Correlatie en moderne portefeuilletheorie
Moderne portefeuilletheorie (MPT) beweert dat een belegger diversificatie kan bereiken en het risico op verliezen kan verminderen door de correlatie tussen de rendementen van de voor de portefeuille geselecteerde activa te verminderen. Het doel is om het verwachte rendement te optimaliseren tegen een bepaald risiconiveau.
Belangrijkste leerpunten
- Aanhangers van MPT zoeken een correlatie van nul of bijna nul in de prijsbewegingen van de verschillende activa in een portefeuille.
- Dat wil zeggen, ze zoeken activa die in duidelijk verschillende patronen op macro-economische trends reageren.
- De ideale selectie van activa heeft het hoogst mogelijke rendement voor het gewenste risiconiveau.
De moderne portefeuilletheoreticus raadt een belegger aan de correlatiecoëfficiënten tussen de rendementen van verschillende activa te meten om strategisch die te selecteren die minder waarschijnlijk tegelijkertijd waarde zullen verliezen. Dat betekent dat moet worden bepaald in hoeverre de prijzen van de activa de neiging hebben om in dezelfde richting te bewegen als reactie op macro-economische trends.
Perfecte correlatie
MPT is een op wiskunde gebaseerd systeem voor het selecteren van investeringen die, in combinatie, het beste rendement opleveren voor een bepaald risiconiveau.
De theorie zoekt naar de beste correlatie tussen het verwachte rendement en de verwachte volatiliteit van verschillende potentiële beleggingen. De optimale verhouding tussen risico en beloning werd de efficiënte grens genoemd door econoom Harry Markowitz, die in 1952 de moderne portefeuilletheorie introduceerde.
Een portefeuille staat bekend als “Markowitz-efficiënt” als de activaselectie erop gericht is de maximaal mogelijke winsten te behalen zonder dat het risico toeneemt.
Als de correlatie nul is, hebben de twee activa geen voorspellende relatie.
In MPT is de efficiënte grens waar de belegger de combinatie van activa vindt die het hoogst mogelijke rendement biedt voor een gekozen risiconiveau. Deze activa tonen de optimale correlatie tussen risico en rendement aan.
De correlatieschaal
De correlatie wordt gemeten op een schaal van -1,0 tot +1,0:
- Als twee activa een verwachte rendementscorrelatie van 1,0 hebben, betekent dit dat ze perfect gecorreleerd zijn. Als de een 5% wint, krijgt de ander 5%. Als de ene 10% daalt, doet de andere dat ook.
- Een perfect negatieve correlatie (-1,0) houdt in dat de winst van het ene actief evenredig wordt gecompenseerd door het verlies van het andere actief.
- Een nulcorrelatie geeft aan dat de twee activa geen voorspellende relatie hebben.
MPT benadrukt dat beleggers moeten zoeken naar een consistent niet-gecorreleerde (bijna nul) pool van activa om het risico te beperken. Dat garandeert praktisch gezien een gediversifieerde portefeuille.
Kritiek op Perfect Correlation Theory
Een van de belangrijkste punten van kritiek op de theorie van Markowitz is de aanname dat de correlatie tussen activa vast en voorspelbaar is. In de echte wereld blijven de systematische relaties tussen verschillende activa niet constant.
Dat betekent dat MPT minder nuttig wordt in tijden van onzekerheid, en dat is precies wanneer beleggers de meeste bescherming tegen volatiliteit nodig hebben.
Anderen beweren dat de variabelen die worden gebruikt om correlatiecoëfficiënten te meten, zelf defect zijn en dat het werkelijke risiconiveau van een actief verkeerd kan worden berekend. Verwachte waarden zijn wiskundige uitdrukkingen van de impliciete covariantie van toekomstige rendementen, en geen historische metingen van reële rendementen.