Afhankelijkheidsverhouding

Wat is de afhankelijkheidsratio?

De afhankelijkheidsratio is een maat voor het aantal personen ten laste van nul tot 14 jaar en ouder dan 65 jaar, vergeleken met de totale bevolking van 15 tot 64 jaar. Deze demografische indicator geeft inzicht in het aantal mensen in de niet-werkende leeftijd, vergeleken met het aantal mensen in de werkende leeftijd. Het wordt ook gebruikt om de relatieve economische last van de beroepsbevolking te begrijpen en heeft gevolgen voor de belastingheffing. De afhankelijkheidsratio wordt ook wel de totale of jeugdafhankelijkheidsratio genoemd.

De formule voor de afhankelijkheidsratio is

Wat zegt de afhankelijkheidsratio u?

Een hoge afhankelijkheidsratio betekent dat mensen in de werkende leeftijd en de economie in het algemeen met een grotere last worden geconfronteerd bij het ondersteunen van de vergrijzende bevolking. De afhankelijkheidsratio van jongeren omvat alleen degenen onder de 15 jaar, en de afhankelijkheidsratio van ouderen is gericht op personen ouder dan 64.

De afhankelijkheidsratio is gericht op het scheiden van mensen in de werkende leeftijd, geacht tussen de leeftijd van 15 en 64 jaar, en die in de niet-werkende leeftijd. Dit geeft ook een overzicht van degenen die het potentieel hebben om hun eigen inkomen te verdienen en die het meest waarschijnlijk niet hun eigen inkomen zullen verdienen.

Diverse arbeidsreglementen maken het onwaarschijnlijk dat personen jonger dan 15 jaar voor enig persoonlijk inkomen in dienst zouden treden. Een persoon die 64 jaar wordt, wordt over het algemeen geacht de normale pensioenleeftijd te hebben bereikt en er wordt niet noodzakelijkerwijs verwacht dat hij deel uitmaakt van het personeelsbestand. Het is het gebrek aan inkomenspotentieel dat personen onder de 15 en ouder dan 64 over het algemeen kwalificeert als personen ten laste, aangezien het vaak nodig is dat zij externe steun ontvangen om in hun behoeften te voorzien.

Een analyse van afhankelijkheidsratio’s

Afhankelijkheidsratio’s worden over het algemeen herzien om het percentage van de totale bevolking, geclassificeerd als werkende leeftijd, te vergelijken dat de rest van de niet-werkende leeftijdsbevolking ondersteunt. Dit geeft economen een overzicht om verschuivingen in de bevolking te volgen. Naarmate het percentage niet-werkende burgers stijgt, zijn degenen die werken waarschijnlijk onderworpen aan verhoogde belastingen om de grotere afhankelijke bevolking te compenseren.

Soms wordt de afhankelijkheidsratio aangepast om een ​​nauwkeurigere afhankelijkheid weer te geven. Dit komt doordat mensen ouder dan 64 vaak meer overheidssteun nodig hebben dan personen ten laste onder de 15 jaar. Naarmate de algemene leeftijd van de bevolking stijgt, kan de verhouding worden verschoven om de toegenomen behoeften in verband met een vergrijzende bevolking te weerspiegelen.

Voorbeeld van de afhankelijkheidsratio

Stel bijvoorbeeld dat het mythische land Investopedialand een  bevolking heeft  van 1.000 mensen, en dat er 250 kinderen onder de 15 jaar zijn, 500 mensen tussen de 15 en 64 jaar en 250 mensen van 65 jaar en ouder. De afhankelijkheidsratio van jongeren is 50%, of 250/500.

Beperkingen van de afhankelijkheidsratio

De afhankelijkheidsratio houdt alleen rekening met de leeftijd om te bepalen of iemand economisch actief is. Andere factoren kunnen bepalen of iemand economisch actief is, afgezien van zijn leeftijd, waaronder de status van student, ziekte of handicap, ouders die thuis blijven, vervroegd pensioen en langdurig werkloos. Bovendien kiezen sommige mensen ervoor om na hun 64e door te werken.