Grieken

Wat zijn de Grieken?

“Grieken” is een term die in de optiemarkt wordt gebruikt om de verschillende risicodimensies te beschrijven die gepaard gaan met het innemen van een optiepositie. Deze variabelen worden Grieken genoemd omdat ze doorgaans worden geassocieerd met Griekse symbolen. Elke risicovariabele is het resultaat van een onvolmaakte veronderstelling of relatie tussen de optie en een andere onderliggende variabele. Handelaren gebruiken verschillende Griekse waarden, zoals delta, theta en andere, om het optierisico te beoordelen en optieportefeuilles te beheren. 

De basis van de Grieken

Grieken omvatten veel variabelen. Deze omvatten onder andere delta, theta, gamma, vega en rho. Elk van deze variabelen / Grieken heeft een nummer dat eraan is gekoppeld, en dat nummer vertelt handelaren iets over hoe de optie beweegt of het risico dat aan die optie is verbonden. De primaire Grieken (Delta, Vega, Theta, Gamma en Rho) worden elk berekend als een eerste partiële afgeleide van het prijsmodel voor opties (bijvoorbeeld het Black-Scholes-model ).

Het aantal of de waarde die aan een Grieks is gekoppeld, verandert in de loop van de tijd. Daarom kunnen geavanceerde optiehandelaren deze waarden dagelijks berekenen om eventuele veranderingen te beoordelen die hun posities of vooruitzichten kunnen beïnvloeden, of om te controleren of hun portefeuille opnieuw in evenwicht moet worden gebracht. Hieronder staan ​​enkele van de belangrijkste Griekse handelaren waarnaar wordt gekeken.

Delta

Delta (Δ) vertegenwoordigt de mate van verandering tussen de prijs van de optie en een verandering van $ 1 in de  prijs van de onderliggende waarde. Met andere woorden, de prijsgevoeligheid van de optie is relatief ten opzichte van de onderliggende waarde. De delta van een calloptie  heeft een bereik tussen nul en één, terwijl de delta van een putoptie  een bereik heeft tussen nul en een negatieve. Stel dat een belegger long is, een calloptie met een delta van 0,50. Daarom, als de onderliggende aandelen met $ 1 stijgen, zou de prijs van de optie theoretisch met 50 cent stijgen.

Voor optiehandelaren vertegenwoordigt delta ook de afdekkingsratio voor het creëren van een delta-neutrale positie. Als u bijvoorbeeld een standaard Amerikaanse calloptie koopt met een delta van 0,40, moet u 40 aandelen verkopen om volledig te worden afgedekt. De netto delta voor een portefeuille van opties kan ook worden gebruikt om de afdekkingsratio van de portefeuille te verkrijgen.

Een minder gebruikelijk gebruik van de delta van een optie is de huidige kans dat deze in-the-money verloopt. Zo heeft een 0,40 delta call-optie vandaag een impliciete kans van 40% om in-the-money te eindigen. (Zie ons artikel voor meer informatie over de delta: Going Beyond Simple Delta: Understanding Position Delta.)

Theta

Theta (Θ) staat voor de mate van verandering tussen de optieprijs en de tijd, of tijdsgevoeligheid – ook wel bekend als het tijdsverval van een optie. Theta geeft aan hoeveel de prijs van een optie zou afnemen naarmate de tijd tot de vervaldatum  afneemt, al het andere is gelijk. Stel dat een belegger een longoptie is met een theta van -0,50. De prijs van de optie zou elke dag die verstrijkt met 50 cent dalen, al het andere is gelijk.

Theta neemt toe wanneer opties at-the-money zijn, en neemt af wanneer opties in- en out-of-the-money zijn. Opties die dichter bij de vervaldatum staan, hebben ook een versneld tijdsverval. Lange oproepen en lange putten hebben meestal een negatieve theta; korte oproepen en korte putten hebben een positieve Theta. Ter vergelijking: een instrument waarvan de waarde niet door de tijd wordt aangetast, zoals een voorraad, zou nul Theta hebben.

Gamma

Gamma (Γ) vertegenwoordigt de mate van verandering tussen de delta van een optie  en de prijs van de onderliggende waarde. Dit wordt tweede-orde (tweede-afgeleide) prijsgevoeligheid genoemd. Gamma geeft het bedrag aan dat de delta zou veranderen bij een beweging van $ 1 in de onderliggende waarde. Stel dat een belegger een long one call-optie is op hypothetische aandelen XYZ. De call-optie heeft een delta van 0,50 en een gamma van 0,10. Daarom, als voorraad XYZ met $ 1 stijgt of daalt, zou de delta van de calloptie met 0,10 toenemen of afnemen.

Gamma wordt gebruikt om te bepalen hoe stabiel de delta van een optie is: hogere gammawaarden geven aan dat delta dramatisch kan veranderen als reactie op zelfs kleine bewegingen in de prijs van de onderliggende waarde. Gamma is hoger voor opties die ‘ at the money’ zijn en lager voor opties die in- en out-of-the-money, en versnelt in omvang naarmate de vervaldatum nadert. Gammawaarden zijn over het algemeen kleiner naarmate ze verder van de vervaldatum verwijderd zijn; opties met een langere vervaldatum zijn minder gevoelig voor deltawisselingen. Naarmate de vervaldatum nadert, zijn gammawaarden doorgaans groter, omdat prijsveranderingen meer invloed hebben op gamma.

Optiehandelaren kunnen ervoor kiezen om niet alleen delta maar ook gamma af te dekken om delta-gamma-neutraal te zijn, wat betekent dat naarmate de onderliggende prijs beweegt, de delta dicht bij nul zal blijven.

Vega

Vega (v) vertegenwoordigt de mate van verandering tussen de waarde van een optie en de impliciete volatiliteit van de onderliggende waarde. Dit is de gevoeligheid van de optie voor volatiliteit. Vega geeft het bedrag aan dat de prijs van een optie verandert bij een verandering van 1% in de impliciete volatiliteit. Een optie met een Vega van 0,10 geeft bijvoorbeeld aan dat de waarde van de optie naar verwachting met 10 cent zal veranderen als de impliciete volatiliteit met 1% verandert.

Omdat een grotere volatiliteit impliceert dat het onderliggende instrument meer kans heeft op extreme waarden, zal een stijging van de volatiliteit de waarde van een optie dienovereenkomstig verhogen. Omgekeerd zal een afname van de volatiliteit een negatief effect hebben op de waarde van de optie. Vega is maximaal voor at-the-money-opties die een langere tijd hebben tot de vervaldatum.