Federale belastingschijven
Wat zijn federale belastingschijven?
De federale belastingschijven staan onder toezicht van de Internal Revenue Service (IRS) en bepalen de belastingtarieven voor individuen, bedrijven en trusts. Deze beugels worden in de loop van de tijd aangepast, vaak als gevolg van verschillende politieke filosofieën over de effecten van belastingen op de algehele economie van het land.
Belangrijkste leerpunten
- Federale belastingschijven zijn wettelijk vastgelegd, staan onder toezicht van de Internal Revenue Service en bepalen de belastingtarieven voor individuen, bedrijven en trusts.
- Ze werden oorspronkelijk opgericht in 1913, grotendeels om oorlogen te helpen financieren.
- Er zijn momenteel zeven federale belastingschijven: 10%, 12%, 22%, 24%, 32%, 34% en 37%.
Inzicht in federale belastingschijven
Federale belastingschijven zijn over het algemeen progressief, wat betekent dat hoe hoger uw inkomen, hoe hoger uw belastingtarief. Dit vertaalt zich echter niet noodzakelijkerwijs in meer betalen in belastingdollars, vanwege het grote aantal aftrekposten en verrekeningen die kunnen worden toegepast op de belasting die u verschuldigd bent.
Het doel van de federale belastingschijven, toen ze voor het eerst werden opgericht in 1913, was om burgers van de Verenigde Staten redelijk te belasten, grotendeels om oorlogen te helpen financieren. In de loop van de decennia hebben belangengroepen echter gelobbyd voor meer en meer aftrekposten, totdat in 2019 91 bedrijven, waaronder 60 Fortune 500-bedrijven, in 2018 geen belastingen betaalden.
Dit was een gevolg van ’s lands meest recente fiscaal recht, debelastingverlagingen en Jobs Act (TCJA), die voorzitter Donald J. Trump, met de steun van een Republikeinse Huis en de Senaat, in december 2017 ondertekende De TCJA verlaagde het vennootschapsbelastingtarief permanent en verlaagde slechts tijdelijk de individuele tarieven. Dit was te wijten aan bezorgdheid over hoeveel extra schuld deze nieuwe belastingverlagingen zouden toevoegen aan de toch al grote Amerikaanse schuld. Volgens schattingen ten tijde van het aannemen van de wet zouden die schulden het komende decennium oplopen tot $ 1,9 biljoen. In werkelijkheid is de schuld tussen 2018 en 2020 elk jaar met bijna $ 1 biljoen gestegen, en met de komst van de COVID-19-pandemie in maart 2020 en de noodzakelijke uitgaven om deze en de negatieve economische effecten, stijgen de federale begrotingstekorten tot niveaus die sinds de Tweede Wereldoorlog niet meer zijn gezien.7
Bush-belastingverlagingen van 2001 in 2010, die hun vervalbepaling overschreden – de individuele tarieven van de TCJA zouden ook na 2025 kunnen doorgaan.9
94%
De hoogste belastingschijf ooit gebruikt in de Verenigde Staten, vastgesteld tijdens de Tweede Wereldoorlog
Geschiedenis van de federale belastingschijven
Het 16e amendement werd geratificeerd in 1913 en de federale belastingschijf was geboren. In 1913 was de hoogste belastingschijf 1% op inkomens boven $ 3.000, met een toeslag van 6% op inkomens boven $ 500.000. Het duurde echter niet lang voordat het tarief dramatisch steeg. In 1918, toen de kosten van de Eerste Wereldoorlog duidelijk werden, bedroeg het hoogste belastingtarief 77%. De tarieven daalden weer tijdens de welvaart van de jaren twintig, maar stegen tijdens de depressie. Dit werd een voorbeeld van wat je niet moet doen in moeilijke tijden en werd veelvuldig aangehaald tijdens de debatten van het Troubled Asset Relief Program (TARP) aan het begin van de Grote Recessie van
.
Tegen het einde van de Tweede Wereldoorlog bedroeg de hoogste belastingschijf 94%. Het percentage bleef in de daaropvolgende jaren hoog, gemiddeld rond de 70%. Sindsdien zijn de tarieven gedaald, te beginnen in de Reagan-administratie van de jaren tachtig, en vanaf 2021 zijn er zeven federale belastingschijven: 10%, 12%, 22%, 24%, 32%, 34% en 37%.12 Het is waarschijnlijk geen toeval dat de schuld van de Verenigde Staten in de moderne tijd enorm is toegenomen, aangezien het land verschillende oorlogen heeft gevoerd terwijl het de belastingtarieven verlaagde in plaats van ze te verhogen, zoals tijdens eerdere oorlogen.