Contracteenheid
Wat is een contracteenheid?
De term “contracteenheid” verwijst naar de hoeveelheid van de onderliggende activa vertegenwoordigd door een enkel derivatencontract. Afhankelijk van de aard van het contract kan de onderliggende waarde alles zijn dat op de derivatenbeurs wordt verhandeld, van landbouwgrondstoffen en metalen tot valuta’s en rentetarieven.
Aangezien futures-contracten in hoge mate gestandaardiseerd zijn, zal de contracteenheid het exacte bedrag en de specificaties van het actief specificeren, zoals het aantal en de kwaliteit van vaten olie of de hoeveelheid vreemde valuta. In het geval van aandelenopties komt elk contract bijvoorbeeld overeen met 100 aandelen.
Belangrijkste leerpunten
- Contracteenheden vormen een belangrijk onderdeel van een derivatencontract.
- Ze specificeren de hoeveelheid van de onderliggende activa die aan elk contract zijn gekoppeld.
- Verschillende beurzen zullen verschillende conventies hebben voor hun contracteenheden, zelfs met betrekking tot hetzelfde artikel.
Hoe contracteenheden werken
Afgeleide markten zijn een steeds belangrijker onderdeel van de wereldeconomie geworden. Via hen kunnen industriële klanten op efficiënte wijze grote hoeveelheden grondstoffen inkopen via één gecentraliseerde marktplaats. Dit heeft als voordeel dat de transactiekosten worden verlaagd, de transactiekosten worden verhoogd en het tegenpartijrisico wordt verkleind via verrekenkantoren en andere systemen. Financiële kopers nemen ook actief deel aan derivatenmarkten, bijvoorbeeld voor speculatie op grondstofprijzen of voor risicodekkingsactiviteiten.
Een van de belangrijkste componenten van elk derivatencontract is de contracteenheid. Deze kritieke clausule geeft de hoeveelheid en het type grondstof weer dat voor elk derivatencontract wordt verhandeld. Als iemand bijvoorbeeld één futurescontract voor maïs koopt, koopt hijin feite 5.000 schepel maïs, terwijl als iemand één oliecontract koopt, hij 1.000 vaten olie koopt. Goudfutures hebben ondertussen een contracteenheid van 100troy ounces.
Als de eenheid te groot is, kunnen veel beleggers en handelaren die kleinere risico’s willen afdekken, geen gebruik maken van de beurs. Evenzo, als de contracteenheid te klein is, wordt de handel duur omdat er kosten zijn verbonden aan elk verhandeld contract. Om dit probleem weg te nemen, hebben sommige beurzen het concept van “minicontracten” geïntroduceerd om kleinere investeerders aan te trekken en te behouden. Door het voor deze kleine beleggers gemakkelijker te maken om deel te nemen aan de derivatenmarkten, hopen beurzen de totale liquiditeit van de markt te vergroten, wat alle beleggers ten goede komt.
Voorbeeld uit de echte wereld van een contracteenheid
Verschillende termijncontracten kunnen verschillende contracteenheden hebben, zelfs als ze binnen dezelfde activacategorie vallen. Een CAD / USD-futurescontract dat wordt verhandeld op de Chicago Mercantile Exchange (CME) heeft bijvoorbeeld een contractgrootte van 100.000 CAD, terwijl eenMicro E-mini contract dat ook op de CME wordt verhandeld een omvang heeft van 10.000 CAD.3
Beleggers moeten de conventies begrijpen van de beurs waarop ze handelen. Anders kunnen ze zichzelf per ongeluk blootstellen aan een transactie waarvan de waarde veel hoger of lager is dan ze hadden verwacht. Het is absoluut noodzakelijk dat iedereen die futurescontracten koopt of verkoopt zich bewust is van deze verschillen en niet aanneemt dat de eenheid van de valuta over de hele linie dezelfde zal zijn.