Guinee-frank (GNF)
Wat is de Guinee-frank?
GNF is de afkorting van de munteenheid voor de Guinese frank, de nationale munteenheid van de Republiek Guinee, een land in West-Afrika.
De Republiek Guinee was voorheen bekend als Frans Guinee; tegenwoordig wordt het vaak Guinee-Conakry genoemd, wat verwijst naar de naam van de hoofdstad om het te onderscheiden van zijn buurland Guinee-Bissau.
Inzicht in de Guinee-frank (GNF)
Het GNF is eigenlijk de tweede frank die als valuta in het land wordt gebruikt. Guinee was een Franse kolonie en werd onafhankelijk in 1958. Voordien was de valuta die in Guinee werd gebruikt de CFA-frank, die – tussen 1945 en 1958 – een afkorting was voor de frank voor “kolonies françaises d’Afrique” of voormalige Franse koloniën in Afrika.
In 1959, na de onafhankelijkheid van Guinee, werd de eerste Guinese frank uitgegeven als de munteenheid van het land. Het werd vervolgens vervangen door de Guinese syli, die in het land werd gebruikt van 1971 tot 1985. In 1985 verving de tweede Guinese frank de syli tegen pari.
De economie van Guinee wordt gevoed door een rijke reserve aan mineralen, goud, hoogwaardig ijzererts en diamanten. Bovendien beschikt het over de grootste bauxietreserves ter wereld, een van de belangrijkste exportproducten voor de West-Afrikaanse natie.2 Het land, met een bbp van 12,3 miljard dollar, kampt echter met een vastgelopen economische groei als gevolg van politieke instabiliteit.4 Bovendien vertraagde het ebolavirus de economische groei van Guinee in 2014 en 2015. De economie van het land groeide echter met 5,6% in 2019, het meest recente jaar waarvoor gegevens beschikbaar zijn.
De GNF en CFA Franc
Guinee maakte vroeger deel uit van de frankzone van voormalige Franse koloniën en gebruiktetot zijn onafhankelijkheidde CFA-frank als officiële munteenheid. Veel van de buurlanden – 14 West-Afrikaanse landen in totaal, waarvan 12 voormalige Franse koloniën – gebruiken nog steeds de CFA-frank. Samen vormen ze de Afrikaanse financiële gemeenschap.
De CFA werd opgericht in 1945, na de Tweede Wereldoorlog, om te voorkomen dat het geld in Franse koloniën devalueert. Voordien waren de valuta in de Franse koloniën gekoppeld aan de Franse frank, die werd gedevalueerd met de ondertekening van de Bretton Woods-overeenkomst in 1944.
Toen het in 1945 werd ingevoerd, was de wisselkoers 1 CFA tegen 1,70 Franse frank, en verschoof in 1948 naar 1 CFA tegen 2 Franse frank. De munt bleef gelijk toen Frankrijk zijn munteenheid omschakelde van de Franse frank naar de euro. De huidige vaste wisselkoers voor de CFA naar de euro is 1 euro tot 655,96 CFA-frank.