Hoe kan een verandering in het fiscale beleid een multiplicatoreffect hebben op de economie?

Een wijziging in het fiscale beleid heeft een multiplicatoreffect op de economie omdat het fiscale beleid de uitgaven, consumptie en investeringsniveaus in de economie beïnvloedt. Het multiplicatoreffect is het bedrag dat extra overheidsuitgaven van invloed zijn op het inkomensniveau in het land.

De twee belangrijkste mechanismen van fiscaal beleid zijn belastingtarieven en overheidsuitgaven. Typisch wordt fiscaal beleid gebruikt wanneer de overheid tracht de economie te stimuleren. Overheden lenen geld om aan projecten te besteden of geven geld terug aan de belastingbetaler via lagere belastingtarieven of belastingverlagingen. Het algemene effect op de economie is hetzelfde als wanneer de overheid zich richt op en verbetering van de totale vraag. Het beïnvloeden van economische resultaten via fiscaal beleid wordt beschouwd als keynesiaanse economie.

Het multiplier-effect

Het multiplicatoreffect bepaalt de effectiviteit van expansief begrotingsbeleid. Als mensen geld sparen vanwege slechte economische omstandigheden of de wens om balansen van huishoudens te herstellen, is er geen effect op het  bruto binnenlands product. Dit is een symptoom van een deflatoire omgeving. In dat geval kunnen beleidsmakers kiezen voor een monetair beleid  om de economie te stimuleren in plaats van voor fiscaal beleid. Buiten extreme omstandigheden is het multiplicatoreffect groter dan 1.

Als het multiplicatoreffect 3 is, betekent dit dat elke $ 1 aan stimuleringsmaatregelen leidt tot $ 3 aan inkomsten. Dit type effect is te wijten aan een grotere vraag die resulteert in meer consumptie en bestedingen. Dit moedigt bedrijven aan om te investeren, uit te breiden en extra werknemers aan te nemen, wat een gunstig effect heeft op het inkomen en het bruto binnenlands product. Op hun beurt leiden stijgende inkomens en economische activiteit ook tot meer bestedingen en consumptie. Het fiscale beleid heeft dus een multiplicatoreffect.