Hoe de IRS werkt: functies en audits

Zelfs de meest verlichte burger vervloekt belastingen minstens één keer per jaar – mogelijk terwijl hij tegelijkertijd erkent dat ze de prijs zijn van een beschaafde, ontwikkelde samenleving. Zelfs als je de waarde van dat koopje kent, is afkeer van de belastingplichtige net zo onvermijdelijk als belastingheffing zelf. In de VS, op federaal niveau, valt die niet benijdenswaardige plicht op de Internal Revenue Service (IRS).  Als Amerika’s belastinginner – en zo dicht mogelijk bij een vierletterig woord als een drieletterig acroniem ooit zou kunnen komen – heeft de IRS een duidelijk omschreven missie:

“Bied de Amerikaanse belastingbetalers een service van topkwaliteit door hen te helpen hun belastingverantwoordelijkheden te begrijpen en na te komen en door de belastingwet op iedereen integer en eerlijk toe te passen.”

Ten eerste, een beetje geschiedenis

Nadat ze onafhankelijk waren geworden van Groot-Brittannië, gaven de opstellers van de grondwet het Congres de macht om belastingen en heffingen te heffen en te innen.  De meeste inkomsten van het land waren afkomstig van handelsheffingen en accijnzen.

Het begin van de burgeroorlog veranderde alles – of beter gezegd, de noodzaak om voor dat conflict te betalen. Het congres en president Lincoln voerden de eerste inkomstenbelasting van het land in met de Revenue Act van 1862, die het kantoor van de Commissioner of Internal Revenue creëerde. De wet was tijdelijk, maar gaf het kantoor het recht om accijnzen te heffen op algemeen geconsumeerde en verhandelde goederen, evenals de middelen om die belastingen te innen. Het was ook de eerste progressieve belasting in de geschiedenis van de VS.

Op inkomens tussen $ 600 en $ 10.000 werd 3% belasting geheven, terwijl 5% belasting werd geheven over inkomens van meer dan $ 10.000. De noodzaak om een ​​agentschap te hebben voor het afdwingen en innen van deze belastingen bracht het Bureau of Internal Revenue voort, de voorloper van de IRS.5

Na de burgeroorlog nam de politieke oppositie tegen de Revenue Act toe, terwijl de inningen van de inkomstenbelasting daalden. De wet liep af in 1872. Daarna vertrouwde de regering voornamelijk op tarieven op geïmporteerde goederen. Tussen de burgeroorlog en de Eerste Wereldoorlog kwam maar liefst 60% van de federale inkomsten uit douanerechten, die de regering jaarlijks aanzienlijke begrotingsoverschotten genereerden.

Een verlaging van de suikertarieven onder de McKinley Tariff Act van 1890 leidde echter tot een daling van de inkomsten. Het ministerie van Financiën voorspelde een begrotingstekort van $ 70 miljoen voor 1894, het eerste in 30 jaar. Dit leidde tot hernieuwde steun voor een inkomstenbelasting. Het eindresultaat was de goedkeuring van de Wilson-Gorman Tariff Act van 1894, die een inkomstenbelasting oplegde aan voornamelijk de rijken – schattingen suggereren dat 1-2% van de bevolking onderworpen was aan de inkomstenbelasting.

De inkomstenbelasting werd op grondwettelijke gronden aangevochten. In maart 1895oordeeldehet Hooggerechtshof inPollock v. The Farmers ‘Loan and Trust Company dat de inkomstenbelasting in strijd was met artikel I, sectie 9, clausule 4 van de grondwet, dat het Congres verbiedt inkomstenbelastingen te innen zonder ze over de staten te verdelen. op basis van bevolking.  In 1909 nam het Congres een resolutie aan waarin werd opgeroepen tot een grondwetswijziging, die de staten in 1913 bekrachtigden.

In oktober 1913 ondertekende president Woodrow Wilson de Revenue Act van 1913, die een belasting van 1% oplegde op inkomens boven een vrijstelling van $ 3.000 voor alleenstaande belastingbetalers en $ 4.000 voor gehuwde paren. Een extra 1% werd toegepast op inkomsten boven $ 20.000 en 6% op inkomens boven $ 500.000. Heteerste formulier 1040 verscheen in 1913. Minder dan 2% van de huishoudens zou er een moeten invullen.11

De inkomstenbelastingtarieven stegen sterk tijdens de Eerste Wereldoorlog, met een piek van 77% in 1918 voor degenen die $ 1 miljoen per jaar verdienden, terwijl het twee jaar eerder slechts 15% was. In 1925 was het toptarief gedaald tot 25%, wat gold voor inkomens van $ 100.000 of meer. Toen kwam de Grote Depressie, en daarmee de terugkeer van hoge tarieven. In 1932 werden inkomens van meer dan $ 1 miljoen belast tegen 63%.

De ‘belastingdienst’ werd in de jaren vijftig vernieuwd, eerst door president Truman als onderdeel van zijn reorganisatieplannen. Het patronagesysteem van het agentschap werd vervangen door een ambtelijk ambtelijk systeem. De verhuizing werd onderschreven door president Eisenhower, die in 1953 het Bureau of Internal Revenue de Internal Revenue Service noemde.

Een van de grootste overheidswerkgevers

De IRS, een van ’s werelds meest effectieve belastingadministrateurs, is een bureau van het Amerikaanse ministerie van Financiën. Het is een van de grootste organisaties van de federale overheid met een personeelsbestand van ongeveer 73.500 mensen.1  De IRS Restructuring and Reform Act van 1998, gewoonlijk RRA 98 genoemd, heeft de structuur, het bestuur en de bevoegdheden van IRS vernieuwd tot zijn huidige vorm. In feite werd de IRS gereorganiseerd volgens de modellen van de particuliere sector voor meer efficiëntie en effectiviteit.

De IRS wordt geleid door een commissaris met een ambtstermijn van vijf jaar en wordt benoemd door de president met advies en instemming van de Senaat. Charles Rettig is de huidige (49e) IRS-commissaris. De andere functie die door de president wordt benoemd, is de hoofdadvocaat, die de belangrijkste juridische adviseur is van de IRS-commissaris voor zaken die betrekking hebben op de interpretatie, handhaving en uitvoering van de wetten.1617

Het hoofdkantoor van de organisatie is gevestigd in Washington, DC, met regionale campussen verspreid over het land in geselecteerde steden.19  De IRS heeft vier primaire divisies: Loon en Investeringen, Grootbedrijf en Internationaal, Kleinbedrijf / Zelfstandigen en Belastingvrijstelling en Overheidsinstanties.

Wie controleert de auditors?

De IRS Oversight Board is een negenkoppige onafhankelijke instantie die is opgericht door de IRS Restructuring and Reform Act van 1998 om‘toezicht tehouden op de Internal Revenue Service in haar administratie, beheer, gedrag, leiding en toezicht op de uitvoering en toepassing van de interne inkomstenwetten of gerelateerde statuten en belastingverdragen waarbij de Verenigde Staten partij zijn. “15

Het bestuur heeft geen handhavingsbevoegdheid en heeft geen rol bij het ontwikkelen van beleid. Een belangrijke verantwoordelijkheid die aan de IRS Oversight Board was toevertrouwd, was het beoordelen en goedkeuren van het jaarlijkse IRS-budgetverzoek dat werd ingediend bij het Department of the Treasury. Het bestuur heeft echter niet genoeg leden die door de Senaat zijn bevestigd en heeft de operaties opgeschort. Haar laatste begrotingsaanbevelingsverslag, voor het boekjaar 2015, werd uitgebracht in mei 2014.23

De belastingplichtige komt

De IRS verzamelde bijna $ 3,5 biljoen aan bruto-inkomsten in 2018, het laatste jaar waarvoor cijfers beschikbaar zijn. Die inkomsten worden gebruikt om overheidsactiviteiten te financieren. De dienst verwerkte meer dan 250 miljoen aangiften van belastingbetalers en gaf $ 464 miljard aan teruggaven uit.  ( Zie voor gerelateerde literatuur: Hoe krachtig is de IRS? )

Incasso’s en restituties per type belasting (2017 en 2018 )

Bron: IRS-databoek

De gevreesde audit

Een IRS- audit is een onderzoek van de belastinggegevens en financiële informatie van een persoon of organisatie om ervoor te zorgen dat het belastingbedrag en de gerapporteerde informatie juist is.  De kans om geauditeerd te worden door de IRS werkt als een goede reden voor mensen om eerlijk te blijven en op tijd belasting te betalen. Tijdige en correcte belastingbetalingen garanderen echter niet dat u niet wordt gecontroleerd, en het betekent ook niet dat een aangifte die voor controle is geselecteerd, zeker een fout bevat. Volgens IRS zijn er verschillende methoden om te selecteren welke aangiften zullen worden gecontroleerd. De gebruikelijke manieren zijn:

• De computer maakt op basis van een statistische formule een willekeurige selectie van de te controleren personen.
• Niet-overeenkomende documenten en informatie. Stel dat de informatie die wordt gerapporteerd in formulier 1099 of W-2 niet overeenkomt.
• De belastinggegevens kunnen worden gecontroleerd omdat ze transacties tonenmet anderen wiens naam is geselecteerd voor controle.