Medeschuld

Wat is bijdragende nalatigheid?

Bijdragende nalatigheid is het nalaten van de eiser om redelijke zorg te betrachten voor hun veiligheid. Een eiser is de partij die een zaak aanhangig maakt tegen een andere partij (de verdachte). Bijdragende nalatigheid kan herstel verhinderen of het bedrag van de vergoeding die een eiser ontvangt, verminderen als zijn acties de kans op een incident vergroten. Verdachten gebruiken vaak bijdragende nalatigheid als verdediging.

Inzicht in bijdragende nalatigheid

Het vaststellen van fouten bij een ongeval is een cruciaal aspect van verzekeringen. Een verzekeringnemer van een verzekering kan een verzekeringsclaim indienen om vergoeding te vragen voor een verlies of gebeurtenis die onder de verzekeringspolis valt. Verzekeringsmaatschappijen procederen om ervoor te zorgen dat ze alleen aansprakelijk zijn voor schade veroorzaakt door hun verzekerde klanten. Ook proberen verdedigingsadvocaten van de verzekeringsmaatschappijen doorgaans de verantwoordelijkheid zo klein mogelijk te houden.

Bij het herzien van acties die tot een ongeval hebben geleid, bepalen verzekeraars en de rechtbanken hoe ze een fout kunnen toewijzen. De vaststelling van een schuld zal uiteindelijk leiden tot de beslissing hoeveel de verzekeraar moet betalen als gevolg van de verzekeringsclaim. Verzekeraars proberen zo min mogelijk te betalen voor een claim om de winstgevendheid van het bedrijf niet te beïnvloeden.

In sommige gevallen kan de partij die een schadeclaim indient, onberispelijk worden bevonden. Als het eigendom van de verzekerde bijvoorbeeld in orde is maar beschadigd is door een rampzalige gebeurtenis, zal de verzekeringnemer waarschijnlijk een volledige vergoeding ontvangen tot aan de dekkingslimiet. In andere gevallen kan worden vastgesteld dat de persoon die een claim indient, heeft bijgedragen aan de schade. Een claim voor eigendommen die door brand verloren zijn gegaan nadat de verzekerde op de hoogte was gebracht van defecte bedrading maar ervoor koos om deze niet te repareren, kan als nalatig worden beschouwd. Rechtbanken moeten beslissen hoeveel schade is veroorzaakt door het gedrag van de verzekeringnemer – wat de essentie is van bijdragende nalatigheid – en de betaling kan worden verminderd of geweigerd.

Staatswetten

Sommige staten staan ​​bijdragende nalatigheid toe als dit een substantiële factor is bij het veroorzaken van de schade van de eiser. De staatswet bepaalt hoe bijdragende nalatigheid van invloed is op het vermogen van een slachtoffer om schadevergoeding te ontvangen na een ongeval of verlies. Sommige staten staan ​​de vermindering van de uitkering toe als het slachtoffer gedeeltelijk verantwoordelijk is, terwijl andere de betaling weigeren als het slachtoffer een fout heeft bij een ongeval.

Bijdragende nalatigheid versus vergelijkende nalatigheid

Vergelijkende nalatigheid wordt gebruikt om schuld of schuld in een claim toe te wijzen door te bepalen hoeveel fout er tussen de verweerder en de eiser ligt. Bij vergelijkende nalatigheid wordt de fout toegewezen en wordt de schadevergoeding proportioneel toegekend op basis van de mate van vastgestelde nalatigheid. Het bedrag dat wordt beloond in een verzekeringsclaim kan als volgt worden berekend: Herstel van eiser = (% van de schuld van de gedaagde * bewezen schade van de eiser).

Hoewel bijdragende nalatigheid het bedrag van de vergoeding die een eiser ontvangt, vermindert, probeert vergelijkende nalatigheid de financiële verantwoordelijkheid toe te wijzen in verhouding tot de betrokkenheid van de partijen bij het veroorzaken van het incident. De meeste Amerikaanse staten hebben vergelijkende nalatigheid ten opzichte van bijdragende nalatigheid aangenomen, hetzij bij wet of bij rechterlijke beslissing. 

Voorbeeld van mede-nalatigheid

Stel dat een bouwvakker die langdurig aan asbest wordt blootgesteld, longkanker krijgt. Vervolgens overlijdt hij, en de familie spant een rechtszaak aan tegen zijn werkgever wegens het niet toepassen van de juiste veiligheidsmaatregelen volgens de industrienormen. De verdachte voert nalatigheid aan door aan te voeren dat de overleden werknemer gedurende meer dan 20 jaar dagelijks 10 pakjes ongefilterde sigaretten rookte, wat zijn kanker had kunnen veroorzaken of hebben bijgedragen. Na het vaststellen van de schuld en het toekennen van een schadevergoeding, verlaagde de rechtbank het door de verdachte te betalen bedrag op basis van de nalatigheid van de eiser bij het beschermen van zichzelf tegen longkanker.