Franse frank (F)

Wat is de Franse frank (F)?

De Franse frank (F) was de nationale munteenheid van Frankrijk voordat Frankrijk de euro (EUR) invoerde in januari 2002. Voordat deze werd vervangen door de EUR, werd de frank beheerd door de Bank van Frankrijk en bestond deze uit 100 subeenheden, of ‘centimes’.

De frank was verkrijgbaar in muntstukken van 1, 5, 10 en 20 centimes; en in 0,5, 1, 2, 5, 10 en 20 frank. De bankbiljetten waren verkrijgbaar in coupures van 20, 50, 100, 200 en 500 frank.

Inzicht in de Franse frank (F)

De geschiedenis van de Franse frank begint in 1360, na de verovering van koning Jan II door Engeland tijdens de slag om Poitiers – een baanbrekende slag in de Honderdjarige Oorlog. Om zijn losgeld te kunnen betalen, werd Frankrijk gedwongen nieuwe gouden munten te slaan. Eén frankmuntstuk bevatte het beeld van koning Jan II vrij van gevangenschap te paard, terwijl een andere munt hem vrij te voet liet zien. De Franse uitdrukkingen voor deze twee afbeeldingen, ” franc à cheval ” en ” franc à pied “, sloegen aan. Al snel noemden gebruikers van de munten ze eenvoudigweg “francs”.

De Franse Revolutie was een tijd van grote politieke en economische beroering, waarin herhaaldelijk veranderingen in de nationale munteenheid werden doorgevoerd. Een van die veranderingen was de creatie van een nieuwe goudfranc in 1803, die 290,32 mg goud bevatte. Dit was de eerste gouden munt die in franken werd uitgedrukt, en het beeldde Napoleon Bonaparte af als keizer van Frankrijk. Deze nieuwe munt, en de verschillende iteraties die erop volgden, werden in de volksmond bekend als “Gouden Napoleons” en werden alom geprezen om hun status als gezond geld.

Terwijl de Franse economie in de 19e eeuw industrialiseerde, groeide de frank uit tot een belangrijke internationale munteenheid. In 1865 was Frankrijk een van de oprichters van de Latijnse Monetaire Unie, een vroege poging om Europese economieën onder één munteenheid te verenigen. De unie was eerst gebaseerd op een bimetaalstandaard, maar schakelde later over op een standaard die uitsluitend op goud was gebaseerd. Na de Tweede Wereldoorlog bleef Frankrijk pleiten voor verdere integratie van Europese munten. In 1992 keurde het Franse publiek de goedkeuring van het Verdrag van Maastricht goed, dat als basis dient voor de Europese Unie en de invoering van de euro. Deze goedkeuring zette het land op weg naar de invoering van de euro. Op 1 januari 2002 rondde Frankrijk de invoering van de euro af, na een overgangsperiode van drie jaar waarin zowel de frank als de euro als wettig betaalmiddel werden behandeld.

Voorbeeld uit de echte wereld van de Franse frank (F)

De frank zag zijn waarde abrupt dalen in de periode van ongeveer 100 jaar voorafgaand aan de invoering van de euro. Dit was grotendeels te wijten aan de twee wereldoorlogen, waardoor Frankrijk aanzienlijke oorlogsuitgaven moest dragen. Deze inflatoire druk, gecombineerd met de ernstige vernieling van eigendommen als gevolg van de gevechten, droeg bij tot een aanhoudende neerwaartse daling van de waarde van de frank in de eerste helft van de 20e eeuw. Hoewel de waarde ervan in de jaren dertig kortstondig stabiliseerde, leidde het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog tot een verdere uitholling van de koopkracht.

In tegenstelling tot deze turbulente geschiedenis, is de euro relatief stabiel sinds de invoering door Frankrijk in 2002. Tussen 2002 en 2020 heeft de euro zijn waarde zien variëren van een dieptepunt van ongeveer $ 0,85 US dollar (USD) per euro tot een maximum van bijna $ 1,60 USD per euro.  Het bruto binnenlands product (BBP) van Frankrijk issinds 2002 met ongeveer 1,2% per jaar gegroeid, terwijl het inflatiecijfer stabiel bleef op ongeveer 1,4% per jaar.2