Engel’s Law
Wat is de wet van Engel
Engel’s Law is een economische theorie die in 1857 werd geïntroduceerd door Ernst Engel, een Duitse statisticus, waarin staat dat het percentage van het inkomen dat wordt toegewezen aan voedselaankopen afneemt naarmate het inkomen stijgt. Naarmate het inkomen van een huishouden stijgt, neemt het percentage van het inkomen dat aan voedsel wordt besteed af, terwijl het aandeel dat aan andere goederen (zoals luxegoederen) wordt besteed, toeneemt.
Belangrijkste leerpunten
- Engel’s Law is een 19e-eeuwse observatie dat naarmate het gezinsinkomen toeneemt, het percentage van dat inkomen dat aan voedsel wordt besteed relatief afneemt.
- Dit komt doordat de hoeveelheid en kwaliteit van voedsel dat een gezin in een week of maand kan consumeren vrij beperkt is in prijs en kwantiteit.
- Naarmate de voedselconsumptie afneemt, nemen de luxe consumptie en besparingen op hun beurt toe.
De wet van Engel begrijpen
In het midden van de 19e eeuw schreef Ernst Engel: “Hoe armer een gezin, hoe groter het deel van de totale uitgaven dat aan voedsel moet worden besteed.” Dit werd vervolgens uitgebreid tot hele landen door te beweren dat hoe rijker een land was, hoe kleiner het voedselaandeel
De wet van Engel stelt op vergelijkbare wijze dat huishoudens met een lager inkomen een groter deel van hun beschikbare inkomen aan voedsel besteden dan huishoudens met een gemiddeld of hoger inkomen. Naarmate de voedselkosten stijgen, zowel voor eten thuis (zoals boodschappen) als voor eten buitenshuis (bijvoorbeeld in een restaurant), wordt verwacht dat het percentage dat door huishoudens met een lager inkomen wordt uitgegeven, zal toenemen.
De relatie en het belang van het gezinsinkomen en de voedselconsumptie zijn tegenwoordig goed verankerd in de populaire economische principes, met name omdat de volksgezondheid en het verbeteren van de kwaliteit van de gezondheid een prominente plaats innemen in alle ontwikkelde markten.
De allerarmsten besteden misschien wel de helft van hun inkomen aan voedsel, dus hun budget kan als voedselintensief of gespecialiseerd worden beschouwd.
Engel’s baanbrekende werk was zijn tijd toen een beetje vooruit. De intuïtieve en diep empirische aard van Engel’s Law hielp echter om intellectuele sprongen te maken in de studie van inkomen naar voedselconsumptiepatronen. Doordat bijvoorbeeld de voedseluitgaven een groter deel van het budget van de armen uitmaken, betekent dit dat de armen ook minder gediversifieerd zijn in hun voedselconsumptie dan die van de rijkere consumenten. Evenzo zullen binnen het voedselbudget goedkopere, meer zetmeelrijke voedingsmiddelen (zoals rijst, aardappelen en brood) waarschijnlijk de overhand hebben voor de armen, wat leidt tot minder voedzame, minder gevarieerde diëten.
Voorbeeld
Een gezin dat bijvoorbeeld 25% van hun inkomen aan voedsel besteedt met een inkomensniveau van $ 50.000, zal $ 12.500 aan voedsel betalen. Als hun inkomen stijgt tot $ 100.000, is het niet waarschijnlijk dat ze $ 25.000 (25%) aan voedsel zullen uitgeven, maar zullen ze een lager percentage uitgeven terwijl ze hun uitgaven in andere gebieden verhogen.