Hoe worden internationale wisselkoersen bepaald?

Internationale valuta wisselkoersen weer te geven hoeveel één eenheid van een valuta kan worden ingewisseld voor een andere valuta. Wisselkoersen kunnen zwevend zijn, in welk geval ze voortdurend veranderen op basis van een groot aantal factoren, of ze kunnen worden gekoppeld (of vastgezet) aan een andere valuta, in welk geval ze nog steeds zweven, maar ze bewegen mee met de valuta waarnaar ze zijn gekoppeld.

Het kennen van de waarde van een eigen valuta in relatie tot verschillende vreemde valuta helpt beleggers om activa te analyseren die in buitenlandse dollars zijn geprijsd. Voor een Amerikaanse investeerder is het bijvoorbeeld waardevol om de wisselkoers van de dollar ten opzichte van de euro te kennen bij het selecteren van Europese investeringen. Een dalende Amerikaanse dollar kan de waarde van buitenlandse investeringen doen stijgen, net zoals een stijgende Amerikaanse dollar de waarde van uw buitenlandse investeringen kan schaden.

Zwevende versus vaste wisselkoersen

Valutaprijzen kunnen op twee manieren worden bepaald: een variabele rente of een vaste rente. Een variabele rente wordt bepaald door de open markt via vraag en aanbod op wereldwijde valutamarkten. Daarom, als de vraag naar de valuta hoog is, zal de waarde toenemen. Als de vraag laag is, zal dit de valutaprijs verlagen. Uiteraard zullen verschillende technische en fundamentele factoren bepalen wat mensen als een eerlijke wisselkoers beschouwen en hun vraag en aanbod dienovereenkomstig aanpassen.

De valuta’s van de meeste van ’s werelds grootste economieën mochten vrij zweven na de ineenstorting van het Bretton Woods-systeem tussen 1968 en 1973. Daarom zijn de meeste wisselkoersen niet bepaald, maar worden ze bepaald door lopende handelsactiviteiten op de valutamarkten van de wereld..

Factoren die de wisselkoersen beïnvloeden

Variabele tarieven worden bepaald door de marktwerking van vraag en aanbod. Hoeveel vraag er is in relatie tot het aanbod van een valuta, zal de waarde van die valuta ten opzichte van een andere valuta bepalen. Als bijvoorbeeld de vraag naar Amerikaanse dollars door Europeanen toeneemt, zal de vraag-aanbodverhouding een stijging van de prijs van de Amerikaanse dollar ten opzichte van de euro veroorzaken. Er zijn talloze geopolitieke en economische aankondigingen die de wisselkoersen tussen twee landen beïnvloeden, maar enkele van de meest voorkomende zijn onder meer renteveranderingen, werkloosheidscijfers, inflatierapporten, bruto binnenlands productaantallen, productiegegevens en grondstoffen.

Een vaste of gekoppelde rente wordt bepaald door de overheid via haar  centrale bank. De koers wordt afgezet tegen een andere belangrijke wereldvaluta (zoals de Amerikaanse dollar, euro of yen). Om haar wisselkoers te handhaven, zal de overheid haar eigen valuta kopen en verkopen ten opzichte van de valuta waaraan deze is gekoppeld. Sommige landen die ervoor kiezen hun valuta aan de Amerikaanse dollar te  koppelen, zijn  onder meer China en Saoedi-Arabië.

Kortetermijnbewegingen in een valuta met een zwevende wisselkoers weerspiegelen  speculatie, geruchten, rampen en de dagelijkse vraag en aanbod van de valuta. Als het aanbod de vraag overtreft, zal die valuta dalen, en als de vraag het aanbod overtreft, zal die valuta stijgen. Extreme bewegingen op korte termijn kunnen leiden tot interventie door centrale banken, zelfs in een omgeving met variabele rente. Daarom kunnen centrale banken en regeringen ingrijpen als de valuta van een land te hoog of te laag wordt, hoewel de meeste grote wereldwijde valuta’s als zwevend worden beschouwd.

Een valuta die te hoog of te laag is, kan de economie van het land negatief beïnvloeden, de handel en het vermogen om schulden te betalen beïnvloeden. De regering of centrale bank zal proberen maatregelen te nemen om hun valuta naar een gunstiger prijs te brengen.

Macrofactoren

Meer macro-factoren hebben ook invloed op de wisselkoersen. De ‘ wet van één prijs ‘ schrijft voor dat in een wereld van internationale handel de prijs van een goed in het ene land gelijk moet zijn aan de prijs in een ander. Dit wordt inkoopprijspariteit ( PPP ) genoemd. Als de prijzen in de war raken, zullen de rentetarieven in een land verschuiven – of anders zal de wisselkoers tussen valuta’s veranderen. Natuurlijk volgt de realiteit niet altijd de economische theorie, en vanwege verschillende verzachtende factoren geldt de wet van één prijs in de praktijk niet vaak. Toch zullen rentetarieven en relatieve prijzen de wisselkoersen beïnvloeden.

Een andere macro-factor is het geopolitieke risico en de stabiliteit van de regering van een land. Als de regering niet stabiel is, zal de valuta in dat land waarschijnlijk in waarde dalen ten opzichte van meer ontwikkelde, stabiele landen.

1:13

Forex en grondstoffen

Over het algemeen geldt dat hoe afhankelijker een land is van een primaire binnenlandse industrie, hoe sterker de correlatie tussen de nationale munteenheid en de grondstoffenprijzen van de bedrijfstak is.

Er is geen uniforme regel om te bepalen met welke goederen een bepaalde valuta zal worden gecorreleerd en hoe sterk die correlatie zal zijn. Sommige valuta’s bieden echter goede voorbeelden van relaties tussen grondstoffen en forex.

Bedenk dat de Canadese dollar positief gecorreleerd is met de olieprijs. Daarom neigt de Canadese dollar naarmate de olieprijs stijgt, in waarde te stijgen ten opzichte van andere belangrijke valuta. Dit komt doordat Canada een netto-olie-exporteur is;wanneer de olieprijzen hoog zijn, heeft Canada de neiging om meer inkomsten te halen uit zijn olie-export, wat de Canadese dollar een boost geeft op de valutamarkt.

Een ander goed voorbeeld is de Australische dollar, die positief gecorreleerd is met goud. Omdat Australië een van ’s werelds grootste goudproducenten is, heeft de dollar de neiging om mee te bewegen met prijsveranderingen in ongemunt goud. Dus als de goudprijs aanzienlijk stijgt, zal de Australische dollar naar verwachting ook in waarde stijgen ten opzichte van andere belangrijke valuta.

Tarieven handhaven

Sommige landen kunnen besluiten om een ​​gekoppelde wisselkoers te gebruiken die kunstmatig wordt bepaald en gehandhaafd door de overheid. Dit tarief zal niet gedurende de dag fluctueren en kan worden gereset op bepaalde datums die bekend staan ​​als herwaarderingsdata. Overheden van opkomende landen doen dit vaak om stabiliteit in de waarde van hun valuta te creëren. Om de gekoppelde wisselkoers stabiel te houden, moet de regering van het land grote reserves aanhouden van de valuta waaraan de valuta is gekoppeld om veranderingen in vraag en aanbod te beheersen.