Vrije kasstroom versus EBITDA: wat is het verschil?
Vrije kasstroom versus EBITDA: een overzicht
Vrije kasstroom (FCF) en winst vóór rente, belastingen, afschrijvingen en amortisatie ( EBITDA ) zijn twee verschillende manieren om te kijken naar de inkomsten die door een bedrijf worden gegenereerd.
Er is enige discussie geweest over welke de beste maatstaf is om te gebruiken bij het analyseren van een bedrijf. EBITDA dient soms als een betere maatstaf om de prestaties van verschillende bedrijven te vergelijken. De vrije kasstroom is onbezwaard en geeft mogelijk een betere weergave van de werkelijke waardering van een bedrijf.
Belangrijkste leerpunten
- Vrije kasstroom (FCF) en winst vóór rente, belastingen, afschrijvingen en amortisatie (EBITDA) zijn twee verschillende manieren om te kijken naar de inkomsten die door een bedrijf worden gegenereerd.
- EBITDA dient soms als een betere maatstaf om de prestaties van verschillende bedrijven te vergelijken.
- De vrije kasstroom is onbezwaard en geeft mogelijk een betere weergave van de werkelijke waardering van een bedrijf.
Vrije kasstroom
De vrije kasstroom is onbezwaard. Analisten komen tot een vrije cashflow door de winst van een bedrijf te nemen en deze aan te passen door afschrijvingen en amortisatiekosten op te tellen. Vervolgens worden er aftrekken gedaan voor eventuele wijzigingen in het werkkapitaal en de investeringsuitgaven. Zij beschouwen deze maatregel als representatief voor het niveau van onbezwaarde cashflow waarmee een bedrijf moet werken.
Als het echter aankomt op het analyseren van de prestaties van een bedrijf op zijn eigen merites, zien veel analisten vrije cashflow als de betere maatstaf. Dit komt omdat het een beter idee geeft van het inkomensniveau dat echt beschikbaar is voor een bedrijf nadat het aan zijn rente, belasting- en andere verplichtingen heeft voldaan.
EBITDA
EBITDA daarentegen vertegenwoordigt de inkomsten van een bedrijf voordat rekening wordt gehouden met essentiële uitgaven zoals rentebetalingen, belastingbetalingen, afschrijvingen en bepaalde kapitaaluitgaven die in de loop van de tijd worden verantwoord of afgeschreven. EBITDA houdt ook geen rekening met kapitaaluitgaven, die een bron van kasuitstroom zijn voor een bedrijf. Dit zijn bedragen die echt niet beschikbaar zijn voor het bedrijf.
EBITDA kan ook beter dienen om de prestaties van verschillende bedrijven te vergelijken. Aangezien kapitaaluitgaven enigszins discretionair zijn en veel kapitaal zouden kunnen vastleggen, biedt EBITDA een vlottere manier om bedrijven te vergelijken. En sommige industrieën, zoals de cellulaire industrie, vereisen veel investeringen in infrastructuur en hebben een lange terugverdientijd. Ook in deze gevallen kan EBITDA een betere en vlottere vergelijkingsbasis bieden door niet voor dergelijke kosten te corrigeren.
Belangrijkste verschillen
Bij fusies en overnames gebruiken bedrijven vaak schuldfinanciering, of leverage, om de overnames te financieren. In dergelijke gevallen is de vrije kasstroom misschien niet de beste manier om bedrijven te vergelijken die veel schulden hebben aangegaan waarover ze rente moeten betalen, en bedrijven die dat niet hebben gedaan. EBITDA geeft echter een beter beeld van het vermogen van een bedrijf om rente te betalen over de schuld die het heeft aangegaan voor overname door middel van een leveraged buy-out.
EBITDA biedt een manier om de prestaties van een bedrijf te vergelijken voorafgaand aan een overname met hefboomwerking en na de overname, waarvoor het mogelijk veel schulden heeft aangegaan waarover het rente moet betalen.
Er is minder ruimte om de vrije kasstroom te verzwakken dan om de EBITDA te verzwakken. Zo raakte het telecombedrijf WorldCom verstrikt in een boekhoudschandaal toen het zijn EBITDA opdreef door bepaalde bedrijfskosten niet correct te boeken. In plaats van die kosten af te trekken als dagelijkse uitgaven, boekte WorldCom ze als investeringsuitgaven zodat ze niet werden weerspiegeld in de EBITDA.
En als het gaat om het waarderen van een bedrijf – wat inhoudt dat de cashflow die het genereert over een bepaalde periode wordt verdisconteerd door een gewogen gemiddelde kapitaalkost die zowel de kosten van schuldfinanciering als de kosten van eigen vermogen verklaart – de vrije kasmiddelen van een bedrijf doorstroming dient als een betere maatstaf.