Kosten van verkochte goederen (COGS)
Wat zijn de kosten van verkochte goederen (COGS)?
Kostprijs van verkochte goederen (COGS) verwijst naar de directe kosten voor het produceren van de goederen die door een bedrijf worden verkocht. Dit bedrag omvat de kosten van de materialen en arbeid die rechtstreeks worden gebruikt om het goed te maken. Het omvat geen indirecte kosten, zoals distributiekosten en kosten van het verkooppersoneel.
De kostprijs van verkochte goederen wordt ook wel “kostprijs van de verkoop” genoemd.
Belangrijkste leerpunten
- Kostprijs van verkochte goederen (COGS) omvat alle kosten en uitgaven die rechtstreeks verband houden met de productie van goederen.
- COGS is exclusief indirecte kosten zoals overhead en verkoop en marketing.
- COGS wordt afgetrokken van de inkomsten (verkopen) om de brutowinst en brutomarge te berekenen. Hogere COGS resulteert in lagere marges.
- De waarde van COGS zal veranderen afhankelijk van de boekhoudnormen die bij de berekening worden gebruikt.
Formule en berekening voor COGS
Voorraad die wordt verkocht, verschijnt in de resultatenrekening onder de COGS-rekening. De beginvoorraad voor het jaar is de voorraad die overblijft van het voorgaande jaar, dat wil zeggen de koopwaar die in het voorgaande jaar niet is verkocht. Eventuele aanvullende producties of aankopen door een productie- of detailhandel worden toegevoegd aan de begininventaris. Aan het einde van het jaar worden de producten die niet zijn verkocht, afgetrokken van de som van de beginvoorraad en aanvullende aankopen. Het laatste getal dat uit de berekening wordt afgeleid, zijn de kosten van de verkochte goederen voor het jaar.
COGS is alleen van toepassing op die kosten die rechtstreeks verband houden met het produceren van goederen die bedoeld zijn voor verkoop.
De balans heeft een rekening met de naam lopende activa. Onder dit account bevindt zich een item met de naam inventaris. De balans geeft alleen de financiële gezondheid van een bedrijf weer aan het einde van een boekhoudperiode. Dit betekent dat de voorraadwaarde geregistreerd onder vlottende activa de eindvoorraad is. Aangezien de begininventaris de inventaris is die een bedrijf in voorraad heeft aan het begin van de boekhoudperiode, betekent dit dat de begininventaris ook de eindinventaris van het bedrijf is aan het einde van de vorige boekhoudperiode.
Wat vertellen de COGS je?
De COGS is een belangrijke maatstaf voor de financiële overzichten, aangezien deze wordt afgetrokken van de inkomsten van een bedrijf om de brutowinst te bepalen. De brutowinst is een winstgevendheidsmaatstaf die evalueert hoe efficiënt een bedrijf is in het beheer van zijn arbeid en voorraden in het productieproces.
Omdat COGS een kostenpost is om zaken te doen, wordt deze als een bedrijfskost in de winst-en-verliesrekening opgenomen. Het kennen van de kosten van verkochte goederen helpt analisten, investeerders en managers om de bedrijfsresultaten te schatten. Als COGS toeneemt, zal het netto inkomen afnemen. Hoewel deze beweging gunstig is voor de inkomstenbelasting, zal het bedrijf minder winst maken voor zijn aandeelhouders. Bedrijven proberen dus hun COGS laag te houden, zodat de nettowinst hoger zal zijn.
De kosten van verkochte goederen (COGS) zijn de kosten voor het verwerven of vervaardigen van de producten die een bedrijf gedurende een bepaalde periode verkoopt, dus de enige kosten die in de maatregel zijn opgenomen, zijn de kosten die rechtstreeks verband houden met de productie van de producten, inclusief de arbeidskosten., materialen en fabricagekosten. De COGS voor een autofabrikant omvat bijvoorbeeld de materiaalkosten voor de onderdelen die nodig zijn om de auto te maken, plus de arbeidskosten die worden gebruikt om de auto in elkaar te zetten. De kosten voor het verzenden van de auto’s naar dealers en de kosten van de arbeidskosten die worden gebruikt om de auto te verkopen, zouden worden uitgesloten.
Bovendien worden kosten gemaakt voor de auto’s die gedurende het jaar niet zijn verkocht, niet meegerekend bij de berekening van COGS, of het nu gaat om directe of indirecte kosten. Met andere woorden, COGS omvat de directe productiekosten van goederen of diensten die gedurende het jaar door klanten zijn gekocht.
Als vuistregel, als u wilt weten of een uitgave onder COGS valt, vraag dan: “Zou deze uitgave een uitgave zijn geweest, zelfs als er geen verkopen waren gegenereerd?”
Boekhoudmethoden en COGS
De waarde van de kosten van verkochte goederen is afhankelijk van de voorraadkostenmethode die door een bedrijf wordt toegepast. Er zijn drie methoden die een bedrijf kan gebruiken bij het registreren van het voorraadniveau dat tijdens een periode is verkocht: First In, First Out (FIFO), Last In, First Out (LIFO) en de methode voor gemiddelde kosten.
FIFO
De eerst te kopen of vervaardigde goederen worden als eerste verkocht. Omdat de prijzen in de loop van de tijd stijgen, zal een bedrijf dat de FIFO-methode gebruikt eerst zijn minst dure producten verkopen, wat zich vertaalt in een lagere COGS dan de COGS die onder LIFO zijn geregistreerd. Daarom neemt het netto-inkomen volgens de FIFO-methode in de loop van de tijd toe.
LIFO
De laatste goederen die aan de inventaris zijn toegevoegd, worden als eerste verkocht. Tijdens periodes van stijgende prijzen worden goederen met hogere kosten eerst verkocht, wat leidt tot een hoger COGS-bedrag. Na verloop van tijd neigt het netto inkomen te dalen.
Gemiddelde kostenmethode
De gemiddelde prijs van alle goederen in voorraad, ongeacht de aankoopdatum, wordt gebruikt om de verkochte goederen te waarderen. Het nemen van de gemiddelde productkosten over een bepaalde periode heeft een afvlakkingseffect dat voorkomt dat COGS sterk wordt beïnvloed door extreme kosten van een of meer acquisities of aankopen.
Speciale identificatiemethode
De speciale identificatiemethode gebruikt de specifieke kosten van elke eenheid als goederen (ook wel inventaris of goederen genoemd) om de eindvoorraad en COGS voor elke periode te berekenen. Bij deze methode weet een bedrijf precies welk item is verkocht en wat de exacte kosten zijn. Verder wordt deze methode meestal gebruikt in industrieën die unieke items verkopen, zoals auto’s, onroerend goed en zeldzame en kostbare juwelen.
Uitsluitingen van COGS-aftrek
Veel servicebedrijven hebben helemaal geen kosten voor verkochte goederen. COGS wordt niet in detail behandeld in algemeen aanvaarde boekhoudprincipes (GAAP), maar COGS wordt gedefinieerd als alleen de kosten van voorraadartikelen die gedurende een bepaalde periode worden verkocht. Servicebedrijven hebben niet alleen geen goederen te verkopen, maar puur servicebedrijven hebben ook geen voorraden. Als COGS niet in de resultatenrekening staat, kan voor die kosten geen aftrek worden toegepast.
Voorbeelden van pure dienstverlenende bedrijven zijn onder meer accountantskantoren, advocatenkantoren, onroerendgoedtaxateurs, bedrijfsadviseurs, professionele dansers, enz. Hoewel al deze bedrijfstakken zakelijke uitgaven hebben en normaal geld uitgeven om hun diensten te verlenen, vermelden ze geen COGS. In plaats daarvan hebben ze zogenaamde “kosten van diensten”, die niet meetellen voor een COGS-aftrek.
Kosten van inkomsten versus COGS
Er zijn inkomsten uit lopende contractdiensten, waaronder grondstoffen, directe arbeidskosten, verzendkosten en commissies die aan verkoopmedewerkers worden betaald. Deze items kunnen echter niet worden geclaimd als COGS zonder een fysiek geproduceerd product om te verkopen. De IRS-website somt zelfs enkele voorbeelden op van “persoonlijke servicebedrijven” die geen COGS berekenen op hun resultatenrekening. Deze omvatten doktoren, advocaten, timmerlieden en schilders.
Veel servicebedrijven hebben een aantal producten te verkopen. Luchtvaartmaatschappijen en hotels zijn bijvoorbeeld in de eerste plaats aanbieders van diensten als vervoer en accommodatie, maar verkopen ook geschenken, eten, drinken en andere artikelen. Deze items worden beslist als goederen beschouwd, en deze bedrijven hebben zeker voorraden van dergelijke goederen. Beide industrieën kunnen COGS op hun inkomensverklaring vermelden en deze voor belastingdoeleinden claimen.
Bedrijfskosten versus COGS
Zowel bedrijfskosten als kosten van verkochte goederen (COGS) zijn uitgaven die bedrijven maken bij het runnen van hun bedrijf. De kosten worden echter gescheiden in de resultatenrekening. In tegenstelling tot COGS zijn bedrijfskosten (OPEX) uitgaven die niet direct verband houden met de productie van goederen of diensten.
Doorgaans worden VAA- kosten ( verkoopkosten, algemene kosten en administratiekosten ) als een afzonderlijke regel onder de bedrijfskosten opgenomen. VAA-kosten zijn uitgaven die niet direct aan een product zijn gekoppeld, zoals overheadkosten. Voorbeelden van bedrijfskosten zijn onder meer:
- Huur
- Gereedschap
- Kantoor artikelen
- Legale kosten
- Verkoop en marketing
- Loonlijst
- Verzekeringskosten
Beperkingen van COGS
COGS kan gemakkelijk worden gemanipuleerd door accountants of managers die de boeken willen koken. Het kan worden gewijzigd door:
- Toewijzing aan de voorraad hogere overheadkosten voor fabricage dan de gemaakte kosten
- Overdreven kortingen
- Overdreven rendementen voor leveranciers
- De voorraadhoeveelheid in voorraad wijzigen aan het einde van een boekhoudperiode
- Overwaardering van de aanwezige voorraad
- Verouderde inventaris niet afschrijven
Wanneer de voorraad kunstmatig wordt opgeblazen, worden COGS ondergerapporteerd, wat op zijn beurt zal leiden tot een hogere brutowinstmarge dan de werkelijke brutowinstmarge en dus tot een opgeblazen netto-inkomen.
Beleggers die de financiële overzichten van een bedrijf doornemen, kunnen gewetenloze voorraadboekhouding ontdekken door te controleren op voorraadopbouw, zoals een voorraad die sneller stijgt dan de omzet of de totale activa die worden gerapporteerd.
Voorbeeld van het gebruik van COGS
Laten we als historisch voorbeeld de kosten berekenen van goederen die zijn verkocht voor JC Penney (NYSE: JCP) voor het boekjaar (FY) dat eindigde in 2016. De eerste stap is het vinden van de begin- en eindvoorraad op de balans van het bedrijf:
- Begin van inventaris: inventaris geregistreerd in het boekjaar dat eindigde in 2015 = $ 2,72 miljard
- Beëindigende voorraad: voorraad geregistreerd in het boekjaar dat eindigde in 2016 = $ 2,85 miljard
- Aankopen in 2016: met behulp van de bovenstaande informatie = $ 8,2 miljard
Met behulp van de formule voor COGS kunnen we het volgende berekenen:
- $ 2,72 + 8,2 – 2,85 = $ 8,07 miljard
Als we kijken naar de resultatenrekening van het bedrijf over 2016, zien we dat de gerapporteerde COGS $ 8,07 miljard is, het exacte cijfer dat we hier hebben berekend.
Veel Gestelde Vragen
Hoe bereken je de kosten van verkochte goederen (COGS)?
De kosten van verkochte goederen (COGS) worden berekend door de verschillende directe kosten die nodig zijn om de inkomsten van een bedrijf te genereren, bij elkaar op te tellen. Belangrijk is dat COGS alleen is gebaseerd op de kosten die rechtstreeks worden gebruikt bij het genereren van die inkomsten, zoals de voorraad- of arbeidskosten van het bedrijf die kunnen worden toegeschreven aan specifieke verkopen. Daarentegen zijn vaste kosten zoals managementsalarissen, huur en nutsvoorzieningen niet opgenomen in COGS. Inventaris is een bijzonder belangrijk onderdeel van COGS, en boekhoudregels laten verschillende benaderingen toe om het in de berekening op te nemen.
Zijn salarissen inbegrepen in COGS?
COGS omvat geen salarissen en andere algemene en administratieve kosten. Bepaalde soorten arbeidskosten kunnen echter in COGS worden opgenomen, op voorwaarde dat ze direct kunnen worden geassocieerd met specifieke verkopen. Een bedrijf dat aannemers bijvoorbeeld gebruikt om inkomsten te genereren, kan die aannemers een commissie betalen op basis van de prijs die aan de klant in rekening wordt gebracht. In dat scenario kan de commissie die door de aannemers wordt verdiend, worden opgenomen in de COGS van het bedrijf, aangezien die arbeidskosten rechtstreeks verband houden met de inkomsten die worden gegenereerd.
Welke invloed heeft voorraad op COGS?
In theorie zou COGS de kosten moeten omvatten van alle voorraad die tijdens de boekhoudperiode is verkocht. In de praktijk weten bedrijven echter vaak niet precies welke voorraadeenheden zijn verkocht. In plaats daarvan vertrouwen ze op boekhoudmethoden zoals de First In, First Out (FIFO) en Last In, First Out (LIFO) -regels om te schatten welke waarde van de voorraad in de periode daadwerkelijk is verkocht. Als de voorraadwaarde die is opgenomen in COGS relatief hoog is, zal dit een neerwaartse druk uitoefenen op de brutowinst van het bedrijf. Om deze reden kiezen bedrijven soms voor boekhoudmethoden die een lager COGS-cijfer opleveren, in een poging hun gerapporteerde winstgevendheid te vergroten.