Hoe landen omgaan met schulden
Je hebt het al eerder gehoord: iemand loopt tegen betalingsproblemen met creditcard of hypotheek en moet een betalingsplan uitwerken om niet failliet te gaan. Wat doet een heel land als het op een soortgelijk schuldenprobleem stuit? Voor een aantal opkomende economieën is het uitgeven van staatsschulden de enige manier om fondsen te werven, maar het kan snel mislopen. Hoe gaan landen om met hun schulden terwijl ze streven naar groei?
De meeste landen – van landen die hun economie ontwikkelen tot de rijkste landen ter wereld – geven schulden uit om hun groei te financieren. Dit is vergelijkbaar met hoe een bedrijf een lening afsluit om een nieuw project te financieren, of hoe een gezin een lening kan afsluiten om een huis te kopen. Het grote verschil is de grootte; Staatsschuldenleningen zullen waarschijnlijk miljarden dollars dekken, terwijl persoonlijke of zakelijke leningen op dat moment vrij klein kunnen zijn.
Sovereign Debt soevereine schuld is een belofte door een regering aan degenen die het geld te lenen te betalen. Het is de waarde van obligaties die zijn uitgegeven door de overheid van dat land. Het grote verschil tussen staatsschuld en staatsschuld is dat staatsschuld wordt uitgegeven in de binnenlandse valuta, terwijl staatsschuld wordt uitgegeven in een vreemde valuta. De lening wordt gegarandeerd door het land van uitgifte.
Alvorens de staatsschuld van een staat te kopen, bepalen beleggers het risico van de investering. De schulden van sommige landen, zoals de Verenigde Staten, worden over het algemeen als risicovrij beschouwd, terwijl de schulden van opkomende of ontwikkelingslanden een groter risico met zich meebrengen. Beleggers moeten rekening houden met de stabiliteit van de regering, hoe de regering van plan is de schuld terug te betalen en de mogelijkheid dat het land in gebreke blijft. In sommige opzichten is deze risicoanalyse vergelijkbaar met de analyse die wordt uitgevoerd met bedrijfsschulden, hoewel beleggers bij staatsschulden soms aanzienlijk meer blootgesteld kunnen worden. Omdat de economische en politieke risico’s voor staatsschulden groter zijn dan die van de ontwikkelde landen, krijgt de schuld vaak een rating onder de veilige AAA- en AA-status, en kan deze als onder investment grade worden beschouwd.
Schuld uitgegeven in vreemde valuta Beleggers geven de voorkeur aan beleggingen in valuta die ze kennen en vertrouwen, zoals de Amerikaanse dollar en het Britse pond. Dit is de reden waarom de regeringen van ontwikkelde economieën obligaties kunnen uitgeven die in hun eigen valuta luiden. De valuta’s van ontwikkelingslanden hebben doorgaans een kortere staat van dienst en zijn misschien niet zo stabiel, wat betekent dat er veel minder vraag zal zijn naar schulden in hun valuta.
Risico’s en reputatie economische groei zullen worden gegenereerd, overschatten, hun schuld zo structureren dat betaling alleen mogelijk is in de beste economische omstandigheden, of als ruilhandel tarieven maken betaling in de luidende valuta te moeilijk.
Waarom wil een land dat staatsschulden uitgeeft überhaupt zijn leningen terugbetalen? Immers, als het investeerders ertoe kan brengen geld in zijn economie te steken, nemen ze dan niet het risico? Opkomende economieën willen de schuld terugbetalen omdat het een solide reputatie creëert die beleggers kunnen gebruiken bij het evalueren van toekomstige investeringsmogelijkheden. Net zoals tieners solide krediet moeten opbouwen om hun kredietwaardigheid vast te stellen, willen landen die staatsschulden uitgeven hun schuld aflossen zodat investeerders kunnen zien dat ze in staat zijn om eventuele volgende leningen af te betalen.
De impact van in gebreke blijven Het in gebreke blijven van staatsschulden kan ingewikkelder zijn dan het in gebreke blijven van bedrijfsschulden, omdat er geen beslag kan worden gelegd op binnenlandse activa om geld terug te betalen. In plaats daarvan zal er opnieuw worden onderhandeld over de voorwaarden van de schuld, waardoor de geldschieter vaak in een ongunstige situatie komt, zo niet een volledig verlies. De impact van de wanbetaling kan dus aanzienlijk ingrijpender zijn, zowel wat betreft de impact op de internationale markten als de impact op de bevolking van het land. Een overheid die in gebreke blijft, kan gemakkelijk een overheid in chaos worden, wat rampzalig kan zijn voor andere soorten investeringen in het uitgevende land.
De oorzaken van het in gebreke blijven van schulden In wezen treedt wanbetaling op wanneer de schuldverplichtingen van een land zijn capaciteit om te betalen overtreffen. Er zijn verschillende omstandigheden waarin dit kan gebeuren:
- Tijdens een valutacrisis De binnenlandse valuta verliest zijn convertibiliteit als gevolg van snelle veranderingen in de wisselkoers. Het wordt te duur om de binnenlandse valuta om te rekenen naar de valuta waarin de schuld is uitgegeven.
- Veranderend economisch klimaat Als het land sterk afhankelijk is van de export, vooral van grondstoffen, kan een aanzienlijke vermindering van de buitenlandse vraag het het marktsentiment.
- Binnenlandse politiek Het risico van wanbetaling wordt vaak geassocieerd met een onstabiele overheidsstructuur. Een nieuwe partij die de macht grijpt, kan terughoudend zijn om te voldoen aan de door de vorige leiders opgebouwde schuldverplichtingen.
Voorbeelden van wanbetaling in schulden Er zijn verschillende prominente gevallen geweest waarin opkomende economieën over hun hoofd gingen als het om hun schulden ging.
- Noord-Korea (1987) Het naoorlogse Noord-Korea had enorme investeringen nodig om de economische ontwikkeling een vliegende start te geven. In 1980 kwam het grootste deel van zijn pas geherstructureerde buitenlandse schuld in gebreke, en in 1987 was het bijna $ 3 miljard verschuldigd. Industrieel wanbeheer en aanzienlijke militaire uitgaven leidden tot een daling van het BNP en het vermogen om uitstaande leningen terug te betalen.
- Rusland (1998) Een groot deel van de Russische export was afkomstig van de verkoop van grondstoffen, waardoor het onderhevig was aan prijsschommelingen. Het faillissement van Rusland zorgde voor een negatief sentiment op de internationale markten, omdat velen geschokt raakten dat een internationale macht in gebreke kan blijven. Deze rampzalige gebeurtenis resulteerde in de goed gedocumenteerde ineenstorting van het kapitaalbeheer op lange termijn.
- Argentinië (2002) de economie van Argentinië ervaren hyperinflatie nadat het begon te groeien in de vroege jaren 1980, maar in geslaagd om dingen in evenwicht te houden door de koppeling van de munt aan de Amerikaanse dollar. Een recessie aan het eind van de jaren negentig dwong de regering in 2002 haar schulden niet meer af te lossen, waarna buitenlandse investeerders niet langer meer geld in de Argentijnse economie stopten.
Investeren in schulden schuldinstrumenten gebruiken. Dit geeft opkomende economieën meer flexibiliteit, maar voegt ook onzekerheid toe omdat de schuld over zoveel partijen wordt gespreid. Elke partij kan een ander doel en een andere risicotolerantie hebben, waardoor het een gecompliceerde taak is om te beslissen wat de beste manier van handelen is in het geval van wanbetaling. Beleggers die staatsschuld kopen, moeten stevig en toch flexibel zijn. Als ze te hard aandringen op terugbetaling, kunnen ze de ineenstorting van de economie versnellen; als ze niet hard genoeg drukken, kunnen ze een signaal naar andere debiteurenlanden sturen dat geldschieters onder druk zullen bezwijken. Als herstructurering vereist is, moet het doel van de herstructurering zijn om de activawaarde van de schuldeiser te behouden en tegelijkertijd het uitgevende land te helpen weer economisch levensvatbaar te worden.
- Stimulansen om terug te betalen Landen met een onhoudbare schuldenlast moeten de mogelijkheid krijgen om schuldeisers te benaderen om aflossingsmogelijkheden te bespreken zonder dat ze daar iets aan doen. Dit zorgt voor transparantie en geeft een duidelijk signaal af dat het land door wil gaan met het afbetalen van leningen.
- Herstructureringsalternatieven bieden Alvorens tot schuldherstructurering over te gaan, moeten landen met schulden hun economisch beleid onderzoeken om te zien welke aanpassingen kunnen worden doorgevoerd om hen in staat te stellen hun leningbetalingen te hervatten. Dit kan moeilijk zijn als de regering eigenwijs is, aangezien hen wordt verteld wat ze moeten doen, ze over de rand kan duwen.
- Voorzichtig lenen Beleggers zijn misschien op zoek naar diversificatie naar een nieuw land, maar dat betekent niet dat het overspoelen van contanten in internationale effecten altijd een positief resultaat zal hebben. Transparantie en corruptie zijn belangrijke factoren om te onderzoeken voordat u geld in dure inspanningen steekt.
- Schulden kwijtschelding Vanwege het morele risico dat gepaard gaat met het uit de kast halen van schuldenlanden, beschouwen schuldeisers het opschonen van de schuld van een land als het absolute laatste wat ze willen. Landen die echter met schulden zijn opgezadeld, vooral als die schuld te danken is aan een organisatie als de Wereldbank, kunnen proberen om kwijtschelding van hun schuld te krijgen als dit economische en politieke stabiliteit zal creëren. Een mislukte staat kan een negatief effect hebben op omringende landen.
Conclusie Het bestaan van internationale financiële markten maakt het financieren van economische groei een mogelijkheid voor opkomende economieën, maar het kan ook de terugbetaling van schulden bemoeilijken doordat collectieve overeenkomsten tussen crediteuren complexer worden. Omdat er geen strikt mechanisme is om de oplossing van problemen te stroomlijnen, is het belangrijk voor zowel de emittent van staatsschulden als de investeerders om tot een wederzijds begrip te komen – dat het beter is voor iedereen om tot overeenstemming te komen in plaats van dat de schuld in gebreke blijft.