Afzetting
Wat is een afzetting?
Een verklaring, een integraal onderdeel van het ontdekkingsproces, is een getuigenverklaring die onder ede is afgelegd en schriftelijk is vastgelegd door een bevoegde ambtenaar van de rechtbank, meestal in een buitengerechtelijke setting en vóór het proces.
Belangrijkste leerpunten
- Een verklaring, een integraal onderdeel van het ontdekkingsproces, is een getuigenverklaring die onder ede is afgelegd en schriftelijk is vastgelegd door een bevoegde ambtenaar van de rechtbank, meestal in een buitengerechtelijke setting en vóór het proces.
- Deposities worden meestal afgenomen van kroongetuigen, maar kunnen ook de eiser of beklaagde betrekken, om de betrokken partijen een eerlijk beeld te geven van al het bewijsmateriaal.
- De persoon die de verklaring aflegt, staat bekend als de deponent en op valse verklaringen kunnen civiele en strafrechtelijke sancties rusten.
Inzicht in afzettingen
Het ontdekkingsproces stelt beide partijen die bij een rechtszaak betrokken zijn, in staat om alle relevante feiten te achterhalen en meer te weten te komen over de mening van de andere partij over de zaak, om zo een effectieve juridische strategie uit te stippelen. Deposities worden meestal afgenomen van kroongetuigen, maar kunnen ook betrekking hebben op de eiser of beklaagde, en vinden vaak plaats in het kantoor van een advocaat in plaats van in de rechtszaal. De persoon die de afzetting doet, staat bekend als de deponent. Omdat de afgevaardigde onder ede staat, kunnen valse verklaringen civielrechtelijk en strafrechtelijk worden bestraft.
Zoals bij elke ontdekkingsprocedure, is het primaire doel van een verklaring om alle partijen die bij het proces betrokken zijn een eerlijk beeld te geven van het bewijsmateriaal en het veld te egaliseren wat betreft informatie, zodat er tijdens het proces geen onwelkome verrassingen zijn. Een verklaring bewaart ook de getuigenis van de getuige als deze wordt afgelegd in een relatief korte periode na het plaatsvinden van het misdrijf of het ongeval, aangezien een proces maanden kan duren en de herinnering van de getuige aan de gebeurtenis na verloop van tijd kan vervagen.
Een afzetting zou bijvoorbeeld vereist zijn als men getuige zou zijn van een ongeval dat resulteerde in een aansprakelijkheidszaak. Alle bij de zaak betrokken partijen mogen de verklaring bijwonen. De afgevaardigde zal een aantal vragen met betrekking tot de rechtszaak worden gesteld door de advocaten van beide kanten. Een aanwezige rechtbankverslaggever legt elke vraag en elk antwoord in de verklaring nauwkeurig vast en maakt een transcriptie die later tijdens het proces kan worden gebruikt.
Vanwege de uitputtende vragen die kenmerkend zijn voor verklaringen, kunnen ze enkele uren duren. Volgens de federale regels van burgerlijke rechtsvordering en de staatsequivalenten moet een afzetting maximaal zeven uur per dag duren voor elke deponent. In Canada wordt de afzetting genaamd “onderzoek voor ontdekking”, en examens voor de ontdekking zijn beperkt tot 7 uur per partij die de controle uitvoert.
Voorbeelden van afzettingsvragen
Vragen die tijdens een verklaring worden gesteld, kunnen uitgebreider zijn dan de vragen die in rechtszaken worden gesteld. Een getuige van een auto-ongeluk kan bijvoorbeeld een reeks vragen worden gesteld, zoals:
- Achtergrond – Heeft de getuige eerdere veroordelingen? Zijn ze gerelateerd aan de partijen die bij de zaak betrokken zijn? Hebben ze fysieke beperkingen, zoals een slecht gezichtsvermogen?
- Plaats van het ongeval – Is de getuige bekend met de plaats van het ongeval? Kennen ze verkeerscontroles en geposte snelheidslimieten ter plaatse?
- Ongevalwaarnemingen – Hoe ver was de getuige verwijderd van de plaats van het ongeval? Hadden ze een duidelijk zicht op het voorval? Wat was de geschatte snelheid van elk voertuig?
Aangezien afzettingen een cruciaal onderdeel zijn van het proces van procesvoering en de uitkomst van een proces aanzienlijk kunnen beïnvloeden, streven juridische professionals ernaar hun cliënten adequaat voor te bereiden op afzettingen. Hoewel deponenten nauwgezet eerlijk moeten zijn in hun antwoorden op vragen, is het doel om veelvoorkomende fouten van deponenten te vermijden. Deze fouten kunnen bestaan uit te veel zeggen, waardoor informatie wordt verstrekt die door de tegenpartij kan worden gebruikt. Een andere veelgemaakte fout is het maken van gissingen of aannames, aangezien afgevaardigden zich aan de feiten moeten houden en niet speculeren of theoretiseren.