Hoe u de risicocapaciteit van uw klanten kunt evalueren
De meeste financiële adviseurs zijn zich terdege bewust van het belang van risico, maar er zijn maar weinig financiële termen die zo slecht gedefinieerd zijn. Vaak gebruiken adviseurs vragenlijsten of kwantitatieve instrumenten om de risicotolerantie van een klant te meten en te voldoen aan wettelijke vereisten, maar de betrouwbaarheid en daadwerkelijke implementatie van die bevindingen variëren van klant tot klant.
Door risicobeoordeling op de juiste manier te gebruiken, kunt u zich onderscheiden van de massa.
Wat meten we?
FinaMetrica definieert risicotolerantie als de mate waarin een cliënt ervoor kiest om het risico te lopen een minder gunstige uitkomst te ervaren bij het nastreven van een gunstiger uitkomst. Meer specifiek beschouwt de organisatie risicotolerantie als een voornamelijk psychologische eigenschap die wordt gevormd door genetica en levenservaringen.2 Het correct meten van risico’s houdt in dat we naar al deze kenmerken kijken in plaats van simpelweg een reeks algemene vragen te stellen.
Er zijn ook verschillende componenten waarmee u rekening moet houden:
- Risicotolerantie: hoeveel risico een klant bereid is te nemen bij het nastreven van een beter rendement.
- Risicocapaciteit: hoeveel risico een klant zich kan veroorloven te nemen zonder zijn doelstellingen op het spel te zetten.
- Vereist risico: hoeveel risico is er nodig om de doelstellingen van een klant te bereiken.
Financieel adviseurs moeten scenario’s overwegen waarin deze verschillende vormen van risico mogelijk niet bij elkaar passen. Een cliënt kan bijvoorbeeld een hoge risico-eis hebben en een lage risicotolerantie, wat betekent dat zijn financieel adviseur wellicht meer realistische rendementsverwachtingen moet stellen. Deze inzichten zouden volledig over het hoofd worden gezien als een financieel adviseur alleen naar risicotolerantie zou kijken bij het samenstellen van de portefeuille van een klant – de klant zou waarschijnlijk teleurgesteld zijn door het lage rendement.
Objectieve tools van derden
Er zijn geen regels of voorschriften die precies specificeren hoe risico wordt gemeten bij het helpen van klanten bij het opbouwen van hun portefeuilles. Vaak gebruiken financiële adviseurs vragenlijsten die zijn ontworpen om de risicotolerantie van een klant te peilen en de resultaten gelijk te stellen aan een bepaald niveau van aanvaardbare volatiliteit. Een voorbeeld is het stellen van vragen als: “Als u 10% verloor in een marktcorrectie, zou u dan meer kopen, alles verkopen of hetzelfde blijven?” en reageren door asset allocaties aan te passen.
Veel klanten hebben geen inzicht in hun eigen risicotolerantie, vooral als zij niet door een recessie zijn of als ze niet de terugkeer gevolgen van te begrijpen risicoaversie -vooral wanneer zij hebben door middel van een recente recessie. Bovendien kunnen klanten die niet erg vertrouwd zijn met financiële terminologie moeite hebben om hun zorgen kenbaar te maken en hun risicotolerantie effectief te communiceren aan hun adviseur.
Hoewel vragenlijsten niet per se slecht zijn, kunnen financiële adviseurs deze verbeteren door gebruik te maken van objectieve tools van derden op basis van statistieken. Riskalyze.com is een goed voorbeeld van dergelijke software, aangezien het rendement voor een portefeuille projecteert op basis van risico en kansen biedt die zijn ontworpen om de voorspellingen te kwalificeren. Met dit soort tools kunnen klanten visualiseren hoe risico’s hun portefeuilles beïnvloeden, in plaats van te vertrouwen op het giswerk van een vragenlijst.
Enkele andere populaire tools voor risicobeoordeling zijn:
- PocketRisk – www.pocketrisk.com
- FinaMetrica – www.riskprofiling.com