25 juni 2021 0:32

Staatsschuld

Wat is staatsschuld?

Staatsschuld is een schuld van de centrale overheid. Het is een schuld die door de nationale overheid in vreemde valuta is uitgegeven om de groei en ontwikkeling van het uitgevende land te financieren. De stabiliteit van de emitterende regering kan worden geleverd door de kredietratings van het land, die beleggers helpen de risico’s af te wegen bij het beoordelen van investeringen in staatsschuld.

Staatsschuld wordt ook wel staatsschuld, staatsschuld en staatsschuld genoemd.

Inzicht in staatsschulden

Staatsschuld kan zowel interne als externe schuld zijn. Indien gecategoriseerd als interne schuld, is het schuld aan geldschieters die zich in het land bevinden. Indien gecategoriseerd als buitenlandse schuld, is het een schuld aan kredietverstrekkers in het buitenland. Een andere manier om staatsschuld te classificeren is op basis van de looptijd totdat de schuld moet worden afgelost. Schulden die zijn geclassificeerd als kortlopende schulden duren doorgaans minder dan een jaar, terwijl schulden die zijn geclassificeerd als langlopende schulden doorgaans meer dan tien jaar meegaan.

Hoe staatsschulden werken

Overheidsschulden worden gewoonlijk gecreëerd door staatsobligaties en wissels te lenen en effecten uit te geven. Landen die in vergelijking met andere minder kredietwaardig zijn, lenen rechtstreeks van wereldorganisaties zoals de Wereldbank en andere internationale financiële instellingen. Een ongunstige wisselkoersverandering en een te optimistische waardering van de terugverdientijd van de met de schuld gefinancierde projecten kunnen het voor landen moeilijk maken om hun staatsschuld terug te betalen. De enige verhaalsmogelijkheid voor de geldschieter, die geen beslag kan leggen op de activa van de overheid, is om opnieuw te onderhandelen over de voorwaarden van de lening. Overheden beoordelen de risico’s die verbonden zijn aan het aangaan van staatsschulden, aangezien landen die in gebreke blijven bij het aflossen van staatsschulden in de toekomst moeilijkheden zullen ondervinden bij het verkrijgen van leningen.

Belangrijkste leerpunten

  • Overheidsschuld is schuld uitgegeven door een centrale overheid, meestal in de vorm van effecten, om verschillende ontwikkelingsinitiatieven binnen een land te financieren.
  • Het belangrijkste risico bij overheidsschuld is het risico van wanbetaling door het uitgevende land. Om deze reden worden landen met stabiele economieën en politieke systemen beschouwd als minder vaak een wanbetalingsrisico in vergelijking met landen met een geschiedenis van instabiliteit.
  • De waardering en toegekende ratings voor staatsschuld kunnen per agentschap verschillen.

Risico’s verbonden aan staatsschulden

Hoewel staatsschuld altijd het risico van wanbetaling met zich meebrengt, wordt het lenen van geld aan een nationale overheid in de eigen valuta van het land een risicovrije investering genoemd, omdat de schuld, met beperkingen, kan worden terugbetaald door de lenende overheid door het verhogen van belastingen, het verminderen van de uitgaven, of gewoon meer geld printen. Afgezien van het uitgeven van staatsschulden, kunnen regeringen hun projecten financieren door geld te creëren. Door dit te doen, kunnen overheden de noodzaak om voor rente te betalen wegnemen. Deze methode verlaagt echter alleen de rentekosten van de overheid en kan leiden tot hyperinflatie. Daarom moeten regeringen hun projecten nog steeds financieren met de hulp van andere regeringen.

Het meten van de staatsschuld

Het meten van de staatsschuld gebeurt per land anders. De meting van de staatsschuld hangt af van wie de meting uitvoert en waarom ze deze doen. Een rating van Standard & Poor’s voor bedrijven en investeerders meet bijvoorbeeld alleen schulden die zijn geleend door commerciële crediteuren. Dit betekent dat het geld dat is geleend van andere regeringen, de Wereldbank en andere internationale financiële instellingen niet is inbegrepen. Tegelijkertijd heeft de Europese Unie (EU) limieten aan het totale bedrag dat een land in de eurozone mag lenen. Dit betekent dat de EU bredere beperkingen heeft bij het meten van staatsschulden. Als zodanig omvat de EU de schuld van de lokale overheid en de staat.

Voorbeeld van staatsschuld

De ratings en prestaties van staatsschulden hangen grotendeels af van de economische en politieke systemen van het uitgevende land. Zo worden schatkistpapier uitgegeven door de Amerikaanse overheid als een veilige haven beschouwd in tijden van onrust op de internationale markten. Dit heeft ertoe geleid dat verschillende buitenlandse landen een aanzienlijk deel van de Amerikaanse schuld hebben, met name Japan en China. Aan de andere kant staat de staatsschuld die is uitgegeven door landen met verkwistende uitgaven en schuldquote. De schuldencrisis in Griekenland is een voorbeeld van problemen die zich kunnen voordoen in de economie van een land als het niet in staat is om betalingen af ​​te lossen die verband houden met zijn schuld.