Hoe verhoogt securitisatie de liquiditeit?

Liquiditeit beschrijft de mate waarin een actief gemakkelijk kan worden verkocht zonder de prijs ervan te beïnvloeden; een grote, gevestigde markt met een hoog handelsvolume wordt als een liquide markt beschouwd. Door illiquide activa om te zetten in activa die gemakkelijk op een markt kunnen worden verkocht, wordt de liquiditeit vergroot.

Een bank kan bijvoorbeeld securitisatie gebruiken om een ​​portefeuille hypotheken (die afzonderlijk illiquide activa zijn) om te zetten in contanten (een zeer liquide activa). Wanneer een bank een hypotheek afsluit, bezit zij de rechten op de toekomstige inkomstenstroom die de lener verschaft die de lening terugbetaalt. In feite creëert het een actief op zijn balans.

Een hypotheek is echter een relatief illiquide bezit voor de bank. De aflossing van hoofdsom en rente vindt plaats over lange perioden, vaak 15 tot 30 jaar voor woninghypotheken. Verder is het moeilijk om een ​​markt aan te trekken van kopers die een enkele hypotheek willen kopen vanwege het risico dat de lener de lening niet kan aflossen. Als de bank dit actief zou willen liquideren, zou ze een substantiële korting moeten bieden om het hogere risico te compenseren.

De bank zou een grote korting bij de verkoop van haar activa kunnen vermijden om de liquiditeit door middel van securitisatie te verbeteren. Als de bank haar hypotheekactiva zou bundelen en veel bestaande hypotheken zou combineren tot één inkomstenstroom, zou dit het risico van wanbetaling verkleinen en het actief aantrekkelijker maken voor een grotere markt van potentiële kopers. Het zou dan de rechten op de toekomstige inkomstenstroom uit deze pool van hypotheken kunnen verdelen en verkopen voor contanten.

Dit proces verbetert de liquiditeitspositie van de bank door haar positie in illiquide activa (in dit voorbeeld de portefeuille hypotheken) te verkleinen en haar positie in een meer liquide activum (in dit voorbeeld cash) te vergroten.