Euro dollar
Wat is de Eurodollar?
De term eurodollar verwijst naar in Amerikaanse dollar luidende deposito’s bij buitenlandse banken of bij de buitenlandse filialen van Amerikaanse banken. Omdat ze buiten de Verenigde Staten worden aangehouden, zijn eurodollars niet onderworpen aan regelgeving door de Federal Reserve Board, inclusief reserveverplichtingen. In dollar luidende deposito’s die niet onderhevig waren aan Amerikaanse bankregels, werden oorspronkelijk vrijwel uitsluitend in Europa aangehouden (vandaar de naam eurodollar). Nu worden ze ook op grote schaal gehouden in bijkantoren op de Bahama’s en de Kaaimaneilanden.
Belangrijkste leerpunten
- Eurodollars verwijzen naar in dollar luidende rekeningen bij buitenlandse banken of overzeese filialen van Amerikaanse banken.
- De eurodollarmarkt is een van ’s werelds grootste kapitaalmarkten en bestaat uit geavanceerde financiële instrumenten.
Inzicht in de Eurodollar
Het feit dat de eurodollarmarkt relatief vrij van regulering is, betekent dat dergelijke deposito ’s hogere rente kunnen betalen. Hun offshore locatie maakt hen onderhevig aan politieke en economische risico’s in het land van hun domicilie; de meeste filialen waar de afzettingen zijn ondergebracht, bevinden zich echter op zeer stabiele locaties.
De eurodollarmarkt is een van ’s werelds belangrijkste internationale kapitaalmarkten. Ze hebben een constante aanvoer van spaarders nodig die hun geld op buitenlandse banken zetten. Deze eurodollar-banken kunnen problemen krijgen met hun liquiditeit als het aanbod van deposito’s afneemt.
Stortingen van ’s nachts tot een week worden geprijsd op basis van de fed funds rate. Prijzen voor langere looptijden zijn gebaseerd op de overeenkomstige London Interbank Offered Rate (LIBOR). Eurodollar-deposito’s zijn vrij groot; ze worden gemaakt door professionele tegenpartijen voor een minimum van $ 100.000 en in het algemeen voor meer dan $ 5 miljoen. Het is niet ongebruikelijk dat een bank een eenmalige storting van $ 500 miljoen of meer op de nachtmarkt accepteert. Een studie uit 2014 van de Federal Reserve Bank toonde een gemiddeld dagvolume op de markt van $ 140 miljard.
De meeste transacties op de eurodollarmarkt zijn van de ene op de andere dag, wat betekent dat ze de volgende werkdag vervallen. Bij weekends en feestdagen kan een nachttransactie wel vier dagen duren. De transacties beginnen meestal op dezelfde dag dat ze worden uitgevoerd, waarbij geld tussen banken wordt betaald via de Fedwire en CHIPS-systemen. Eurodollartransacties met een looptijd van meer dan zes maanden worden meestal gedaan als depositocertificaten (CD’s), waarvoor ook een beperkte secundaire markt bestaat.
Geschiedenis van de Eurodollar
De eurodollar Marshallplan geld om het continent weer op te bouwen. Dit leidde tot een brede circulatie van dollars in het buitenland en de ontwikkeling van een afzonderlijke, minder gereguleerde markt voor het deponeren van die fondsen. In tegenstelling tot binnenlandse Amerikaanse deposito’s, zijn de fondsen niet onderworpen aan de reserveverplichtingen van de Federal Reserve Bank. Ze worden ook niet gedekt door de FDIC-verzekering. Dit resulteert in hogere rentetarieven voor eurodollars.
Veel Amerikaanse banken hebben offshore-filialen, meestal in het Caribisch gebied, waarmee ze eurodollar-deposito’s accepteren. Ook Europese banken zijn actief op de markt. De transacties voor Caribische filialen van Amerikaanse banken worden over het algemeen uitgevoerd door handelaren die zich fysiek in Amerikaanse handelskamers bevinden, en het geld wordt uitgeleend om binnenlandse en internationale activiteiten te financieren.