Onderscheid tussen vraagfunctie en utiliteitsfunctie
In de economie is vraag een principe dat verwijst naar het verlangen van een consument naar een specifiek goed of een bepaalde dienst. Over het algemeen fluctueert de vraag naarmate de prijs van het goed of de dienst verandert. De budgetbeperking van een consument wordt gebruikt met de nutsfunctie om de vraagfunctie af te leiden. De utiliteitsfunctie beschrijft de mate van tevredenheid die een consument haalt uit een bepaalde bundel goederen. In dit artikel zullen we bekijken hoe u de vraagfunctie kunt onderscheiden van de nutsfunctie.
Belangrijkste leerpunten
- Vraag is een economisch principe dat verwijst naar het verlangen van een consument naar een bepaald product of een bepaalde dienst.
- Utility-functie beschrijft de mate van tevredenheid die een consument ontvangt van een bepaald product of een bepaalde dienst.
- Het budget van een consument – het bedrag dat beschikbaar is om aan een product of dienst te besteden – wordt gecombineerd met de nutsfunctie om de vraagfunctie te bepalen.
- De onverschilligheidscurve is een grafiek die een combinatie van twee goederen laat zien die een consument evenveel nut en tevredenheid geven, waardoor de consument onverschillig wordt.
- Door de relatie tussen de vraag van de consument en de nutsfunctie te begrijpen, kan het management van een bedrijf zijn productieopbrengsten en het aanbod van nieuwe producten verbeteren om de inkomsten te maximaliseren.
Contrasterende vraagfunctie en hulpprogramma
Economen en fabrikanten kijken naar inkomsten, gebruiken de functie om de meest winstgevende productieopbrengsten vast te stellen.
Stel dat er twee goederen zijn waaruit een consument kan kiezen: x en y. Ervan uitgaande dat er niet wordt geleend of gespaard, is het budget van een consument voor x en y gelijk aan inkomen. Om de bruikbaarheid te maximaliseren, wil de consument het hele budget gebruiken om zo veel mogelijk x en y te kopen.
Het eerste deel van het uitzoeken van de vraag is om het marginale nut van elk goed te vinden en de mate van vervanging tussen de twee goederen – dat wil zeggen hoeveel eenheden van x de consument bereid is op te geven om meer y te krijgen. Het vervangingspercentage is de helling van de onverschilligheidscurve van de consument, die alle combinaties van x en y laat zien die de consument even graag zou accepteren.
Onverschilligheidscurves bieden inzicht in consumentengedrag omdat ze laten zien hoe consumenten goederen combineren om hun tevredenheid te maximaliseren. Maar omdat consumenten op subjectief vlak misschien de voorkeur geven aan de ene combinatie boven de andere, moeten ze ook rekening houden met wat betaalbaar is.
De consumententheorie is een tak van de micro-economie die bestudeert hoe mensen beslissingen nemen over uitgaven op basis van hoeveel geld ze moeten uitgeven en de prijzen van goederen en diensten.
Maximaal nut
Het punt waar de budgetlijn de onverschilligheidscurve ontmoet, is waar het nut van de consument wordt gemaximaliseerd. Dit gebeurt wanneer het budget volledig wordt besteed aan een combinatie van x en y zonder dat er geld overblijft, waardoor die combinatie vanuit het oogpunt van de consument optimaal is.
Het punt van nutsmaximalisatie is de sleutel tot het afleiden van de vraagfunctie. Omdat ze gelijk zijn waar het nut wordt gemaximaliseerd, kan de marginale substitutiesnelheid, de helling van de onverschilligheidscurve, worden gebruikt om de helling van de budgetcurve te vervangen.
De helling van de budgetcurve is de verhouding tussen de prijs van x en de prijs van y. Het vervangen door de marginale substitutietempo vereenvoudigt de vergelijking, zodat er maar één prijs overblijft. Dit maakt het mogelijk om de vraag naar het product te achterhalen in termen van prijs en het totale beschikbare inkomen.
Alles samenbrengen
In termen van dit specifieke voorbeeld zou de vraagfunctie dus formeel het aantal x uitdrukken dat de consument bereid is te kopen, gegeven zijn inkomen en de prijs van x.
Deze vraagfunctie kan vervolgens in de budgetvergelijking worden ingevoegd om de vraag naar y af te leiden. Dezelfde principes zijn van toepassing: in plaats van twee prijs- en productvariabelen, zou de resulterende vergelijking kunnen worden vereenvoudigd, zodat deze alleen de prijs van y, het inkomen van de consument en de totale hoeveelheid y die vereist is, omvat, gegeven beide factoren.
Door op deze manier consumentengedrag te analyseren, wapent een bedrijf zich met waardevolle informatie die het kan gebruiken om de productie van zijn goederen aan te passen en de efficiëntie te verbeteren. Het begrijpen van de vraag van de consument en het berekenen van de nutsfunctie zijn eenvoudige maar krachtige tools die het management kan gebruiken om zijn advertentiecampagnes en nieuwe productaanbiedingen te sturen.