DigiCash
Wat is DigiCash?
DigiCash werd in 1989 opgericht door pionier op het gebied van elektronische valuta, David Chaum, en was een van de eerste bedrijven op het gebied van elektronisch geld. Digicash is zowel de naam van de valuta die David Chaum heeft ontwikkeld als het bedrijf dat deze heeft beheerd.
Chaum ontwikkelde een aantal cryptografische protocollen die de DigiCash-transacties beheersten en waarmee zijn valuta zich onderscheidde van zijn concurrenten. Deze protocollen maakten DigiCash tot een belangrijke voorloper van moderne digitale valuta.
DigiCash was minder dan een decennium actief en gedurende die tijd was het niet in staat banken te overtuigen om zijn technologie over te nemen. Het bedrijf vroeg in 1998 het faillissement aan, tien jaar voor de financiële crisis die de katalysator zou zijn voor de ontwikkeling van op blockchain gebaseerde cryptocurrencies zoals Bitcoin.
Belangrijkste leerpunten
- DigiCash was een bedrijf dat werd opgericht door David Chaum, een proto-cypherpunk die in 1982 een baanbrekend artikel publiceerde over de technologie van anonieme geldoverdrachten met de titel “Blinde handtekeningen voor niet-traceerbare betalingen”.
- DigiCash was actief van 1989 tot 1998, toen het faillissement aanvroeg.
- Veel van de innovaties van DigiCash legden de basis voor de ontwikkeling van blockchain-technologie in de jaren 2000.
DigiCash begrijpen
David Chaum behaalde zijn doctoraat in computerwetenschappen aan de University of California, Berkeley in 1982. Zijn proefschrift “Computer Systems Established, Maintained and Mutually Trusted by Suspicious Groups” wordt beschouwd als een prototype van blockchain-technologie.
Datzelfde jaar richtte Chaum de International Association for Cryptologic Research (IACR) op, een toonaangevende instelling voor onderzoek naar en ontwikkeling van digitale cryptografie.
Chaum publiceerde in 1982 Blind Signatures for Untraceable Payments, dat het formele systeem presenteert voor het wiskundig versleutelen van betalingen. Het systeem was een belangrijke ontwikkeling voor digitaal contant geld omdat het betalingen anonimiseert. Dit betekent dat banken en de overheid de betaler in een tweepartijstransactie niet kunnen traceren. Het verschilt echter van blockchain-technologie omdat het vereist dat banken optreden als vertrouwde derde partijen voor alle elektronische transacties.
Geschiedenis van DigiCash
Chaum richtte in 1989 DigiCash op in Amsterdam om te profiteren van zijn theoretische werk in digitale valuta. In 1995 had het bedrijf overeenkomsten gesloten met de Mark Twain Bank in St. Louis (nu Mercantile Bancorporation). In 1996 sloot DigiCash een deal met Deutsche Bank, Credit Suisse, de Australische bank Advance Bank, Norske Bank en de Bank Austria.
Na een veelbelovende start halverwege de jaren negentig kon DigiCash niet voortbouwen op vroege successen. Sommige bronnen leggen de schuld bij Chaum, die naar verluidt zijn werknemers niet vertrouwde en zogenaamd perfectie boven praktische zaken stelde bij het ontwikkelen van zijn product. Hij weigerde ook om partnerschappen aan te gaan met grote banken, zoals ING, en wantrouwde grote spelers op het gebied van technologie, zoals Microsoft en Netscape.
Als DigiCash op deze manier een partnerschap had kunnen aangaan met een of meer grote financiële instellingen, zou het waarschijnlijk een veel betere kans hebben gehad om te overleven in de snel digitaliserende financiële wereld. Een van de meest veelbelovende (en toch uiteindelijk teleurstellende) potentiële partnerschappen was met Citibank. De bank voerde langetermijnonderhandelingen met DigiCash over de mogelijkheid tot integratie, om uiteindelijk over te gaan op andere projecten.
Chaum zei in een interview in 1999 dat de schaalvergroting van het bedrijf te wijten was aan een klassiek kip- en eiprobleem in de technologie-industrie: “Het was moeilijk om genoeg handelaren te krijgen om het te accepteren, zodat je genoeg consumenten kon krijgen om het te gebruiken, of vice versa.”
Om transacties met DigiCash uit te voeren, moesten gebruikers een bepaald type software gebruiken. Dit maakte het mogelijk om bankbiljetten op te nemen bij een bank met behulp van aangewezen gecodeerde sleutels. Het stelde gebruikers ook in staat om DigiCash-betalingen naar andere ontvangers te sturen.
DigiCash maakte gebruik van een digitale valuta genaamd “cyberbucks”. In een rapport uit 2003 suggereerde The Guardian dat DigiCash de grootste steun van libertariërs en anderen zag in het voordeel van een digitale, internationale valuta die buiten de controle van welke regering dan ook zou bestaan.
DigiCash bood gebruikers een brede en unieke reeks betalingsformaten, inclusief microbetalingen. Er werd een e-mailpostsysteem opgezet voor valutahandel en veel handelaren namen ook deel aan off-market beurzen.
Na Digicash
DigiCash was een cruciale vroege voorstander van cryptografie met publieke en private sleutels, hetzelfde basisprincipe dat tegenwoordig door digitale valuta’s wordt gebruikt. Bekend als “Blind Signature” -technologie, verbeterde Chaum’s uitvinding zowel de beveiliging voor DigiCash-gebruikers als maakte elektronische betalingen onvindbaar door externe bronnen.
Chaum blijft betrokken bij de wereld van cryptografie en digitale betalingen. Hoewel DigiCash nooit volledig van de grond is gekomen, heeft het toch geholpen om de basis te leggen voor de bruisende cryptocurrency-wereld die vandaag bestaat.