Welke invloed heeft globalisering op comparatieve voordelen?

Globalisering heeft het concept van comparatief voordeel relevanter dan ooit gemaakt. Comparatief voordeel wordt gedefinieerd als het vermogen van het ene land om een ​​goed of dienst efficiënter en goedkoper te produceren dan een ander land. Econoom David Ricardo definieerde de theorie van comparatief voordeel in zijn boek uit 1817,On the Principles of Political Economy and Taxation.  Enkele van de factoren die het comparatieve voordeel beïnvloeden, zijn onder meer de arbeidskosten, de kapitaalkosten, de natuurlijke hulpbronnen, de geografische locatie en de productiviteit van het personeel.

Comparatief voordeel heeft de manier waarop economieën werken beïnvloed vanaf het moment dat landen vele eeuwen geleden voor het eerst met elkaar handel drijven. Globalisering heeft de wereld bij elkaar gebracht door meer handel tussen landen, meer open financiële instellingen en een grotere stroom van investeringskapitaal over internationale grenzen aan te moedigen. In een geglobaliseerde economie zijn landen en bedrijven op meer manieren dan ooit met elkaar verbonden. Snelle en efficiënte transportnetwerken hebben de kosteneffectieve verzending van goederen over de hele wereld mogelijk gemaakt. De wereldwijde integratie van financiële markten heeft de belemmeringen voor internationale investeringen drastisch verlaagd. De vrijwel onmiddellijke informatiestroom via internet stelt bedrijven en zakenmensen in staat om in realtime kennis over producten, productieprocessen en prijzen te delen. Samen verbeteren deze ontwikkelingen de economische output en kansen voor zowel ontwikkelde als ontwikkelingslanden. Deze factoren zorgen ook voor meer specialisatie op basis van comparatief voordeel.

Minder ontwikkelde landen hebben geprofiteerd van de globalisering door hun comparatieve voordeel op het gebied van arbeidskosten te benutten. Bedrijven hebben hun productie- en andere arbeidsintensieve activiteiten naar deze landen verplaatst om te profiteren van lagere arbeidskosten. Om deze reden hebben landen zoals China de afgelopen decennia een exponentiële groei doorgemaakt in hun productiesectoren. Landen met de laagste arbeidskosten hebben een comparatief voordeel bij basisproductie. Globalisering heeft de ontwikkelingslanden ten goede gekomen door banen en kapitaalinvesteringen te bieden die anders niet beschikbaar zouden zijn geweest. Als gevolg hiervan zijn sommige ontwikkelingslanden in staat geweest om sneller vooruitgang te boeken in termen van banengroei, opleidingsniveau en infrastructuurverbeteringen.

Geavanceerde economieën, zoals de Verenigde Staten, Canada, Japan en een groot deel van Europa, hebben op tal van manieren geprofiteerd van de globalisering. Het concept van comparatief voordeel heeft de afgelopen halve eeuw de intellectuele basis gelegd voor de meeste veranderingen in het handelsbeleid in ontwikkelde landen. Deze landen hebben een comparatief voordeel in kapitaal- en kennisintensieve industrieën, zoals de professionele dienstverlening en geavanceerde productie. Ze hebben ook geprofiteerd van goedkope vervaardigde componenten die kunnen worden gebruikt als input voor meer geavanceerde apparaten. Bovendien besparen shoppers in geavanceerde economieën geld wanneer ze consumptiegoederen kunnen kopen die goedkoper zijn om te produceren.

Tegenstanders van globalisering beweren dat arbeiders uit de middenklasse niet kunnen concurreren met goedkope arbeidskrachten in ontwikkelingslanden. Laaggeschoolde werknemers in geavanceerde economieën zijn in het nadeel omdat het comparatieve voordeel in deze landen is verschoven. Deze landen hebben nu alleen een comparatief voordeel in bedrijfstakken die vereisen dat werknemers meer onderwijs hebben en flexibel zijn en zich kunnen aanpassen aan veranderingen op de wereldmarkt.