Door de overheid gereguleerde impact op de telecommunicatiesector
Regelgeving in de telecommunicatiesector is een allegaartje. Historisch gezien werd telecomtechnologie jarenlang opgepikt door de Amerikaanse overheid voordat deze werd vrijgegeven aan algemene consumenten. Door de overheid beschermde monopolies domineren de sector van vaste telefonie, terwijl regelgeving soms een bedreiging vormt voor innovatie in de internetcommunicatie-industrie.
De Federal Communications Commission
De meeste federale communicatiewetten hebben hun wortels in de radiowetten van 1912 en 1927. Deze laatste richtte een Federale Radiocommissie op en de gemandateerde radiostations opereren alleen in overeenstemming met “algemeen belang, gemak en noodzaak”. Deze taal werd bijna letterlijk ontleend aan de monopolistische spoorwegwetten in de jaren 1880.
Belangrijkste leerpunten
- De telecommunicatiesector omvat tegenwoordig telefoon, communicatie- en internetbedrijven.
- De Federal Communications Commission werd opgericht onder de Communications Act van 1934 om monopolies in de radio- en telefoonindustrie te reguleren.
- De FCC heeft in 2015 regels voor netwerkneutraliteit vastgesteld om onder meer te voorkomen dat grote internetserviceproviders het verkeer naar websites versnellen of vertragen.
- Netneutraliteitsregels zijn in 2019 ingetrokken, maar staten mogen nog steeds hun eigen open internetregels bepalen.
De communicatiewet van 1934 creëerde de Federal Communications Commission of FCC. De FCC werd aanvankelijk opgericht om de regeringsmonopolies op het gebied van radio en telefoon, zoals AT&T, van die dag te controleren. In de decennia die volgden, evolueerde de FCC als een voertuig met een speciale interesse van diepgewortelde telecombedrijven, net als de Interstate Commerce Commission ervoor.
Gevolgen van de Telecommunicatiewet
De belangrijkste elementen van de Telecommunicatiewet van 1996 waren bedoeld om de FCC in te dammen en een eerlijke deregulering van de telecomsector tot stand te brengen. Helaas heeft de wet niet de middelen vastgesteld of wezenlijke juridische autoriteit verschaft om haar intenties om door de overheid beschermde monopolie franchises in lokale telefoondiensten af te schaffen, af te dwingen.
In de jaren die volgden, creëerde de FCC meer dan 10.000 nieuwe pagina’s met regels en voorschriften. In de grote steden groeide het marktaandeel van toonaangevende aanbieders. Door slechts een deel van de Communicatiewet van 1934 in te trekken, creëerde de Telecommunicatiewet een litigieuze en vaak tegenstrijdige regelgeving.
Internet en draadloze telecommunicatie
In 2014 en 2015 drong de regering-Obama aan op het gebruik van de FCC als wapen tegen grote internetproviders. De Amerikaanse regering stelde vervolgens een regel voor met de naam netneutraliteit en keurde deze uiteindelijk goed om breedbandinternettoegang in 2015 opnieuw te classificeren als Titel II of common carrier.
De verhuizing maakte het voor grote internetserviceproviders onwettig om opzettelijk het verkeer van en naar websites te versnellen of te vertragen op basis van zakelijke voorkeuren of gebruikersvraag. Met andere woorden, verkeer moet zonder onderscheid worden behandeld. Dit besluit betekende ook dat breedbandproviders niet langer verschillende diensten konden aanbieden of andere vergoedingen aan gebruikers of makers van webinhoud konden vragen.
Het DC Circuit Court of Appeals bevestigde het plan van de FCC om de meeste bepalingen van netneutraliteit in oktober 2019 in te trekken, maar slaagde er niet in staten te verhinderen om open internetregels aan te nemen. Als reactie hierop reageerden veel staten door hun eigen netneutraliteitswetgeving in te voeren.