Groep van 20 (G-20)
Wat is de groep van 20 (G-20)?
De Groep van 20, ook wel de G-20 genoemd, is een groep van ministers van Financiën en presidenten van centrale banken uit 19 van ’s werelds grootste economieën, waaronder die van veel ontwikkelingslanden, samen met de Europese Unie. De G-20, opgericht in 1999, heeft het mandaat om wereldwijde economische groei, internationale handel en regulering van financiële markten te bevorderen.
Omdat de G-20 een forum is en geen wetgevend orgaan, hebben zijn overeenkomsten en besluiten geen juridische impact, maar ze hebben wel invloed op het beleid van de landen en de mondiale samenwerking. Samen vertegenwoordigen de economieën van de G-20-landen ongeveer 90% van het bruto wereldproduct (GWP), 80% van de wereldhandel en tweederde van de wereldbevolking. Na de inaugurele leiderstop in 2008 kondigden de leiders van de G-20 aan dat de groep de G-8 zou vervangen als de belangrijkste economische raad van landen.
Belangrijkste leerpunten
- De G-20 is een toonaangevend forum voor wereldwijde financiële vraagstukken waarvan de leden onder meer grote ontwikkelde en opkomende economieën zijn.
- Hoewel het geen wetgevend orgaan is, dragen de besprekingen bij aan het vormgeven van het financiële beleid in elk van de lidstaten.
- Recente agendapunten op G-20-bijeenkomsten waren onder meer cryptocurrency, voedselzekerheid en handelsoorlogen.
Beleidsfocus van de groep van 20 (G-20)
De onderwerpen die door G-20 worden besproken, evolueren in overeenstemming met de belangrijkste wereldwijde financiële zorgen van zijn leden. Aanvankelijk was de discussie van de groep gericht op de houdbaarheid van de staatsschuld en de wereldwijde financiële stabiliteit. Die thema’s zijn als veel voorkomende onderwerpen op de G-20-topconferenties voortgezet, samen met discussies over wereldwijde economische groei, internationale handel en de regulering van financiële markten.
De top van de G-20 in Osaka in 2019 illustreerde hoe de onderwerpen van de G-20 veranderende zorgen weerspiegelen. De top, voor het eerst gehost door Japan en gehouden tussen 28 en 29 juni 2019, was gericht op de wereldeconomie, handel en investeringen, innovatie, milieu en energie, werkgelegenheid, empowerment van vrouwen, ontwikkeling en gezondheid. Vorig jaar stelde Argentinië een focus op de toekomst van werk, infrastructuur voor ontwikkeling en een duurzame voedseltoekomst voor. Die bijeenkomst omvatte ook besprekingen over de regulering van cryptocurrencies en de handelsoorlog tussen de VS en China. De top van 2020 vindt plaats op 21 en 22 november in Riyad, Saoedi-Arabië. Aankomende topconferenties zijn onder meer 2021 (Italië) en 2022 (New Delhi).
1999
Het jaar waarin de Groep van 20 (G-20) werd gevormd.
De groep van 20 (G-20) versus de groep van zeven (G-7)
De gelederen van de G-20 omvatten alle leden van de Group of Seven (G-7), een forum van de zeven landen met ’s werelds grootste ontwikkelde economieën : Frankrijk, Duitsland, Italië, Japan, de Verenigde Staten, het Verenigd Koninkrijk en Canada.. De G-7, opgericht in 1975, komt jaarlijks bijeen over internationale kwesties, waaronder economische en monetaire zaken.
Behalve dat hij ouder is dan de G-20, wordt de G-7 soms omschreven als een meer politiek orgaan, aangezien al zijn bijeenkomsten lange tijd niet alleen ministers van Financiën omvatten, maar ook hoofdministers, waaronder presidenten en premiers. Sinds de wereldwijde financiële crisis van 2008 heeft de G-20 echter steeds vaker topconferenties gehouden met zowel politieke leiders als ministers van Financiën en bankgouverneurs.
En waar de G-7 uitsluitend uit ontwikkelde landen bestaat, zijn veel van de 12 extra landen die de G-20 vormen afkomstig van landen met een ontwikkelingseconomie. Inderdaad, het hebben van een forum waarop ontwikkelde en opkomende landen konden overleggen, was onderdeel van de aanzet voor het creëren van de G-20.
Rusland en de groep van 20 (G-20)
In 2014 hebben de G-7 en G-20 verschillende benaderingen van het lidmaatschap van Rusland gevolgd nadat het land militaire invallen had gedaan in Oekraïne en uiteindelijk het Oekraïense grondgebied van de Krim had geannexeerd. G-7, waar Rusland zich in 1998 formeel bij had aangesloten om de G-8 te creëren, schortte het lidmaatschap van het land op; Rusland besloot vervolgens in 2017 formeel de G-8 te verlaten.
Terwijl Australië, gastheer van de G-20-top in Brisbane in 2014, voorstelde Rusland van de top te weren vanwege zijn rol, is Rusland lid gebleven van de grotere groep, deels dankzij de sterke steun van Brazilië, India en China, die samen met Rusland gezamenlijk bekend als de BRIC naties.
Lidmaatschap van de groep van 20 (G-20)
Samen met de leden van de G-7 vormen momenteel 12 andere landen de G-20: Argentinië, Australië, Brazilië, China, India, Indonesië, Mexico, Rusland, Saoedi-Arabië, Zuid-Afrika, Zuid-Korea en Turkije.
Bovendien nodigt de G-20 gastlanden uit om hun evenementen bij te wonen. Spanje is permanent uitgenodigd, evenals de huidige voorzitter van de Associatie van Zuidoost-Aziatische Naties ( ASEAN ); twee Afrikaanse landen (de voorzitter van de Afrikaanse Unie en een vertegenwoordiger van het nieuwe partnerschap voor de ontwikkeling van Afrika) en ten minste één door het voorzitterschap uitgenodigd land, meestal uit de eigen regio. Landen die waren uitgenodigd voor de G-20 Osaka Summit 2019 waren bijvoorbeeld Nederland, Singapore, Spanje en Vietnam.
Internationale organisaties zoals het IMF, de Wereldbank, de Verenigde Naties, de Financial Stability Board en de Wereldhandelsorganisatie wonen ook de topbijeenkomsten bij.
Het voorzitterschap van de top van de G-20-leiders roteert over vier groepen landen. Als elke groep aan de beurt is, onderhandelen de leden onderling om te beslissen wie de vergadering voorzit.
De G-20 is bekritiseerd vanwege het gebrek aan transparantie, het aanmoedigen van handelsovereenkomsten die grote bedrijven versterken, het traag bestrijden van klimaatverandering en het niet aanpakken van sociale ongelijkheid en mondiale bedreigingen voor de democratie.
Kritiek op de groep van 20 (G-20)
Sinds de oprichting hebben sommige operaties van de G-20 tot controverse geleid. Bezorgdheid omvat onder meer transparantie en verantwoording, waarbij critici de aandacht vestigen op het ontbreken van een formeel charter voor de groep en het feit dat enkele van de belangrijkste G-20-bijeenkomsten achter gesloten deuren worden gehouden.
Sommige beleidsvoorschriften van de groep waren ook impopulair, vooral bij liberale groepen. Protesten op de topbijeenkomsten van de groep hebben, naast andere kritiek, de G-20 beschuldigd van het aanmoedigen van handelsovereenkomsten die grote bedrijven versterken, van delinquent zijn in het bestrijden van klimaatverandering en het niet aanpakken van sociale ongelijkheid en mondiale bedreigingen voor de democratie.
Ook het lidmaatschapsbeleid van de G-20 ligt onder vuur. Critici zeggen dat de groep te restrictief is, en dat het toevoegen van gasten, zoals die uit Afrikaanse landen, niet meer is dan een symbolische poging om de G-20 een afspiegeling te laten zijn van de economische diversiteit van de wereld. De voormalige Amerikaanse president Barack Obama wees op de uitdaging om te bepalen wie zich bij zo’n machtige groep kan aansluiten: “Iedereen wil de kleinst mogelijke groep waartoe zij behoren. Dus als ze de 21ste grootste natie ter wereld zijn, willen ze de G-21, en vinden het hoogst oneerlijk als ze zijn uitgesneden. “