Schalieolie versus conventionele olie: wat is het verschil?
De prijs van schalieolie versus conventionele olie: een overzicht
Hydraulisch breken, ook wel fracken genoemd, is een belangrijke technologische vooruitgang voor de olie- en gasindustrie. Naast het vrijmaken van een duizelingwekkende hoeveelheid aardgas voor productie, stelt fracking winningsbedrijven in staat om zogenaamde ‘tight oil’ terug te winnen uit afzettingen die slechts enkele decennia geleden onwerkbaar waren.
De nieuwe technologie heeft echter ook nieuwe kosten met zich meegebracht voor het oliewinningproces. In dit artikel zullen we de kosten bespreken van het winnen van conventionele ruwe olie versus het winnen van olie met behulp van fracking-technologie.
Belangrijkste leerpunten
- Door hydraulisch breken, of fracking, kwam meer aardgas vrij voor productie, maar de technologie zorgde voor extra kosten voor het oliewinningproces.
- Schalieolie kost meer dan conventionele olie om te winnen, maar de productiekosten per vat kunnen vanaf 2020 zo laag zijn als $ 35 per vat.
- De kosten van conventionele olie variëren zo sterk dat Saudi-Arabië minder dan $ 10 per vat kan produceren, terwijl de wereldwijde kosten variëren van $ 30 tot $ 40 per vat.
Schalie-olie
Bij conventionele productie worden de basiskosten voor het boren van een put bepaald. Je hebt een tuigage, boorsteel, behuizing, de bemanning en alle andere stukken nodig die in een verticale put gaan. Het verschil met schalieolie is dat, in plaats van net voorbij de beoogde afzetting te boren, de putten een bocht van 90 graden maken in de afzetting en er horizontaal langs lopen.
Deze putten gaan duizenden meters naar beneden om de afzetting te bereiken, maar ze lopen ook duizenden meters horizontaal. Dit type put heeft meer tijd nodig om te boren, wat hogere arbeidskosten en meer basisinputs zoals boorsteel betekent.
Zodra de put is geboord en geperforeerd, worden miljoenen liters water, proppants (materialen, zoals zand, ingebracht om de breuk open te houden) en chemicaliën door het gat gepompt om de formatie te breken en de olie terug in de pijp te laten stromen. worden weggepompt. Miljoenen gallons betekenen veel slepen, met ofwel extra kapitaal- en arbeidskosten voor de vrachtwagens of, waarschijnlijker, een contract met een olieservicebedrijf voor het transport van vloeistoffen. Dit alles draagt bij aan de kosten van de put.
Sommige nieuwe schalieoliebronnen in de VS hebben mogelijk een break-evenpoint van minder dan $ 30 per vat, ondanks de hogere boor- en frackkosten. Het gemiddelde break-evenpunt voor nieuwe putten varieert echter van $ 46 tot $ 52, afhankelijk van de locatie, waarbij de duurdere putten $ 90 per vat bedragen.1
Aangezien deze kosten vooraf worden betaald voor een relatief korte productielevensduur in vergelijking met een conventionele put, is het logisch dat de schalieolie-industrie nieuwe putten opschort wanneer de olieprijzen op de wereldmarkt dalen en stijgen wanneer de prijzen sterk zijn. Dat betekent dat er veel schalieolievoorraden inactief zijn terwijl de prijzen van ruwe olie rond de $ 50 per vat schommelen.
Het boren en winnen van schalieolie is veel arbeidsintensiever dan conventionele oliewinning, waardoor het proces noodzakelijkerwijs duurder wordt.
Conventionele olie
Conventionele olieproductie verwijst over het algemeen naar de productie van leidingen en pompen uit een verticale put. Dit betekent dat er een gat recht naar beneden in een afzetting is geboord en dat er een pompvijzel op wordt geplaatst om de afzetting naar de oppervlakte te trekken, waar het verder kan worden gezonden voor verdere verfijning.
De kosten per vat van conventionele afzettingen variëren, waarbij Saoedi-Arabië in staat is om olie het goedkoopst te produceren, soms minder dan $ 10 per vat. Inhet Midden-Oosten kunnen niet-producerende onshore-velden olie produceren voor minder dan $ 20 per vat met een gemiddelde van $ 31.
Conventioneel kan natuurlijk een misleidende term zijn, omdat olieproductiemethoden vaak conventioneel worden genoemd als ze al lang in gebruik zijn. Offshore boren kan bijvoorbeeld worden gezien als de productie van pijpen en pompen, alleen al met de kleine materie van een oceaan tussen de boorinstallatie en de eerste laag rots. Er zijn ook een aantal processen, waaronder perforatie, die nu onderdeel zijn van elke put.
Perforatie is het gebruik van explosieven om gaten in de zijkanten van de buis te blazen om de koolwaterstoffen naar binnen te laten stromen. Omdat dit ervoor kan zorgen dat puin verschuift en de stroom vertraagt, worden zuren of breuken (indien legaal) gebruikt om de afzetting te openen rond het geperforeerde deel van de buis. Dus zelfs conventionele putten kunnen de technieken gebruiken die zijn ontwikkeld voor onconventionele afzettingen om hun productie te verhogen. Maar over het algemeen levert een conventionele afzetting olie op met een aantal verticale putten die vanaf verschillende punten op de afzetting pompen. Het probleem is dat er in ieder geval in Noord-Amerika niet veel onaangeboorde conventionele deposito’s over zijn.