleverde Excel-functie. Aangezien de variatiecoëfficiënt de standaarddeviatie is gedeeld door het gemiddelde, deelt u de cel met de standaarddeviatie door de cel met het gemiddelde.
1:23
Voorbeeld van een variatiecoëfficiënt voor het selecteren van investeringen
Denk bijvoorbeeld aan een risicomijdende belegger die wil beleggen in een exchange-traded fund (ETF), een mandje met effecten dat een brede marktindex volgt. De belegger selecteert de SPDR S&P 500 ETF, Invesco QQQ ETF en de iShares Russell 2000 ETF. Vervolgens analyseert hij het rendement en de volatiliteit van de ETF’s over de afgelopen 15 jaar en gaat hij ervan uit dat de ETF’s een vergelijkbaar rendement kunnen behalen als hun langetermijngemiddelden.
Ter illustratie wordt de volgende historische informatie over 15 jaar gebruikt voor de beslissing van de belegger:
- Als de SPDR S&P 500 ETF een gemiddeld jaarlijks rendement van 5,47% en een standaarddeviatie van 14,68% heeft, is de variatiecoëfficiënt van de SPDR S&P 500 ETF 2,68.
- Als de Invesco QQQ ETF een gemiddeld jaarlijks rendement van 6,88% en een standaarddeviatie van 21,31% heeft, is de variatiecoëfficiënt van de QQQ 3,10.
- Als de iShares Russell 2000 ETF een gemiddeld jaarlijks rendement van 7,16% en een standaarddeviatie van 19,46% heeft, is de IWM-variatiecoëfficiënt 2,72.
Op basis van de geschatte cijfers zou de belegger kunnen beleggen in ofwel de SPDR S&P 500 ETF of de iShares Russell 2000 ETF, aangezien de risico / opbrengstverhoudingen ongeveer hetzelfde zijn en een betere afweging tussen risico en rendement aangeven dan de Invesco QQQ ETF.