Hoe worden zakelijke beslissingen genomen in een partnerschap?

Kleine bedrijven zijn vaak partnerschappen  omdat het bundelen van de middelen en het kapitaal van meerdere individuen die dezelfde doelen nastreven, van groot belang kan zijn voor het succes van een bedrijf op de lange termijn. Hoewel het over het algemeen een simplistisch concept is, kan het structureren van partnerschappen ingewikkeld worden vanwege de mogelijke beschikbare opties. Bovendien zal de manier waarop het bedrijf is gestructureerd, van invloed zijn op de manier waarop zakelijke beslissingen worden genomen.

Elk bedrijf met meer dan één eigenaar wordt als een partnerschap beschouwd. Partnerschappen worden niet belast. Partnerschappen vereisen eerder K-1-rapportage om alle verdiende inkomsten door te geven aan individuele partners. Partnerschappen kunnen algemene en commanditaire vennoten hebben, waardoor er verdeeldheid in de besluitvorming ontstaat. Ze kunnen ook worden gestructureerd met gescheiden aansprakelijkheden, die ook kunnen helpen om de verantwoordelijkheden van individuele partners te definiëren.

Afhankelijk van de structuur van het bedrijf, kunnen partners delen in alle verliezen en winsten of inkomsten kunnen gebaseerd zijn op bepaalde gespecificeerde factoren. De meeste partnerschappen hebben een grondige contractuele overeenkomst of artikelen van partnerschap, waarin de bedrijfsstructurering, scheidingen, aansprakelijkheden, winst / verlies delen en meer worden beschreven. Over het algemeen is een van de grootste uitdagingen bij het opbouwen en onderhouden van een vruchtbaar partnerschap het creëren van een systeem voor effectieve besluitvorming. Om verwarring en conflicten tussen partners te voorkomen, worden zakelijke beslissingen vaak genomen bij consensus, via een democratisch proces of door delegatie. In partnerschappen die zowel algemene partners als commanditaire vennoten omvatten, zijn de algemene partners meestal verantwoordelijk voor alle besluitvorming. Andere soorten aansprakelijkheidsstructurering zullen ook van invloed zijn op de manier waarop beslissingen worden genomen.

Beslissingen nemen met behulp van het consensusmodel

Bij een consensusmodel zijn alle partners in het bedrijf betrokken bij het besluitvormingsproces. Elke partner heeft de mogelijkheid om zijn mening over een besluit te geven en heeft de taak om alle voor- en nadelen van het voorgestelde besluit voor te stellen. De andere partners worden aangemoedigd om vragen te stellen om de positie van die partner volledig te begrijpen en eventuele problemen of zorgen met betrekking tot een bepaald voorstel aan de orde te stellen.

Het consensusproces is bedoeld als een alomvattende benadering van besluitvorming, waarbij de nadruk ligt op het vinden van een gemeenschappelijke basis tussen partners en uiteindelijk tot een collectieve beslissing. Dit betekent niet dat beslissingen unaniem worden genomen. Zakelijke partners komen overeen om samen te leven met en steun te verlenen aan een beslissing op basis van een open en volledige discussie over de kwestie.

Beslissingen nemen met behulp van het democratische proces

Besluitvorming via het democratische proces verschilt van het consensusmodel doordat definitieve beslissingen over een voorstel worden genomen bij meerderheid van stemmen. Het proces dat tot een beslissing leidt, is vergelijkbaar met een consensus: elke partner heeft de mogelijkheid om vragen te stellen, zorgen te delen en alternatieven voor te stellen.

Het democratische model is bedoeld om een ​​open discussie te bevorderen, maar de partners moeten in de ene of de andere richting stemmen. Als er slechts twee partners in een bedrijf zijn, kunnen externe bedrijfsadviseurs of  hoger management  worden gebruikt om een ​​evenwichtige stempool te creëren.

Beslissingen nemen met behulp van delegatie

In bedrijven met een groot aantal partners wordt delegatie vaak gebruikt om ervoor te zorgen dat beslissingen snel en efficiënt worden genomen. Delegeren is het proces waarbij bepaalde partners, commissies, managers of langdurige werknemers verantwoordelijk worden geacht voor het nemen van bepaalde beslissingen namens het bedrijf.

Sommige partners hebben specifieke vaardigheden op het gebied van marketing of reclame, terwijl andere personen een sterke financiële achtergrond hebben. Het partnerschap kan deze specialisaties benutten door de besluitvorming in deze categorieën te delegeren aan de juiste persoon.  Checks and balances  , zoals rapportage aan andere partners kort nadat een beslissing is genomen, kunnen helpen een samenwerkingsomgeving te creëren die individuen in staat stelt een gezaghebbende rol in het bedrijf op zich te nemen. Delegatie kost veel minder tijd dan de consensus- of democratische besluitvormingsmodellen.

Het komt neer op

De consensus- en democratische modellen kunnen veel tijd in beslag nemen, maar bieden de meeste gelegenheid voor open discussie en onderhandeling. Het delegatieproces bespaart tijd, maar moet worden geïmplementeerd met een systeem van checks and balances om ervoor te zorgen dat geen enkele individuele partner te veel autoriteit krijgt bij de besluitvorming. Elk van deze besluitvormingsmodellen kan worden gebruikt voor verschillende soorten besluitvorming, als een op zichzelf staand proces of gecombineerd met een ander model om de efficiëntie van partnerschappen te bevorderen. Het type partnerschap dat een bedrijf kiest, zal ook van invloed zijn op de besluitvormingsprocessen die betrokken zijn bij het beheren van het bedrijf en de financiële rapportage.