Hedonistische loopband
Wat is een hedonische loopband?
Een hedonistische loopband is de neiging van een persoon om op een relatief stabiel niveau van geluk te blijven ondanks een verandering in fortuin of het bereiken van belangrijke doelen. De hedonistische tredmolen wordt ook wel de hedonistische tredmolen of hedonistische aanpassing genoemd.
Belangrijkste leerpunten
- Hedonische tredmolen verwijst naar de neiging van een persoon om relatieve niveaus van geluk te behouden ondanks een verandering in fortuin of het bereiken van belangrijke doelen.
- De hedonistische loopbandtheorie stelt dat, hoewel gebeurtenissen en omgevingsfactoren geluk op korte termijn kunnen beïnvloeden, mensen zich op de lange termijn vanzelf weer zullen aanpassen aan hun hedonistische setpoint.
- De hedonistische loopbandtheorie verklaart de vaak gehoorde observatie dat rijke mensen niet gelukkiger zijn dan arme mensen.
Inzicht in de Hedonic-loopband
Volgens het hedonische loopbandmodel stijgen de verwachtingen en verlangens naarmate een persoon meer geld verdient. De inkomensstijging leidt dus niet tot blijvende gelukwinst.
De hedonistische loopbandtheorie verklaart de vaak gehanteerde observatie dat rijke mensen niet gelukkiger zijn dan arme mensen, en dat mensen met ernstige geldproblemen soms heel gelukkig zijn. De theorie ondersteunt het argument dat geld geen geluk koopt en dat het nastreven van geld als een manier om dit doel te bereiken zinloos is. Goede en tegenslagen kunnen tijdelijk van invloed zijn op hoe gelukkig iemand is, maar de meeste mensen zullen uiteindelijk weer op hun normale niveau van geluk terechtkomen.
In de psychologie is een hedonistisch instelpunt het algemene basisniveau van geluk dat een persoon tijdens zijn leven ervaart, ondanks tijdelijke veranderingen in het niveau als gevolg van positieve of negatieve levensgebeurtenissen. De theorie stelt dat, hoewel gebeurtenissen en omgevingsfactoren geluk op korte termijn kunnen beïnvloeden, mensen zich op de lange termijn vanzelf weer zullen aanpassen aan hun hedonistische setpoint.
Voorbeeld van de Hedonic-loopband
Een op interviews gebaseerd onderzoek met de titel ” Lottery Winners and Accident Victims: Is Happiness Relative? “, Dat in 1978 werd gepubliceerd door Brickman, Coates en Janoff-Bulman, wilde bepalen hoe mensen zich aanpasten aan geluk. De onderzoekers interviewden drie groepen mensen: loterijwinnaars, verlamde slachtoffers van ongevallen en een controlegroep.
Op basis van hun bevindingen werd aangetoond dat de nieuw rijk geworden loterijwinnaars voor en na het winnen een vergelijkbaar geluksniveau hadden. Dit lijkt erop te wijzen dat er geen consistente relatie was tussen meer geluk en persoonlijk financieel gewin, en dat het basisniveau van geluk voor de loterijwinnaars in de loop van de tijd vrijwel hetzelfde zou blijven.
Volgens de studie, “hoewel loterijwinnaars zich erg goed voelden over het winnen van de loterij, hadden ze minder plezier dan controles [groep] bij een verscheidenheid aan gewone evenementen en waren ze over het algemeen niet gelukkiger dan [de controlegroep]. Deze resultaten kunnen worden afgeleid. op basis van een analyse op aanpassingsniveau van de effecten van een enkele uiterst positieve gebeurtenis. ”
De studie toonde ook aan dat de groep verlamde slachtoffers van een ongeval verwachtte dat hun geluksniveau in de loop van de tijd zou toenemen tot de basislijn, ondanks een aanvankelijke afname van geluk door hun negatieve levensgebeurtenis. De belangrijkste afhaalmogelijkheid van de hedonistische tredmolen is dat, hoewel stabiele financiën een goede zaak zijn, men zich niet moet concentreren op het vergroten van de rijkdom als middel om hun algehele geluksniveau te verhogen.