Cross Default
Wat is Cross Default?
Cross standaard is een bepaling in een obligatie leerkontrakt of leningovereenkomst dat zet een lener in gebreke als de leningnemer in gebreke blijft op een andere verplichting. Een cross-default clausule in een leningsovereenkomst kan bijvoorbeeld zeggen dat een persoon automatisch in gebreke blijft met zijn autolening als hij in gebreke blijft met zijn hypotheek. De bepaling inzake onderlinge wanbetaling is bedoeld om de belangen van kredietverstrekkers te beschermen, die gelijke rechten willen hebben op de activa van een kredietnemer in geval van wanbetaling op een van de leningscontracten.
Belangrijkste leerpunten
- Cross default is een clausule die aan bepaalde leningen of obligaties wordt toegevoegd en die bepaalt dat een gebeurtenis die in de ene instantie wordt geactiveerd, wordt overgedragen naar de andere.
- Als iemand bijvoorbeeld in gebreke blijft met zijn autolening, zou een kruislingse wanbetaling ook leiden tot een wanbetaling op zijn hypotheek.
- Cross default-bepalingen worden door kredietverstrekkers opgenomen om terugbetaling aan te moedigen, maar kunnen zelfs leiden tot negatieve domino-effecten.
- Er zijn echter manieren om dat domino-effect te stoppen: er zijn bepalingen die het een lener mogelijk maken om het geval van wanbetaling op een niet-gerelateerd contract te corrigeren of ervan af te zien om de verklaring van een kruisbesmetting te vermijden.
Inzicht in Cross-Default
Cross-default vindt plaats wanneer een lener een ander leningscontract niet nakomt, en het biedt het voordeel van de standaardbepalingen van andere schuldovereenkomsten. Cross-default-clausules kunnen dus een domino-effect creëren waarbij een insolvente lener in gebreke blijft bij al zijn leningen uit meerdere contracten als alle geldschieters kruis-default opnemen in hun leningdocumenten. Mocht cross-default worden geactiveerd, dan heeft een geldschieter het recht om meer afbetalingen van leningen te weigeren onder het bestaande schuldcontract.
Cross-default wordt veroorzaakt doordat een lener in gebreke blijft bij een andere lening. In gebreke blijven treedt meestal op wanneer een lener de rente of hoofdsom niet op tijd betaalt, of wanneer hij een van de negatieve of positieve convenanten schendt. Een negatief convenant vereist dat een kredietnemer afziet van bepaalde activiteiten, zoals een schuldenlast boven een bepaald niveau of een winst die onvoldoende is om de rentebetaling te dekken. Bevestigende convenanten verplichten de lener om bepaalde acties uit te voeren, zoals het tijdig verstrekken van gecontroleerde financiële overzichten of het onderhouden van bepaalde soorten zakelijke verzekeringen.
Als een lener in gebreke blijft bij een van zijn leningen door convenanten te schenden of de hoofdsom of rente niet op tijd te betalen, leidt een clausule in een ander leningdocument ook tot wanbetaling. Doorgaans stellen cross-default-bepalingen een kredietnemer in staat om het geval van wanbetaling op een niet-gerelateerd contract te verhelpen of er afstand van te doen voordat hij een cross-default verklaart.
Beperkende factoren voor cross-default
Wanneer een lener met een geldschieter over een lening onderhandelt, zijn er verschillende manieren om het effect van cross-default te verzachten en ruimte te bieden voor financiële manoeuvres. Een lener kan bijvoorbeeld cross-default beperken tot leningen met een looptijd van meer dan een jaar of een bepaald bedrag in dollars. Ook kan een lener onderhandelen over een bepaling over een kruiselingse versnelling die eerst moet plaatsvinden voordat er sprake is van wederzijdse wanbetaling, waarbij een schuldeiser eerst de betaling van de verschuldigde hoofdsom en rente moet versnellen voordat hij een geval van wederzijdse wanbetaling meldt. Ten slotte kan een lener contracten beperken die onder de reikwijdte van wederzijdse wanbetaling vallen, en schulden uitsluiten die te goeder trouw worden betwist of die binnen de toegestane uitstelperiode worden betaald.