Contracthouder

Wat is een contracthouder?

Een contracthouder is een persoon of organisatie die een vergoeding verschuldigd is uit een contractuele verplichting. Als alle partijen aan de voorwaarden van het contract voldoen, ontvangt de contracthouder alle voordelen die in het contract worden beschreven. In grote lijnen bezit een contracthouder een belofte van een financieel rendement op een bepaalde datum, meestal in ruil voor iets van waarde.

Een contracthouder begrijpen

Meestal verwijst de term contracthouder naar verzekering. Bij verzekeringen is de verzekeringnemer de contracthouder. De verzekeringsmaatschappij belooft verschillende financiële voordelen te bieden in ruil voor een regelmatige uitkering van de verzekeringnemer. Het financiële voordeel kan een uitkering bij overlijden zijn in een levensverzekeringspolis, gedeeltelijke betaling van medische rekeningen in een ziektekostenverzekering en betaalde vervanging in een eigendomsaansprakelijkheidspolis.

Een werknemer die als arbeidsvoorwaarde een ziektekostenverzekering ontvangt, draagt ​​bij aan een collectieve polis. De werkgever die de collectieve dekking bij de verzekeraar afneemt, fungeert dan echter als contracthouder, aangezien de premies en voordelen technisch via de personeelsdienst van een werkgever lopen.

In sommige gevallen behoudt de contracthouder zich het recht voor om de voordelen geheel of gedeeltelijk over te dragen aan een andere partij, bijvoorbeeld wanneer een bank een hypotheekblok verkoopt aan een financiële dienstverlener. Bij verzekeringen is de verkoop van polissen aan andere entiteiten herverzekering.

Herverzekering is een verzekering voor verzekeraars of een stop-loss-verzekering voor deze aanbieders. Via dit proces kan een bedrijf het risico van acceptatiepolissen spreiden door deze toe te wijzen aan andere verzekeringsmaatschappijen. Het primaire bedrijf dat de polis oorspronkelijk heeft geschreven, is het cederende bedrijf. Het tweede bedrijf dat het risico overneemt, is de herverzekeraar. De herverzekeraar ontvangt een evenredig deel van de premies. Ze nemen ofwel een percentage van de claimverliezen op zich of nemen verliezen boven een bepaald bedrag op zich.

Bij het verstrekken van leningen wordt een bank die een hypotheek uitgeeft, een contracthouder en wisselt hij het geld dat nodig is om onroerend goed te kopen in ruil voor een lening met onderpand. De contractuele voorwaarden van de lening, zoals het rentetarief, het betalingsschema en de einddatum voor de terugbetaling, beschrijven de voordelen die verschuldigd zijn aan de contracthouder. Banken verkopen leningscontracten vaak door op een secundaire markt, in welk geval de koper van het contract de contracthouder wordt. 

In de financiële sector kan de koper van een effect een contracthouder zijn. De koper van een obligatie is contractueel een bepaalde betaling verschuldigd op basis van het principe en de rente van de obligatie. Eigenaars van aandelen, opties, warrants en futurescontracten zijn vergelijkbaar met de houders van verzekerings- en leningscontracten, behalve dat ze recht hebben op een bepaald soort eigendomsaandeel of de optie of verplichting om een ​​aankoop of verkoop aan te gaan, in plaats van een gespecificeerde hoeveelheid geld.

Contracthouders en verkeerde voorstelling van zaken

In het kader van verzekeringen wisselen contracthouders premies in voor contractueel verplichte uitkeringen. Elke persoon of groep die een verzekering koopt, wordt beschouwd als de contracthouder.

De voorwaarden van een contract bepalen de voorwaarden waaronder de contracthouder voordelen ontvangt. Als de contracthouder een of meer bepalingen of voorwaarden van de contractovereenkomst overtreedt, kan het zijn dat hij een deel van of al zijn voordelen verliest. Een contract van een autoverzekeringspolis moet bijvoorbeeld voldoen aan vele bepalingen in de verzekeringspolis om claims te innen. 

Polissen geven verzekeraars doorgaans verhaal om claims te weigeren als verzekerde partijen een inhoudelijke verkeerde voorstelling van zaken geven of essentiële informatie verbergen wanneer ze dekking aanvragen. Als een aanvrager van een autoverzekering niet vermeldt dat hij een kind in de leeftijd van autorijden in het huishouden heeft, kan de verzekeringsmaatschappij wettelijk zijn rechten als contracthouder ongeldig maken als het kind bij een ongeval terechtkomt.

Verzekeringsmaatschappijen zullen uitkeringen ongeldig maken of beperken in geval van verzwijging of onjuiste voorstelling van zaken. Bij een verkeerde voorstelling van zaken wordt actief onjuiste informatie verstrekt aan een verzekeringsagent bij het kopen van een polis, terwijl verzwijging technisch gezien bestaat uit het nalaten om informatie te verstrekken die de voorwaarden van de polis zou wijzigen.