Escheat

Wat is Escheat?

Escheat verwijst naar het recht van een overheid om eigendom te nemen van onroerende goederen of niet-opgeëiste eigendommen. Het komt meestal voor wanneer een persoon sterft zonder testament en zonder erfgenamen. Escheat-rechten kunnen ook worden toegekend wanneer activa voor een langere periode niet worden opgeëist. Deze situaties kunnen ook bona vacantia of gewoon niet-opgeëiste eigendommen worden genoemd.

Het concept van escheat houdt in dat onroerend goed altijd een erkende eigenaar heeft, die de staat of de overheid zou zijn als er geen andere eigendomsrechten bestaan ​​of gemakkelijk kunnen worden geïdentificeerd. In de VS heeft elk rechtsgebied zijn eigen wetten en voorschriften met betrekking tot schending van rechten en aanverwante zaken.

Escheat begrijpen

Escheat is het recht van een regering op eigendom als het na verloop van tijd om welke reden dan ook niet wordt opgeëist. Escheat-rechten kunnen worden verleend door een rechtbank of worden verleend na een standaardperiode. In het geval van overlijden zonder testament of zonder erfgenamen, kunnen rechten van schending aan een staat worden toegekend in een erfrechtbeschikking.

In de VS heeft elke staat zijn eigen regels en voorschriften met betrekking tot schendingrechten. Vaak kunnen eigendommen die zijn geschonden later worden teruggevorderd. Sommige staten kunnen een statuut van beperkingen opnemen, waardoor een vervaldatum wordt gecreëerd waarna het terugvorderen van eigendommen niet langer is toegestaan.

Escheatment is het proces waarbij activa aan de staat worden overgedragen. Escheat-rechten worden vaak gehandhaafd op een herroepbare basis, die kan worden verlengd tot in de eeuwigheid als er geen verjaringstermijn bestaat. Dit betekent dat het eigendom van een landgoed of onroerend goed kan terugkeren naar een wettige erfgenaam of eigenaar als iemand opduikt.

In het geval van overlijden worden onroerende goederen zonder testament als erfelijk beschouwd. Alle sterfgevallen en doodswensen gaan meestal via een erfrechtbank voor definitieve beslissing. Sterfgevallen bij darmen gaan ook door erfrecht, waarbij onderzoek wordt gedaan naar erfgenamen die mogelijk eigendommen krijgen. Erfgenamen die in aanmerking komen voor het erven van activa bij overlijden kunnen echtgenoten, broers en zussen, tantes, ooms, nichten, neven, neven en mogelijk andere verre familieleden zijn. Als een erfrechtbank geen erfgenamen vindt voor niet-opgeëiste activa bij overlijden, dan zou een rechter de staat eschatrechten toekennen. Escheat kan ook optreden in het geval dat een testament of trust als gebrekkig wordt beschouwd en wettelijke erfgenamen van een nalatenschap niet gemakkelijk kunnen worden geïdentificeerd. Over het algemeen wordt bij de identificatie van erfgenamen bij de meeste sterfgevallen door de darm de noodzaak van schending overbodig gemaakt. Scheiding kan echter ook optreden als de wettelijke erfgenamen van een persoon incompetent worden geacht om de erfenis te beheren en er geen andere rechtmatige erfgenamen kunnen worden geïdentificeerd.

Als een rechtmatige erfgenaam naar voren komt nadat rechten zijn vervallen, kan eigendom worden gegeven aan dergelijke erfgenamen, zoals bepaald door de wet. Wetten variëren sterk van staat tot staat en kunnen een verjaringstermijn omvatten die vermogensrechten onherroepelijk kan maken.

Amerikaanse staten hebben ook processen en procedures voor het toekennen van rechten als eigendommen gedurende een langere periode niet zijn opgeëist. Processen en procedures verschillen per type asset en ook per staat.

Onttrekking van niet-opgeëiste activa

Escheat-rechten kunnen aan de overheid worden toegekend voor verschillende soorten activa. Activa kunnen onroerend goed of mogelijk bankdeposito’s en niet-opgeëiste effecten omvatten   op rekeningen die gedurende een langere periode inactief zijn geweest.

Financiële instellingen en makelaars houden gegevens bij over inactiviteit en labelen inactieve accounts die na een bepaalde periode inactief zijn. Financiële instellingen houden een administratie bij van slapende rekeningen. Deze rekeningen moeten meestal na een bepaalde periode aan de overheid worden overgedragen, die doorgaans door elke staat wordt bepaald. Volgens de wet zijn financiële instellingen met slapende rekeningen  gewoonlijk verplicht om inspanningen te leveren – zoals het verzenden van herinneringen en het doen van kennisgevingen – om de eigenaren van deze activa te lokaliseren voordat ze ze uiteindelijk door middel van vervallenverklaring aan de staat overdragen.

Escheat-rechten verschillen in grote lijnen per activatype en ook per staat. Elke staat kan het tijdsbestek bepalen voor het toekennen van escheat-rechten aan de overheid en het proces daarvoor. Vaak vindt voor financiële rekeningen het vervallen automatisch plaats nadat een bepaalde tijd is verstreken.

Niet-opgeëiste activa volgen

Sommige staten houden online registers bij van niet-opgeëiste activa en slapende accounts. Dit stelt rechtmatige eigenaren in staat om activa terug te vorderen, zelfs nadat de rechten zijn toegekend aan de staat. Deze inspanningen zijn uiteindelijk echter onderworpen aan de staatswet en staten kunnen een verjaringstermijn instellen die claims na een bepaalde periode beperkt. Statuten van verjaring helpen gewoonlijk om staten te beschermen die activa verkopen of geld uitgeven voor eigen gebruik, waardoor deze activa in de loop van de tijd minder recupereerbaar worden.