Dubbele wisselkoers
Wat is een dubbele wisselkoers?
Een dubbele wisselkoers is een instelling die is gemaakt door een overheid waarbij hun valuta een vaste officiële wisselkoers heeft en een afzonderlijke zwevende koers die wordt toegepast op specifieke goederen, sectoren of handelsvoorwaarden. De variabele koers wordt vaak parallel aan de officiële wisselkoers bepaald door de markt. De verschillende wisselkoersen zijn bedoeld om te worden toegepast als een manier om een valuta te helpen stabiliseren tijdens een noodzakelijke devaluatie.
Belangrijkste leerpunten
- Een systeem met dubbele wisselkoersen wordt gezien als een middenweg tussen een vaste koers en een marktgedreven devaluatie.
- Het systeem maakt het mogelijk dat bepaalde goederen tegen een bepaald tarief worden verhandeld, terwijl andere tegen een ander tarief worden verhandeld.
- Dit soort systeem wordt bekritiseerd omdat het de handel op de zwarte markt voortbrengt.
Inzicht in een dubbele wisselkoers
Een systeem met dubbele of meervoudige wisselkoersen is meestal bedoeld als een kortetermijnoplossing voor een land om het hoofd te bieden aan een economische crisis. Voorstanders van een dergelijk beleid zijn van mening dat het de regering helpt door een optimale productie en distributie van export te handhaven, terwijl internationale investeerders in paniek de valuta niet snel devalueren. Critici van een dergelijk beleid zijn van mening dat een dergelijke tussenkomst van de overheid alleen maar volatiliteit aan de marktdynamiek kan toevoegen, aangezien het de mate van fluctuatie in de normale prijsontdekking zou vergroten.
In een systeem met dubbele wisselkoersen kunnen valuta’s op de markt worden omgewisseld tegen zowel vaste als zwevende wisselkoersen. Voor bepaalde transacties zoals import, export en lopende rekeningtransacties zou een vast tarief worden gereserveerd . Kapitaalrekeningtransacties kunnen daarentegen worden bepaald door een marktgestuurde wisselkoers.
Een duaal uitwisselingssysteem kan worden gebruikt om de druk op buitenlandse reserves te verminderen tijdens een economische schok die resulteert in kapitaalvlucht door investeerders. De hoop zou zijn dat een dergelijk systeem ook de inflatoire druk kan verlichten en regeringen in staat stelt om transacties in vreemde valuta te controleren.
Voorbeeld van een systeem met dubbele wisselkoersen
Argentinië heeft in 2001 een dubbele wisselkoers ingevoerd, na jaren van catastrofale economische problemen, gekenmerkt door recessie en stijgende werkloosheid. Volgens het systeem werden import en export verhandeld tegen een wisselkoers die ongeveer 7% lager was dan de één-op-één koppeling tussen de Argentijnse peso en de Amerikaanse dollar die voor de rest van de economie van kracht bleef. Deze stap was bedoeld om de Argentijnse export concurrerender te maken en voor een uitbarsting van de broodnodige groei te zorgen. In plaats daarvan bleef de Argentijnse munt volatiel, wat aanvankelijk leidde tot een scherpe devaluatie en later tot de ontwikkeling van meerdere wisselkoersen en een zwarte valutamarkt die hebben bijgedragen aan de lange periode van instabiliteit van het land.
Beperkingen van dubbele wisselkoersen
Systemen met dubbele wisselkoersen zijn vatbaar voor manipulatie door partijen die het meeste te winnen hebben bij valutaverschillen. Deze omvatten exporteurs en importeurs die mogelijk niet al hun transacties correct verantwoorden om valutawinsten te maximaliseren. Dergelijke systemen hebben ook het potentieel om zwarte markten te activeren, aangezien door de overheid opgelegde beperkingen op valuta-aankopen individuen ertoe dwingen veel hogere wisselkoersen te betalen voor toegang tot dollars of andere vreemde valuta.
In systemen met twee uitwisselingen kunnen bepaalde delen van een economie voordelen genieten ten opzichte van andere, wat leidt tot verstoringen aan de aanbodzijde op basis van valutavoorwaarden in plaats van vraag of andere economische fundamenten. Gemotiveerd door winst, kunnen begunstigden van dergelijke systemen aandringen om ze op hun plaats te houden tot ver na hun bruikbare periode.
Academische studies van systemen met dubbele wisselkoersen hebben ook geconcludeerd dat ze de binnenlandse prijzen niet volledig beschermen vanwege de verschuiving van meer transacties dan voorgeschreven naar de parallelle wisselkoers en de depreciatie van de parallelle wisselkoers ten opzichte van de officiële koers.