Hoe rentetarieven van invloed zijn op beleggingsfondsen
Veranderende rentetarieven zijn van invloed op een breed scala aan financiële producten, van obligaties tot bankleningen. Beleggingen in beleggingsfondsen zijn niet anders, dus een basiskennis van hoe rentetarieven werken en hoe deze uw portefeuille kunnen beïnvloeden, is een belangrijke stap om ervoor te zorgen dat u belegt in producten die de komende jaren een gezond rendement blijven genereren.
De basis
De term “rentetarief” wordt algemeen gebruikt om te verwijzen naar het specifieke tarief dat is vastgesteld door de Federal Reserve of Fed. Dit tarief wordt het federale fondsentarief genoemd, maar het wordt ook vaak het nationale tarief genoemd. Het Federal Funds-tarief is het rentetarief dat banken andere banken in rekening brengen voor leningen op zeer korte termijn, vaak van de ene op de andere dag. Omdat banken elke dag moeten sluiten met een minimumbedrag aan kapitaal dat in reserve staat in verhouding tot het uitgeleende geldbedrag, kan een bank met overtollige middelen het extra lenen aan een bank die tekort komt, zodat beide banken hun kapitaalquota voor die dag kunnen halen. De federale fondsenrente dicteert de rente die de eerste bank de tweede bank in rekening brengt voor het voorrecht om contant geld te lenen.
Dit rentepercentage dient als basislijn voor alle andere soorten rentelasten. De disconteringsvoet is bijvoorbeeld het tarief waartegen banken rechtstreeks geld van de Fed kunnen lenen, terwijl het hoofdtarief het tarief is dat banken aan hun meest betrouwbare leners in rekening brengen. Veranderingen in de fondstarief hebben een directe invloed op beide.
Het effect van renteveranderingen houdt echter niet op bij de interne financiën van banken. Om de impact van deze veranderingen te compenseren, rekenen banken de kosten door aan hun leners in de vorm van hypotheekrentes, leentarieven en creditcardrentetarieven. Hoewel het niet verplicht is, is het zeer waarschijnlijk dat banken hun lening- en kredietrente zullen verhogen als de rentevoet stijgt. Als de Fed de financieringsrente verlaagt, wordt het in het algemeen goedkoper om geld te lenen.
Waarom veranderen rentetarieven?
De Federal Reserve verhoogt en verlaagt de Federal Funds-rente als een middel om de inflatie onder controle te houden en tegelijkertijd de economie te laten gedijen. Als de tarieven te laag zijn, wordt geld lenen extreem goedkoop, waardoor een snelle instroom van contanten in de economie mogelijk wordt, wat op zijn beurt de prijzen opdrijft. Dit wordt inflatie genoemd en het is de reden dat een bioscoopkaartje bijna $ 15 kost, hoewel het een paar jaar geleden slechts $ 10 kostte. Omgekeerd, als de rentetarieven te hoog zijn, wordt geld lenen te duur en lijdt de economie daaronder omdat bedrijven niet langer in staat zijn om groei te financieren en individuen geen hypotheken of autoleningen kunnen betalen.
Rente-effect op schuldbewijzen
In de beleggingssector zijn obligaties het duidelijkste voorbeeld van de impact die veranderende rentetarieven kunnen hebben op het beleggingsrendement. Obligaties zijn gewoon schuldinstrumenten die zijn uitgegeven door overheden, gemeenten en bedrijven om fondsen te genereren. Wanneer een investeerder een obligatie koopt, leent hij geld aan de uitgevende entiteit in ruil voor de belofte van terugbetaling op een later tijdstip en de garantie van jaarlijkse rentebetalingen. Net zoals de eigenaar van een woninghypotheek elke maand een vast bedrag aan rente aan de bank moet betalen om het risico van wanbetaling te compenseren, ontvangen obligatiehouders periodieke rentebetalingen, couponbetalingen genoemd, gedurende de looptijd van de obligatie.
Net als bij andere soorten schulden, zoals leningen en creditcards, hebben veranderingen in de fondsrente een directe invloed op de obligatierente. Als de rente stijgt, daalt de waarde van eerder uitgegeven obligaties met lagere rentetarieven. Dit komt omdat een belegger die een obligatie wil kopen, er geen zou kopen met een couponrente van 4% als ze voor dezelfde prijs een obligatie met een rentetarief van 7% zou kunnen kopen. Om beleggers aan te moedigen oudere obligaties met lagere couponbetalingen te kopen, dalen de koersen van deze obligaties. Omgekeerd, wanneer de rentetarieven dalen, stijgt de waarde van eerder uitgegeven obligaties omdat ze hogere couponrentes hebben dan nieuw uitgegeven schulden.
Deze impact wordt weerspiegeld in andere soorten schuldbewijzen, zoals bankbiljetten, wissels en bedrijfspapier. Kortom, wanneer de kosten van interbancair lenen veranderen, veroorzaakt dit een rimpeleffect dat alle andere vormen van lenen in de economie beïnvloedt.
Rente-effect op schuldgerichte fondsen
Als het om onderlinge fondsen gaat, kunnen de zaken een beetje ingewikkeld worden vanwege de diverse aard van hun portefeuilles. Als het echter om schuldgerichte fondsen gaat, is de impact van veranderende rentetarieven relatief duidelijk. Over het algemeen doen obligatiefondsen het meestal goed als de rente daalt, omdat de effecten die al in de portefeuille van het fonds zitten, waarschijnlijk een hogere couponrente hebben dan nieuw uitgegeven obligaties, en dus in waarde stijgen. Als de Fed de rente verhoogt, kunnen obligatiefondsen daaronder lijden, omdat nieuwe obligaties met een hogere couponrente de waarde van oudere obligaties verlagen.
Deze regel geldt in ieder geval op korte termijn. De NAV ), de totale marktwaarde van de gehele portefeuille, gedeeld door het aantal uitstaande aandelen, inclusief eventuele rente of dividenden. Omdat de intrinsieke waarde gedeeltelijk is gebaseerd op de marktwaarde van de activa van het fonds, kunnen stijgende rentetarieven een ernstige impact hebben op de intrinsieke waarde van een obligatiefonds dat nieuwe ongewenste activa aanhoudt. Als de rentetarieven dalen en oudere obligaties tegen een premie worden verhandeld, kan de NAV aanzienlijk stijgen. Voor degenen die op korte termijn aandelen in beleggingsfondsen willen verzilveren, kunnen renteveranderingen rampzalig of verrukkelijk zijn.
De levensduur van een obligatie heeft echter veel te maken met het effect van renteveranderingen op de waarde ervan. Obligaties die bijna vervallen zijn, bijvoorbeeld binnen een jaar, zullen veel minder snel waarde verliezen of winnen. Dit komt doordat de emittent van de obligatie op de vervaldag de volledige nominale waarde van de obligatie moet betalen aan degene die de obligatie bezit. Naarmate de vervaldatum nadert, convergeert de marktwaarde van een obligatie met zijn nominale waarde. Obligaties die daarentegen nog vele jaren tot de vervaldag hebben, kunnen sterk worden beïnvloed door renteschommelingen.
Vanwege de stabiliteit van kortlopende schulden zijn geldmarktfondsen of andere onderlinge fondsen die voornamelijk beleggen in veilige, kortlopende activa uitgegeven door hoog aangeschreven overheden of bedrijven, minder kwetsbaar voor de verwoestingen van de rentevolatiliteit. Evenzo kunnen buy-and-hold-beleggers die aandelen in langetermijnobligatiefondsen bezitten, mogelijk de achtbaanrit van renteschommelingen meemaken, aangezien de marktwaarde van de portefeuille in de loop van de tijd convergeert met de totale nominale waarde. Bovendien kunnen obligatiefondsen nieuwere obligaties met een hogere rente kopen naarmate oudere activa vervallen.
Maken stijgende rentetarieven beleggen minder aantrekkelijk?
De impact van veranderende rentetarieven is duidelijk als het gaat om de winstgevendheid van schuldgeoriënteerde onderlinge fondsen. Stijgende rentetarieven kunnen onderlinge fondsen en andere beleggingen echter in het algemeen minder aantrekkelijk maken. Omdat de kosten van lenen stijgen naarmate de rente stijgt, hebben particulieren en bedrijven minder geld om in hun portefeuille te stoppen. Dit betekent dat onderlinge fondsen minder kapitaal hebben om mee te werken, waardoor het moeilijker wordt om een gezond rendement te genereren. Bovendien neigt de aandelenmarkt naar een dip wanneer de rentetarieven stijgen, wat zowel aandeelhouders van individuele aandelen als aandelenhoudende onderlinge fondsen schaadt.