Cheques en saldi

Wat zijn checks and balances?

Checks and balances zijn verschillende procedures die zijn ingesteld om fouten te verminderen, ongepast gedrag te voorkomen of het risico van centralisatie van macht te verkleinen. Checks and balances zorgen er meestal voor dat geen enkele persoon of afdeling absolute controle heeft over beslissingen, duidelijk de toegewezen taken omschrijven en samenwerking afdwingen bij het voltooien van taken. De term wordt het meest gebruikt in de context van de overheid.

Hoe checks and balances werken

De Amerikaanse regering oefent checks and balances uit via haar drie afdelingen: de wetgevende, uitvoerende en gerechtelijke afdelingen. Het opereert als een constitutioneel beperkte regering en is gebonden aan de principes en acties die zijn geautoriseerd door de federale – en overeenkomstige staatsgrondwet .

Checks and balances zijn belangrijk in bedrijven en andere organisaties waar één persoon beslissingen kan nemen die van invloed zijn op de bedrijfsvoering. Checks and balances kunnen meer geld kosten en de efficiëntie verminderen, maar kunnen van cruciaal belang zijn bij het identificeren van interne en externe diefstal.

Door de taken van verschillende medewerkers te scheiden in duidelijk omschreven rollen, kunnen bedrijven en organisaties er beter voor zorgen dat malafide medewerkers of leidinggevenden een bedrijf geen schade kunnen berokkenen zonder tussenkomst van andere medewerkers. Het hebben van dit soort interne controles in een bedrijf kan de operationele efficiëntie helpen verbeteren.

Interne controlesystemen van beursgenoteerde bedrijven in de VS maken gebruik van checks and balances. Dit is een vereiste van de Sarbanes Oxley Act. De bestuurders van dergelijke bedrijven hebben de wettelijke verplichting om te zorgen voor een behoorlijk systeem van interne controle, inclusief checks and balances.

Voorbeeld van checks and balances

De Amerikaanse grondwet biedt checks and balances voor de Amerikaanse regering door de scheiding van bevoegdheden tussen de drie takken: de wetgevende macht, de uitvoerende macht en de rechterlijke macht. De grondwet gaf elk van deze drie takken specifieke capaciteiten om ervoor te zorgen dat geen enkele sectie van de regering buitensporige ongecontroleerde macht kon krijgen.

Checks and balances worden door de Amerikaanse overheid op de volgende manieren toegepast. Ten eerste is de wetgevende macht het deel van de regering dat wetten maakt, maar de uitvoerende macht geeft vetorecht aan de president, waardoor de president de wetgevende macht onder controle kan houden. Bovendien kan de rechterlijke macht, het deel van de regering dat de wetten die door de wetgevende macht in werking treden, interpreteren, bepaalde wetten als ongrondwettelijk beschouwen en ze ongeldig maken.

Bovendien, terwijl de president vetorecht heeft, kan de wetgevende macht het vetorecht van een president ongedaan maken met een tweederde ” supermeerderheid ” van beide huizen van het Congres. Dit zorgt ervoor dat de president zijn macht niet voor persoonlijk gewin kan gebruiken. De uitvoerende macht kan ook uitvoeringsbesluiten afkondigen, waarmee effectief wordt verklaard hoe bepaalde wetten moeten worden gehandhaafd, maar de rechterlijke macht kan deze bevelen als ongrondwettelijk beschouwen.

Uitvoerende bevelen worden echter vaak verklaard ten behoeve van het land en worden zelden als ongrondwettelijk beschouwd. Op 19 april 2016 kondigde president Obama bijvoorbeeld een uitvoerend bevel af dat eigendommen blokkeerde en de toegang tot de VS opschortte van alle mensen die werden gezien als een bijdrage aan de huidige situatie in Libië.  In dit scenario stond de rechterlijke macht achter het bevel van de president.

In een ander voorbeeld van uitvoerende machtriep president Trump op 15 februari 2019 een nationale noodsituatie uit, in een poging miljarden vrij te maken voor de financiering van een voorgestelde grensmuur, nadat pogingen om de uitgaven goedgekeurd te krijgen door het Congres geen goedkeuring kregen.