Echte voortgangsindicator (GPI)

Belangrijkste leerpunten

• De echte voortgangsindicator (GPI) is een nationale maatstaf voor economische groei en welvaart.
• GPI is een alternatieve maatstaf voor het bbp, maar die rekening houdt met externe effecten zoals vervuiling.
• Als zodanig wordt GPI beschouwd als een betere maatstaf voor groei vanuit het perspectief van groene of sociale economie.
• Voorstanders suggereren dat GPI een betere maatstaf is omdat het een volledig beeld geeft van de gezondheid van een land.
• Critici suggereren dat sommige GPI-metingen te subjectief zijn, waardoor het een minder effectief instrument is om economische groei te meten.

Vóór de jaren dertig was er geen manier om het nationale inkomen en de output te meten.

Kuznets waarschuwde echter dat het BBP niet in staat zou zijn om het welzijn van een natie te meten. Dus zo’n 30 jaar later, in 1995, bouwde de in de VS gevestigde organisatie Redefining Progress voort op dit idee en creëerde een pad voor Clifford Cobb, Ted Halstead en Jonathan Rowe om de Genuine Progress Indicator (GPI) te creëren, die uit 26 indicatoren bestaat. Deze nieuwe maatstaf was bedoeld om het welzijn van een land te definiëren, niet alleen door zijn economische maatregelen, maar ook door de toestand van zijn sociale, ecologische en menselijke omstandigheden.

Omdat GPI losjes gedefinieerd is, ontwikkelden beoefenaars hun eigen parameters om economische welvaart te meten. De inconsistenties maakten het moeilijk om de ene economie met de andere te vergelijken en maakten sommige daarom minimaal bruikbaar.

Er werden twee GPI-topconferenties gehouden om deze inconsistenties aan te pakken, en als gevolg daarvan hebben onderzoekers en praktijkmensen GPI– GPI 2.0– aangepastom de boekhoudprocessen te stroomlijnen en verouderde methodologieën te vervangen die geen nauwkeurig en volledig beeld van een economie gaven. In geselecteerde Amerikaanse staten en Canada wordt een pilot uitgevoerd om de werkzaamheid van GPI 2.0 te testen.

GPI versus BBP

Het BBP neemt twee keer toe wanneer vervuiling wordt gecreëerd – eenmaal bij het ontstaan ​​(als een neveneffect van een waardevol proces) en opnieuw wanneer de vervuiling wordt opgeruimd. GPI beschouwt de aanvankelijke vervuiling daarentegen als een verlies in plaats van een winst, in het algemeen gelijk aan het bedrag dat het later kost om op te ruimen plus de kosten van eventuele negatieve effecten die de vervuiling in de tussentijd zal hebben. Het kwantificeren van de kosten en baten van deze ecologische en sociale externe effecten   is een moeilijke taak.

Door rekening te houden met de kosten die door de samenleving als geheel worden gedragen om vervuiling en armoede te herstellen of te beheersen, brengt GPI de BBP-uitgaven in evenwicht met externe kosten. Voorstanders van GPI beweren dat het de economische vooruitgang betrouwbaarder kan meten, aangezien het onderscheid maakt tussen de algemene “verschuiving in de ‘waardebasis’ van een product, waarbij de ecologische impact ervan in de vergelijking wordt opgenomen.” 

De relatie tussen BBP en GPI bootst de relatie na tussen de brutowinst en de nettowinst van een bedrijf. De nettowinst is de brutowinst minus de gemaakte kosten, terwijl de GPI het BBP (waarde van alle geproduceerde goederen en diensten) is minus de milieu- en sociale kosten. Dienovereenkomstig zal de GPI nul zijn als de financiële kosten van armoede en vervuiling gelijk zijn aan de financiële voordelen van de productie van goederen en diensten, terwijl alle andere factoren constant zijn.

Voordelen en nadelen van GPI

Genuine Progress Indicator (GPI) meet de economie holistisch door economische indicatoren in overweging te nemen die het bbp niet doet. Het verklaart bijvoorbeeld negatieve externe effecten, zoals vervuiling en criminaliteit, en andere sociale storingen die de economie en het welzijn van de mensen die het bedient, in gevaar brengen. Deze gebeurtenissen brengen grote maatschappelijke kosten met zich mee uit de resulterende schade.

Voordelen voor de samenleving, zoals vrijwilligerswerk, huishoudelijk werk en hoger onderwijs, zijn belangrijke bijdragen aan de samenleving, maar werden grotendeels genegeerd omdat ze moeilijk te kwantificeren waren. En aangezien er geen tegenprestatie wordt gegeven in ruil voor dit soort diensten, worden ze niet meegerekend in het BBP. Om echter rekening te houden met hun impact op de economie, schrijft de GPI waarden voor aan elk.

Het kan problematisch zijn om verantwoording af te leggen voor deze activiteiten en gebeurtenissen waaraan normaal geen waarden zijn toegekend. Om ze op te nemen, moeten waarden worden toegewezen, en deze waarden kunnen verschillen op basis van wie ze toekent. Dit niveau van subjectiviteit kan het moeilijk maken om GPI’s te vergelijken.

Ook maakt de brede definitie van GPI verschillende interpretaties en berekeningen mogelijk. Deze inconsistenties kunnen het moeilijk maken om een ​​nauwkeurige boekhouding van factoren te krijgen en GPI’s te vergelijken. Ze maken het ook moeilijk voor GPI om als economische meetstandaard te worden aangenomen.

Voordelen

• Omvat milieu- en sociale factoren die niet in het bbp worden meegenomen

• Wijst waarden toe aan maatschappelijke bijdragen, zoals vrijwilligerswerk