Positie werkkapitaal

Voor beleggers kan de sterkte van de balans van een bedrijf worden geëvalueerd door drie financiële maatstaven te onderzoeken: toereikendheid van het werkkapitaal, de prestaties van activa en de kapitalisatiestructuur. In dit artikel beginnen we met een uitgebreide kijk op hoe de werkkapitaalpositie van het bedrijf het beste kan worden beoordeeld. In eenvoudige bewoordingen houdt dit in dat de liquiditeit en de efficiëntie van het management worden gemeten met betrekking tot de huidige positie van een bedrijf. De analyse-instrument gebruikt om deze taak te volbrengen zal een bedrijf zijn cash conversion cycle.

Laat u niet misleiden door een foutieve analyse

Laten we, om deze discussie te beginnen, eerst enkele algemeen aanvaarde, maar onjuiste opvattingen over de huidige positie van een bedrijf corrigeren, die simpelweg bestaat uit de relatie tussen de vlottende activa en de huidige verplichtingen. Werkkapitaal is het verschil tussen deze twee brede categorieën financiële cijfers en wordt uitgedrukt als een absoluut bedrag in dollars.

Ondanks conventionele wijsheid heeft de huidige positie van een bedrijf als op zichzelf staand nummer weinig of geen relevantie voor de beoordeling van de liquiditeit. Desalniettemin wordt dit aantal prominent vermeld in financiële communicatie van bedrijven, zoals het jaarverslag, en ook door onderzoeksdiensten op het gebied van beleggingen. Ongeacht de omvang, de hoeveelheid werkkapitaal werpt weinig licht op de kwaliteit van de liquiditeitspositie van een bedrijf.

Werken met werkkapitaal

Een ander stukje conventionele wijsheid dat moet worden gecorrigeerd, is het gebruik van de stroomverhouding en, zijn naaste verwant, de zuurtest of snelle verhouding. In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, brengen deze analytische tools niet de evaluatieve informatie over de liquiditeit van een bedrijf over die een belegger nodig heeft. De vaak gebruikte current ratio, als indicator van liquiditeit, is ernstig gebrekkig omdat deze conceptueel gebaseerd is op de liquidatie van alle vlottende activa van een bedrijf om aan al zijn kortlopende verplichtingen te voldoen. In werkelijkheid zal dit waarschijnlijk niet gebeuren. Investeerders moeten een bedrijf als een continuïteit beschouwen. De tijd die nodig is om het werkkapitaal van een bedrijf om te zetten in contanten om aan de huidige verplichtingen te voldoen, is de sleutel tot zijn liquiditeit. Kortom, de huidige verhouding is misleidend.

Een simplistische, maar nauwkeurige vergelijking van de huidige posities van twee bedrijven zal de zwakte illustreren van het vertrouwen op de huidige ratio en een werkkapitaalgetal als liquiditeitsindicatoren:

Op het eerste gezicht lijkt bedrijf ABC een gemakkelijke winnaar in een liquiditeitswedstrijd. Het heeft een ruime marge van vlottende activa ten opzichte van kortlopende verplichtingen, een schijnbaar goede huidige ratio en een werkkapitaal van $ 300. Bedrijf XYZ heeft geen huidige veiligheidsmarge voor activa / passiva, een zwakke stroomverhouding en geen werkkapitaal.

Maar wat als de kortlopende verplichtingen van beide bedrijven een gemiddelde betalingstermijn van 30 dagen hebben? Bedrijf ABC heeft zes maanden (180 dagen) nodig om zijn debiteuren te innen, en zijn voorraad wordt slechts één keer per jaar (365 dagen) omgeslagen. De klanten van Bedrijf XYZ betalen contant en de voorraad wordt 24 keer per jaar (elke 15 dagen) omgewisseld. In dit gekunstelde voorbeeld is bedrijf ABC erg illiquide en zou het niet onder de beschreven voorwaarden kunnen opereren. De rekeningen worden sneller betaald dan dat het contant geld genereert. U kunt geen rekeningen betalen met werkkapitaal; u betaalt rekeningen met contant geld! De schijnbaar krappe huidige positie van bedrijf XYZ is veel meer liquide vanwege de snellere cashconversie.

De liquiditeit van een bedrijf op de juiste manier meten

De cashconversiecyclus (ook wel CCC of de operationele cyclus genoemd) is het analytische instrument bij uitstek om de investeringskwaliteit van twee kritieke activa te bepalen: voorraad en debiteuren. De CCC vertelt ons de tijd (aantal dagen) die nodig is om deze twee belangrijke activa in contanten om te zetten. Een snelle omloopsnelheid van deze activa zorgt voor echte liquiditeit en is een positieve indicatie van de kwaliteit en het efficiënte beheer van voorraden en vorderingen. Door het historische record (vijf tot 10 jaar) van de CCC van een bedrijf bij te houden en deze te vergelijken met concurrerende bedrijven in dezelfde branche (CCC’s zullen variëren afhankelijk van het type product en het klantenbestand), krijgen we een inzichtelijke indicator van een balans de investeringskwaliteit van het blad.

Kort gezegd kent de cash-conversiecyclus drie standaarden: de zogenaamde activiteitsratio’s met betrekking tot de omzet van voorraden, handelsvorderingen en handelsschulden. Deze componenten van de CCC kunnen worden uitgedrukt in een aantal keren per jaar of in een aantal dagen. Het gebruik van de laatste indicator levert een meer letterlijke en coherente tijdmeting op die gemakkelijk te begrijpen is. De CCC-formule ziet er als volgt uit:

Hier is hoe de componenten worden berekend:

• Gemiddelde voorraden delen door kostprijs van verkopen per dag (kostprijs van verkopen / 365) = dagen uitstaande voorraad (DIO).

• Delen van gemiddelde debiteuren door netto-omzet per dag (netto-omzet / 365) = dagen uitstaande verkoop (DSO).

• De gemiddelde crediteurenadministratie delen door de kostprijs van de verkopen per dag (kostprijs van de verkopen / 365) = het uitstaande aantal dagen (DPO).

Liquiditeit is koning

Een bijkomende observatie is het vermelden waard. Beleggers dienen alert te zijn op het opmerken van liquiditeitsversterkers in de financiële informatie van een bedrijf. Voor een bedrijf dat bijvoorbeeld beleggingen in langlopende effecten heeft, is er doorgaans een secundaire markt voor de relatief snelle omzetting van alle of een groot deel van deze posten in contanten. Ook kunnen ongebruikte gecommitteerde kredietlijnen – meestal vermeld in een toelichting bij de financiële gegevens over schulden of in het managementbespreking en analyse van het jaarverslag van een bedrijf – snelle toegang tot contanten verschaffen.

Het komt neer op

Het oude gezegde dat ” contant geld is koning ” is net zo belangrijk voor investeerders die de investeringskwaliteiten van een bedrijf beoordelen als voor de managers die het bedrijf runnen. Een liquiditeitskrapte is erger dan een winstkrapte. Een belangrijke beheerfunctie is ervoor te zorgen dat de vorderingen en voorraadposities van een bedrijf efficiënt worden beheerd. Dit betekent dat u ervoor moet zorgen dat er een passend productniveau beschikbaar is en dat er passende betalingsvoorwaarden worden gehanteerd, terwijl u er tegelijkertijd voor zorgt dat de werkkapitaalactiva geen onnodige bedragen aan contanten vastleggen. Dit is een belangrijke evenwichtsoefening voor managers, omdat een bedrijf met een hoge liquiditeit kan profiteren van prijskortingen op contante aankopen, kortetermijnleningen kan verminderen, kan profiteren van een uitstekende commerciële kredietwaardigheid en kan profiteren van marktkansen.

De CCC en zijn onderdelen zijn nuttige indicatoren voor de werkelijke liquiditeit van een bedrijf. Bovendien zijn de prestaties van DIO en DSO een goede indicator voor het vermogen van het management om met de belangrijke voorraden en te ontvangen activa om te gaan.